بسیاری از والدین با این مشکل روبرو شدهاند که گویا هر چیزی که به بچههایشان میگویند به گوششان نمیرود، اما پژوهشگران میگویند که بچهها به شما گوشمیدهند، اما اطلاعات را ذخیره نمیکنند. آنها با یک بازیکامپیوتری که با اندازهگیری قطر مردمک کودک در آن میتوان تلاش ذهنی کودک را تعیین کرد، به بررسی تواناییهای شناختی کودکان ۵/۳ ساله و ۸ ساله پرداختند.
به این کودکان گفته شد در این بازی یکی از این شخصیتهای کارتونی هنداونه دوست دارد، بنابراین آنها فقط هنگامی که به دنبال تصویر این شخصیت، تصویر هندوانه روی صفحه نمایش میآمد، باید روی چهرک خوشحال فشار دهند.اما هنگامی که چهره شخصیت دیگر کارتونی و هندوانه ظاهر میشد، آنها باید روی چهرک غمگین فشار میدادند. کودکان با سن بالاتر به سادگی این توالی را درک میکردند، زیرا می توانستند جواب را قبل ظاهر شدن شیء، پیشبینی کنند. اما بچههای 3 ساله نه میتوانند وقایع آینده را پیشبینی کنند و نه به طور کامل در زمان حال زندگی کنند. آنها براساس نیازشان، خاطرات گذشتهشان را فرامیخوانند. اگر هوای بیرون سرد باشد، و شما به کودک 3 سالهتان بگویید که برود کتش را بردارد و بپوشد تا برای بیرون رفتن آماده شود، انتظار شما این است، او آینده را پیشبینی کند: خوب، هوای بیرون سرد است و کت مرا گرم نگه خواهد داشت. اما در واقع او به بیرون میدود، میفهمد که هوا سرد است و بعد فکر میکند که کتش کجاست و کتش را میپوشد.
منبع: LiveScience