سپید

پژوهشگران می‌گویند که پزشکان در مراقبت از سالمندان باید چیزهایی بیش از سلامت جسمی را در نظر بگیرند.
به گزارش رویترز مارتا مک‌کلینتاک، نویسنده ارشد مقاله این پژوهش می‌گوید: «ما موزائیکی از همه این صفات هستیم. برای اینکه تصویری کلی از سلامت داشته باشیم، باید همه این اجزا را با هم ببینیم.»

سلامت بهزیستی به‌طورمعمول بر اساس به‌اصطلاح مدل پزشکی سنجیده می‌شود که بر اساس سلامت جسمی و نبود بیماری‌ها است.

مک‌کلینتاک و همکارانش مدل جدیدی به نام مدل فراگیر می‌نامند، خلق کردند که شامل عوامل پزشکی، جسمی، روان‌شناختی، کارکردی و حسی است.

آنان برای مقایسه این دو مدل از داده‌های «پروژه ملی زندگی اجتماعی، سلامت و سالمندی» آمریکا در سال‌های ۲۰۰۵ تا ۲۰۰۶ برای به دست آوردن یک نمونه معرف کشوری از افراد ۵۷ تا ۸۵ سال استفاده کردند.

بر اساس مدل پزشکی، حدود دوسوم جمعیت آمریکا در این گروه سنی عموماً سالم هستند. اما در این مدل فراگیر، نیمی از این جمعیت مشکلات بهداشتی داشتند که خطر مرگ یا ناتوانی‌شان در پنج سال بعدی را افزایش می‌دهد.

این مدل فراگیر همچنین دو گروه را شناسایی کرد که از مدل پزشکی بیرون می‌مانند: افراد در وضعیت بد بهداشت روانی و افرادی با استخوان‌های التیام‌یافته به دنبال شکستگی پس از ۴۵ سالگی. بین ۱۴ تا ۱۹ درصد از این دو رده افراد با احتمال بیشتری در طول پنج سال بعدی درگذشته بودند، درحالی‌که در میان افراد با سلامت عمومی خوب این رقم ۶ تا ۱۶ درصد بود.
به گفته مک‌کلینتاک، این دو رده در سلامت افراد «یک‌چهارم جمعیت آمریکا در این رده سنی را در برمی‌گیرد که در مدل پزشکی اصلاً پیش‌بینی نشده‌اند.»

مدل جدید همچنین نشان داد که رابطه پیچیده‌ای میان چاقی و سالمندی وجود دارد. برای مثال، چاقی در افراد سالمند بدون مشکلات سلامتی دیگر ظاهراً خطر چندانی ایجاد نمی‌کرد، اما این موضوع درباره افراد چاق سالمندی که دچار عوارضی مانند دیابت و وضعیت بد سلامت روانی بودند، صادق نبود.

این پژوهشگران همچنین در مقاله‌شان در ژورنال «پیشرفت‌های آکادمی ملی علوم» آمریکا گزارش می‌کنند که تشخیص بیماری‌هایی مانند سرطان و فشارخون بالا و رفتارهایی مانند سیگار کشیدن ممکن است همیشه تاثیری به‌اندازه تاثیر برخی از مشکلات روانی و حسی بر احتمال مرگ نداشته باشد.

مک‌کلینتاک می‌گوید که این نتیجه‌گیری به این معنی نیست که سرطان، فشارخون بالا و سیگار کشیدن مهم نیستند، بلکه موضوع این است که عواملی مانند تنهایی و نقصان شنوایی پیش‌بینی‌کننده‌های بهتری برای بروز مرگ یا ناتوانی در پنج سال آینده هستند.