خوردن سویا ممکن است به زنانی که آیویاف میشوند کمک کند
30 January 2016 ساعت: 22:1
30 January 2016 ساعت: 22:1
یک بررسی جدید نشان داده است که خوردن مرتب سویا میتواند به زنان کمک کند تا از اثرات زیانبار ماده شیمیایی بیسفنول A (بیپیای) – که میتواند با درمانهای آیویاف تداخل کند- در امان بمانند.
بیپیای ماده شیمیایی است که در بسیاری از ظرفهای رایج مواد غذایی، ازجمله بطریهای پلاستیکی آب یافت میشود و مراکز کنترل و پیشگیری بیماریهای آمریکا (سیدیسی) تخمین میزنند که بیش از 90 درصد آمریکاییهای بیپیای را در بدنهایشان داشته باشند.
این ماده شیمیایی میتواند اثرات استروژن، یک هورمون مهم جنسی زنانه را تقلید کند و بررسیهای متعدد قبلی نشان دادهاند که بیپیای با مشکلات بهداشتی ازجمله مشکلات تولیدمثلی همراهی دارد و به زنانی که میخواهند باردار شوند، توصیه میشود که قرارگیری خودشان را در معرض بیپیای را کاهش دهند.
پژوهشگران آمریکای میخواستند به بررسی بیشتر این همراهی میان قرارگیری در معرض بیپیای و موفقیت آیویاف بپردازند و اینکه رژیم غذایی چه نقشی میتواند در رابطه این دو ایفا کند.
این پژوهشگران برای انجام این تحقیق به بررسی 239 زن در سنین 18 تا 45 که دستکم یک دوره آیویاف در مرکز باروری بیمارستان عمومی ماساچوست انجام داده بودند، پرداختند.
پژوهشگران نمونههای ادراری این زنان را برای اندازهگیری میزانهای بیپیای گردآوری کردند. این زنان همچنین پرسشنامهای را درباره میزان خوردن غذاهای بر اساس سویا پر کردند. 176 نفر از این زنان گزارش کردند که غذاهای بر اساس سویا میخورند و 63 نفر گفتند که سویا نمیخورند.
نتایج نشان داد که در میان 63 زنی که سویا نمیخوردند، آنانی که میزان بالای بیپیای در ادرارشان داشتند، در مقایسه با زنانی که میزانهای پایین بیپیای در بدنشان داشتند، میزان پایینتر جایگزینی رویان در رحم و بارداریهای منجر به تولد نوزاد زنده داشتند.
اما هنگامیکه زنانی که سویا میخوردند، بررسی شدند، معلوم شد که میزان بیپیای در این گروه اثری بر پیامدهای دورههای درمان آیویاف ندارد.
راس هاوزر، نویسنده اصلی این تحقیق درباره نتایج آن گفت: «گرچه توصیه میشود که زنانی که قصد بارداری دارند، میزان قرارگیری به بیپیای را کاهش دهند، یافتههای ما نشان میدهد که رژیم غذایی ممکن است برخی از خطرات قرارگیری در معرض بیپیای را کاهش دهد، بهخصوص اینکه با توجه با استفاده گسترده از این ماده شیمیایی اجتناب کامل از آن تقریباً ناممکن است.»
این پژوهشگران همچنین معتقدند پژوهشهای بیشتر میتوانند به شناسایی تغییرات سبک زندگی و تغذیهای کمک کنند که ممکن است اثرات زیانبار بیپیای و سایر مواد شیمیایی بالقوه زیانبار را کاهش دهند.
نتایج این بررسی در ژورنال اندوکرینولوژی بالینی و متابولیسم نشریه جامعه آندوکرین آمریکا منتشر شده است.
این ماده شیمیایی میتواند اثرات استروژن، یک هورمون مهم جنسی زنانه را تقلید کند و بررسیهای متعدد قبلی نشان دادهاند که بیپیای با مشکلات بهداشتی ازجمله مشکلات تولیدمثلی همراهی دارد و به زنانی که میخواهند باردار شوند، توصیه میشود که قرارگیری خودشان را در معرض بیپیای را کاهش دهند.
پژوهشگران آمریکای میخواستند به بررسی بیشتر این همراهی میان قرارگیری در معرض بیپیای و موفقیت آیویاف بپردازند و اینکه رژیم غذایی چه نقشی میتواند در رابطه این دو ایفا کند.
این پژوهشگران برای انجام این تحقیق به بررسی 239 زن در سنین 18 تا 45 که دستکم یک دوره آیویاف در مرکز باروری بیمارستان عمومی ماساچوست انجام داده بودند، پرداختند.
پژوهشگران نمونههای ادراری این زنان را برای اندازهگیری میزانهای بیپیای گردآوری کردند. این زنان همچنین پرسشنامهای را درباره میزان خوردن غذاهای بر اساس سویا پر کردند. 176 نفر از این زنان گزارش کردند که غذاهای بر اساس سویا میخورند و 63 نفر گفتند که سویا نمیخورند.
نتایج نشان داد که در میان 63 زنی که سویا نمیخوردند، آنانی که میزان بالای بیپیای در ادرارشان داشتند، در مقایسه با زنانی که میزانهای پایین بیپیای در بدنشان داشتند، میزان پایینتر جایگزینی رویان در رحم و بارداریهای منجر به تولد نوزاد زنده داشتند.
اما هنگامیکه زنانی که سویا میخوردند، بررسی شدند، معلوم شد که میزان بیپیای در این گروه اثری بر پیامدهای دورههای درمان آیویاف ندارد.
راس هاوزر، نویسنده اصلی این تحقیق درباره نتایج آن گفت: «گرچه توصیه میشود که زنانی که قصد بارداری دارند، میزان قرارگیری به بیپیای را کاهش دهند، یافتههای ما نشان میدهد که رژیم غذایی ممکن است برخی از خطرات قرارگیری در معرض بیپیای را کاهش دهد، بهخصوص اینکه با توجه با استفاده گسترده از این ماده شیمیایی اجتناب کامل از آن تقریباً ناممکن است.»
این پژوهشگران همچنین معتقدند پژوهشهای بیشتر میتوانند به شناسایی تغییرات سبک زندگی و تغذیهای کمک کنند که ممکن است اثرات زیانبار بیپیای و سایر مواد شیمیایی بالقوه زیانبار را کاهش دهند.
نتایج این بررسی در ژورنال اندوکرینولوژی بالینی و متابولیسم نشریه جامعه آندوکرین آمریکا منتشر شده است.
دیدگاه کاربران
ممکن است این مطالب هم برای شما مفید باشد