متخصصان پیشنهاد میکنند درمان ورزشکارانی که علائم از هیپوناترمی حاد نشان میدهند، باید براساس شدت علائمی نورولوژیکی در زمان مراجعه آنها به مرکز درمانی باشد، نه اینکه برای شروع درمان تنها به اندازهگیری سطح سدیم خون اکتفا کرد.
هیپوناترمی حاد و با علائم شدید که در اثر ورزش ایجاد شدهاند، یک وضعیت اورژانسی با پیشرفت سریع است که در اثر زیادی هیدراسیون ایجاد میشود. اگر این وضعیت درمان نشود، عدم تعادل خطرناک مایعات میتواند منجر به هرنی مغز، ادم ریوی غیرکاردیوژنیک و مرگ بیمار شود.
هرچند تعیین سریع سطح سدیم خون برای تایید موارد شک بالینی به هیپوناترمی مرتبط با ورزش (EAH) الزامی است، شاید امکانات مورد نیاز آن همیشه در دسترس نباشد. علاوه براین، درمان باید براساس درجه اختلالات نورولوژیکی باشد و نه فقط سطح سدیم خون. به عبارت دیگر، ادم مغزی بستگی دارد به اندازه و میزان سقوط سطح سدیم در خون، نه اینکه کمترین سطح آن چقدر است.
هر ورزشکار مبتلا به EAH که علائم و نشانههایی از انسفالوپاتی نشان میدهد، باید به سرعت با بولوس یا تزریق داخل وریدی سالین هیپرتونیک تحت درمان قرار گیرد تا ادم مغزی بیمار سریعا کاهش یابد. همچنین بولوسهای اضافی داخل وریدی نیز تا بهبود علائم بالینی بیمار ادامه مییابند. دوز و راه رساندن سالین هیپرتونیک باید براساس شدت علائم بالینی و فرمولاسیونی از سالین هیپرتونیک باشد که در دسترس قرار دارد.
هدف از درمان با سالین هیپرتونیک، ثابت کردن وضعیت فرد ورزشکار برای انتقال به یک مرکز درمانی مناسب است و باید دقت کرد که مدیریت شرایط بیمار با انجام کارهای تشخیصی دیگر مانند انجام سیتی اسکن مغزی یا درمانهایی که ممکن است، هیپوناترمی را بدتر کنند، از قبیل تجویز مایعات هیپوتونیک، رینگر لاکتات یا سالین ایزوتونیک، به تعویق نیفتند. به عبارت دیگر، تستهای تشخیصی نباید درمان اساسی و بالقوه بیمار را با سالین هیپرتونیک به تعویق اندازند.
استفاده از سالین هیپرتونیک داخل وریدی، به عنوان درمان قطعی انسفالوپاتی حاد هیپوناترمی به خوبی اثبات شده است. سالین هیپرتونیک بولوس میتواند سطح سدیم سرم را 2 تا 5 mmol/L افزایش دهد، به این ترتیب فشار داخل مغزی کاهش یافته و علائم کم میشوند. نکته مهم آنکه، اگر تشخیص هیپوناترمی مرتبط با ورزش مسجل نشده است، تجویز سالین هیپرتونیک در حجمهای کوچک عواقب و پیامدهای منفی ایجاد نمیکند و به عنوان افزایش دهنده عالی حجمی عمل میکند.
در این بیانیه بهروز شده، همچنین به عوامل خطر هیپوناترمی مرتبط با ورزش و پیشگیری از آن اشاره شده است. این عوامل خطر برای بروز EAH علامتدار و غیرعلامتدار عبارتند از:
نوشیدن زیاد آب، نوشیدنیهای مخصوص ورزش و دیگر مایعات هیپوتونیک.
افزایش وزن در طول ورزش،
طول مدت ورزش بیشتر از 4 ساعت باشد،
بیتجربگی یا آموزش ناکافی کادر درمانی،
شاخص توده بدنی بالا یا پایین و مایعات آماده در دسترس.
بهمنظور پیشگیری از EAH، نویسندگان توصیه میکنند، باید ورزشکاران را تشویق کرد تا هر زمان که تشنهاند، مایعات بنوشند. با استفاده از این استراتژی، مصرف بیش از حد نوشیدنیها متوقف شده و ابتلا به هیپوناترمی رخ نخواهد داد.