جلوگیری از آزار سالمندان نیاز به تحقیقات بیشتری دارد
30 January 2016 ساعت: 02:1
30 January 2016 ساعت: 02:1
آزار سالمندان نقش مهمی در سلامت، کیفیت زندگی و حتی طول عمر آنان دارد، اما بر اساس یک بازبینی جدید، شواهد کمی درباره راه‌های جلوگیری از آن وجود دارد.
بدرفتاری با سالمندان می‌تواند شامل آسیب‌های جسمی، آزار روانی همچون دادوفریاد کشیدن یا تهدید کردن، استفاده غیرقانونی از منابع مالی، سوءاستفاده جنسی، بی‌توجهی عمدی یا غیرعمدی، و همچنین استفاده از مهارکننده‌های فیزیکی یا شیمیایی باشد.
پژوهشگران می‌گویند، شواهدی وجود دارند که منافع مداخلات برای کمک به افراد مراقبت‌کننده از سالمندان را نشان می‌دهند، به‌طوری‌که آنان می‌تواند بدون نیاز به وسائل مهارکننده جسمی کار مراقبتی خود را انجام دهند؛ بااین‌حال بسیاری از این پرسش‌ها در بررسی‌هایی که فعلاً در دسترس است، پاسخ داده نشده باقی‌مانده است.
لیات آیالون، نویسنده اصلی این تحقیق، از مرکز مددکاری اجتماعی لوئیس و گابی می‌گوید: «میزان فراوانی این مسئله در کشورهای مختلف، متفاوت است، اما برخی از نظرخواهی نشان می‌دهند که از هر چهار سالمند یک نفر در معرض بدرفتاری قرار دارد. شکی وجود ندارد که تلاش‌ها در این زمینه در حال افزایش است اما در واقعیت ما اطلاعات کمی درباره تاثیرات احتمالی این تلاش‌ها داریم.»
کبودی، ظاهر آشفته یا منزوی شدن ممکن است بیانگر برای آزار سالمندان باشند. آیلون می‌شود بسیاری از این نشانه‌ها شبیه علائم بیماری‌های معمول در سالمندانی است که ربط چندانی با بدرفتاری ندارند و بنابراین ممکن است شناسایی آزار سالمندان مشکل باشد.
آیالون می‌گوید: «به‌طورمعمول، پنهان‌کاری هم با بدرفتاری همراه است، زیرا در دل خانواده اتفاق می‌افتد که این خود چالش دیگری برای شناسایی این موارد است.»
این پژوهشگران چند هزار بررسی را که به سوء رفتار با سالمندان پرداخته بودند، جستجو کردند؛ اما فقط 24 بررسی را یافتند که با معیارهای علمی تطبیق داشته باشند و در فاصله سال‌های 2000 تا 2014 به زبان انگلیسی منتشر شده بودند.
گزارش این پژوهشگران که در ژورنال Age and Ageing منتشر شده است، نشان می‌دهد مداخلاتی که کاهش استفاده از وسائل مهارکننده را هدف قرار داده بودند، به افراد مراقبت‌کننده کمک کرده بودند تا به میزان کمتری از این وسایل استفاده کنند.
اما این نویسندگان متوجه شدند که بیشتر مطالعات انجام‌شده درباره مهارکننده‌های جسمی به ارزیابی کیفیت مداخله نمی‌پردازند و توصیف دقیقی درباره نوع افراد مراقبی که هدف آن‌ها هستند، نمی‌دهند.
آیالون می‌گوید: «عواملی ازجمله سطح بالای وابستگی متقابل، وابستگی مالی، فرسودگی شغلی و سوءاستفاده از الکل در میان مراقبان می‌تواند احتمال بدرفتاری نسبت به سالمندان افزایش دهد.»
او در ادامه می‌گوید: «نقصان شناختی و نیز مشکلات رفتاری مربوط به زوال عقل در سالمندان یکی دیگر از عوامل دیگر آسیب‌پذیری است که سالمندان را بیشتر در معرض بدرفتاری قرار می‌دهد. در بسیاری موارد، بدرفتاری بیش از آن که در نتیجه خشونت باشد، نتیجه ناتوانی فرد مراقب در انجام درست وظیفه مراقبت است.»
