پژوهشگران در مطالعات جدید خود دریافتند استفاده از بازیهای ترکیبی رایانهای و تلفیق آن با فعالیتهای جسمی، میتواند سبب افزایش مهارت و سرعت عمل در کودکان مبتلا به اوتیسم و به ویژه کودکان دارای اختلال بینائی اوتیسم شود. در واقع، استفاده از بازیهای رایانهای فعال میتواند شرایط جسمی و روحی کودکان مبتلا به اوتیسم را بهبود بخشیده و این موضوع به ویژه در زمینه اختلالات بینائی این گروه از کودکان کاربرد دارد.
یکی از محققان این مطالعه معتقد است: «ما گمان میکنیم انجام بازیهای رایانهای و به ویژه بازیهای پرتحرک و مهیج میتواند سبب بهبود شرایط اتصالهای عصبی در ساختار مغزی این کودکان شده و به بهبود شرایط آنها کمک کند.» بر اساس این پژوهشها، پیشنهاد میشود که استفاده از این روش بازیهای تمرینی که در حقیقت نوعی بازیهای ویدئویی جهت انجام فعالیتهای عملی محسوب میشوند، پتانسیل کافی برای اضافه شدن به روشهای درمانی در کودکان مبتلا به اوتیسم و گروهی از این افراد که از اختلالات بینائی رنج میبرند، داشته و میتواند محرکهای موجود را در سیستم عصبی آنها تقویت کند. این پژوهشگر در ادامه توضیحات خود افزود : «عملکرد اجرائی سبب بالارفتن سطح هوش شده و این موضوع به ما اجازه میدهد تا برنامهریزی بهتری داشته باشیم. این موضوع میتواند به افراد در تغییر نوع افکار و برنامهریزیهای خود در هنگام تغییر نقشه کمک کرده و همچنین به آنها توانائی سرکوب رفتارها و افکار نامناسب را میدهد. این مساله از این نظر دارای اهمیت است که به این گروه از افراد امکان داشتن استقلال در هنگام رسیدن به سنین بزرگسالی را داده و موجب میشود آنها خود قادر به انجام فرایند تصمیمگیری باشند.»
پژوهشگران در این مطالعات از یک بازی تلفیقی با نام «ماکوتو آرهنا» Makoto arena استفاده کردند که دارای فضائی وسیع به شکل مثلث بوده و در نقاط مختلف آن ستونهائی نصب شده است. در نقاط مختلف این محوطه، نورها و صداهای ویژهای با سطوح مختلف تعبیه شده که این موضوع میتواند به بهبود شرایط فیزیکی کودکان مبتلا به اوتیسم کمک کند. برای بررسی دقیقتر موضوع، پژوهشگران از 17 کودک و نوجوان مبتلا به اوتیسم که همگی در سنین مدرسه قرار داشتند و در آنها عارضه اختلالات بینائی ویژه اوتیسم ASD شناسائی شده بود، استفاده کرده و آنها را به مدت دو دقیقه در فضای ماکوتو آرهنا قرار دادند. بیشتر این کودکان با مشکلات ناشی از اختلال محرکها و عملکرد رو به رو بودند. در این محوطه، کودکان اوتیسمی که دارای اختلال بینائی اوتیسم بودند، از میزان کمتری از فعالیتهای جسمانی برخوردار بوده و استفاده از این بازی، سبب افزایش مهارتهای عملکردی آنها شد. در این مطالعات پژوهشگران به وضوح شاهد بهبود سرعت عمل، اجرای حرکات مختلف و مهارتهای پاسخ به محرکها در بین کودکان مبتلا به اوتیسم، پس از تکرار چندباره این بازیها بودند.
Medscape