سپید: ساعتهای زیستشناختی ما ممکن است ما را مجبور به خوابیدن در زمان معینی کنند، اما نمیتواند بر زمان بیدار شدن ما در بامداد تاثیر بگذارد. یک بررسی که نتایج آن در ۶ مه در ژورنال Science Advances منتشر شده است، نشان میدهد که فشارهای فرهنگی و مسئولیتهای روزانه ممکن است بر ساعت بیولوژیک ما غلبه کند و زمانی برای خوابیدن به ما تحمیل کند.
اما پژوهشگران میگویند که زمانهای بیدار شدن افراد هنوز بسیار وابسته به ساعت زیستشناختیشان است و نه صرفا مسئولیتهای روزانهشان مانند رفتن به سر کار یا مدرسه.
اولیویا والش، دانشجوی دوره فوقلیسانس در دانشگاه میشیگان و یکی از نویسندگان مقاله این بررسی میگوید که این یافتههای جدید نشان میدهند که «زمان خواب بیشتر تحتتاثیر جامعه است و زمان بیداری بیشتر تحت کنترل ساعت زیستشناختی.»
تصور میرود که ساعت زیستشناختی که گاهی ساعت شبانهروزی هم نامیده میشود تعیینکننده اصلی برنامه خواب و بیداری انسان باشد و تحتتاثیر نشانههای محیطی مانند نور آفتاب است. پژوهشگران دادههای خواب بیش از ۸۰۰۰ نفر از ۱۰۰ کشور را که به وسیله یک اپلیکیشن تلفن هوشمند برای کمک به مسافران برای تنظیم مناطق زمانی جدید گردآوری شده بود، بررسی کردند. شما برای استفاده از این اپلیکیشن برنامه معمول خوابتان و نیز زمانهایی را که بهطور طبیعی در معرض نور خورشید هستید، وارد میکنید. این اپلیکیشن با استفاده از این اطلاعات برنامههای شخصیشده نور و تاریکی را برای کمک به شما برای سازگاری با منطقه زمانی جدید را پیشنهاد میکند. به عبارت دیگر این اپلیکیشن نشان میدهد که در زمانهایی در معرض نور درخشان و در چه زمانهایی در تاریکی قرار گرفتهاید.
هنگامی که پژوهشگران به مقدار میانگین زمانی که مردم هر کشور میخوابند، توجه کردند، دریافتند که مردم در سنگاپور و ژاپن با ۷ ساعت و ۲۴ دقیقه کمترین میزان خواب را دارند، در حالی که مردم در هلند با میانگین ۸ ساعت و ۱۲ دقیقه بیشترین زمان خواب را داشتند. این پژوهشگران میگویند که گرچه تفاوتها در میانگین زمان خواب در میان این کشورها ممکن است زیاد به نظر نرسد اما حتی نیم ساعت خواب میتواند تاثیر بزرگی بر کارکرد شناختی و سلامت درازمدت افراد داشته باشد.
این پژوهشگران مشاهده کردند که کشورهایی که از لحاظ جغرافیایی و فرهنگی به هم نزدیک هستند، مانند ژاپن و سنگاپور گرایش دارند که الگوهای خواب مشابهی داشته باشند. این پژوهشگران همچنین تفاوتهای زمان خواب را در میان افراد در سنین متفاوت در میان 2 جنس بررسی کردند. آنان دریافتند که مردان میانسال کمترین میزان خواب را دارند و براساس نتایج این بررسی کمتر از میزان ۷ تا ۸ ساعت توصیه شده میخوابند. و هنگامی پژوهشگران زمانهای خواب را در مردان با زمانهای خواب در زنان مقایسه کردند، دریافتند که زنان مورد بررسی بهطور میانگین ۳۰ دقیقه بیشتر از مردان در شب میخوابند. این بررسی نشان داد که زنان نسبت به مردان زودتر به بستر میرفتند و دیرتر از مردان از خواب بیدار میشدند.
به علاوه، پژوهشگران دریافتند که ظاهرا برنامههای خواب افراد با افزایش سنشان بیشتر شبیه عادات خواب همردیفانشان میشود. برای مثال شباهتهای بیشتری در میان برنامههای خواب افراد بالای ۵۵ سال وجود داشت تا برنامههای خواب کمتر از ۳۰ سال.