سلامت

به گزارش سپیدآنلاین به نقل از مرکز پژوهش‌های مجلس، دفاتر مطالعات فرهنگی و اقتصادی این مرکز در گزارشی باعنوان «بررسی میزان مصرف فرآورده‌های آرایشی در کشور» باتوجه به بازنمایی رسانه‌‌های داخلی و خارجی مبنی‌ بر اعلام رتبه هفتم ایران در جهان و رتبه دوم در خاورمیانه در مصرف فرآورده‌‌های آرایشی به بررسی صحت و سقم این آمار با توجه به احتساب آمار حجم واردات، میزان قاچاق و هزینه خانوار برای خرید فرآورده‌‌های آرایشی پرداخته‌اند.
در این گزارش آمده شده است که بررسی میزان حجم واردات رسمی این فرآورده‌‌ها که از ورودی‌‌های قانونی به‌دست می‌‌آید، نشانگر کاهش وزن واردات این فرآورده‌‌ها در سال‌‌های اخیر است. باوجود این آمار به‌علت محاسبه روغن‌های اسانسی و رزینوئیدها و محصولات عطرسازی در کنار فرآورده‌های آرایشی آمار دقیقی از حجم واردات به کشور نخواهد بود. به‌ویژه آنکه قاچاق گسترده این محصولات به کشور نیز این آمار را به‌عنوان معیار مصرف فرآورده‌های آرایشی در کشور مخدوش کرده است.
در این گزارش آمده است، واردات غیرقانونی (قاچاق) و تولیدات غیرمجاز فرآورده‌‌های آرایشی نیز نمی‌‌تواند بازنمایی از میزان مصرف این فرآورده‌‌ها در داخل کشور باشد(هرچند که میزان کشفیات در سال‌‌های اخیر خبر از افزایش حجم کشفیات این فرآورده‌‌ها دارد) زیرا این آمارها تنها با تکیه بر میزان کشفیات به‌دست می‌‌آید که برآورد مناسبی از میزان مصرف فرآورده‌‌های آرایشی ارائه نمی‌دهد. شاید بتوان تنها مرجع قابل اتکا جهت احتساب مصرف فرآورده‌های آرایشی در کشور را هزینه‌ کرد خانوارها برای خرید فرآورده‌‌های آرایشی دانست، بررسی‌‌ها نشان می‌‌دهد در سال 1392، 5.2درصد از هزینه خانوارهای ایرانی صرف خرید این فرآورده‌‌ها شده، اما اینکه چه مقدار از این فرآورده‌‌ها از نظر سلامت قابلیت مصرف داشته، مشخص نیست.
بنابراین آنچه از بررسی آمارهای موجود در راستای میزان مصرف فرآورده‌‌های آرایشی به دست می‌‌آید بیانگر این موضوع است که درمورد میزان مصرف فرآورده‌‌های آرایشی باکیفیت دارای تاییده سلامت ازسوی مراجع ذیصلاح (مانند سازمان غذا و دارو وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی) آمار قابل استنادی در کشور موجود نیست تا بتوان با استفاده از این آمارها میزان مصرف فرآورده‌‌های آرایشی دارای تاییدیه سلامت در ایران را تخمین زد و بتوان رتبه ایران در جهان و در خاورمیانه را مشخص کرد.
در بخش دوم گزارش نیز نگاهی اجمالی به قوانین و سیاست‌های وضع شده در ایران در حوزه سلامت و فرهنگ شده است. بررسی‌ها بیانگر آن است که سیاست‌‌ها و قوانین وضع شده برای تایید سلامت فرآورده‌‌های آرایشی موجود در بازار (مانند طرح شبنم) به‌علت تعدد دستگاه‌‌های متولی و... موفق نبوده است. همچنین بررسی سیاست‌‌ها و قوانین فرهنگی ایران (مانند مصوبه «راهکارهای اجرایی عفاف و حجاب») نشان می‌‌دهد گرچه سیاستگذاران و قانونگذاران سعی کرده‌اند تا با وضع قوانین و سیاست‌های منع‌کننده از مصرف این فرآورده‌ها در عرصه عمومی جلوگیری کنند، اما به‌دلایلی مانند تناقض در عملکرد دستگاه‌ها و عدم اجرای برخی قوانین موفق نبوده‌اند.