آیالون می‌گوید: «مهار جسمی شاید در برخی موارد ضروری باشد به‌خصوص در مواردی که می‌توان از افتادن فرد جلوگیری کند، اما احتمال استفاده بیش‌ازحد آن را نیز وجود دارد. با توجه به پژوهش فعلی، یکی از معدود اقداماتی که واقعاً می‌تواند در حال حاضر از آزار سالمندان پیشگیری کند.»
پژوهشگران می‌گویند، شواهدی وجود دارند که منافع مداخلات برای کمک به افراد مراقبت‌کننده از سالمندان را نشان می‌دهند، به‌طوری‌که آنان می‌تواند بدون نیاز به وسائل مهارکننده جسمی کار مراقبتی خود را انجام دهند؛ بااین‌حال بسیاری از این پرسش‌ها در بررسی‌هایی که فعلاً در دسترس است، پاسخ داده نشده باقی‌مانده است.
لیات آیالون، نویسنده اصلی این تحقیق، از مرکز مددکاری اجتماعی لوئیس و گابی می‌گوید: «میزان فراوانی این مسئله در کشورهای مختلف، متفاوت است، اما برخی از نظرخواهی نشان می‌دهند که از هر چهار سالمند یک نفر در معرض بدرفتاری قرار دارد. شکی وجود ندارد که تلاش‌ها در این زمینه در حال افزایش است اما در واقعیت ما اطلاعات کمی درباره تاثیرات احتمالی این تلاش‌ها داریم.»
کبودی، ظاهر آشفته یا منزوی شدن ممکن است بیانگر برای آزار سالمندان باشند. آیلون می‌شود بسیاری از این نشانه‌ها شبیه علائم بیماری‌های معمول در سالمندانی است که ربط چندانی با بدرفتاری ندارند و بنابراین ممکن است شناسایی آزار سالمندان مشکل باشد.
آیالون می‌گوید: «به‌طورمعمول، پنهان‌کاری هم با بدرفتاری همراه است، زیرا در دل خانواده اتفاق می‌افتد که این خود چالش دیگری برای شناسایی این موارد است.»
این پژوهشگران چند هزار بررسی را که به سوء رفتار با سالمندان پرداخته بودند، جستجو کردند؛ اما فقط 24 بررسی را یافتند که با معیارهای علمی تطبیق داشته باشند و در فاصله سال‌های 2000 تا 2014 به زبان انگلیسی منتشر شده بودند.
گزارش این پژوهشگران که در ژورنال Age and Ageing منتشر شده است، نشان می‌دهد مداخلاتی که کاهش استفاده از وسائل مهارکننده را هدف قرار داده بودند، به افراد مراقبت‌کننده کمک کرده بودند تا به میزان کمتری از این وسایل استفاده کنند.
اما این نویسندگان متوجه شدند که بیشتر مطالعات انجام‌شده درباره مهارکننده‌های جسمی به ارزیابی کیفیت مداخله نمی‌پردازند و توصیف دقیقی درباره نوع افراد مراقبی که هدف آن‌ها هستند، نمی‌دهند.
آیالون می‌گوید: «عواملی ازجمله سطح بالای وابستگی متقابل، وابستگی مالی، فرسودگی شغلی و سوءاستفاده از الکل در میان مراقبان می‌تواند احتمال بدرفتاری نسبت به سالمندان افزایش دهد.»
او در ادامه می‌گوید: «نقصان شناختی و نیز مشکلات رفتاری مربوط به زوال عقل در سالمندان یکی دیگر از عوامل دیگر آسیب‌پذیری است که سالمندان را بیشتر در معرض بدرفتاری قرار می‌دهد. در بسیاری موارد، بدرفتاری بیش از آن که در نتیجه خشونت باشد، نتیجه ناتوانی فرد مراقب در انجام درست وظیفه مراقبت است.»
آیالون می‌گوید: «مهار جسمی شاید در برخی موارد ضروری باشد به‌خصوص در مواردی که می‌توان از افتادن فرد جلوگیری کند، اما احتمال استفاده بیش‌ازحد آن را نیز وجود دارد. با توجه به پژوهش فعلی، یکی از معدود اقداماتی که واقعاً می‌تواند در حال حاضر از آزار سالمندان پیشگیری کند.»
برچسب ها
دیدگاه کاربران
ممکن است این مطالب هم برای شما مفید باشد