دکتر حیدر رئیسیان دستیار ارشد جراحی عمومی بندرعباس
اول با چهار مریض ترومایی شروع شد که عمدتا آسیب ناشی از ترک شهای انفجار داشتند.
در کسری از ثانیه ا ورژانس قیامت گشت.
هیچکس یه جورایی انتظار این حجم از بیمار در این مدت زمان محدود را نداشت و همه غافلگیر شدند...!
یک جراح وایساد دم در و تریاژ کرد
بیمار بسیار بد حال (سطح یک) برود CPR
مریض های نسبتا بد حال(سطح دو) برود فوریت
و نسبتا خوشحال (سطح سه) بخش فست ترکت.
آقا دستگاه سونوگرافی کمه
این یکی که آوردن خرابه!
دستگاه سونو ها می رسند
یکی سطح سه(طب اورژانس)
یکی CPR(طب و جراح)
و دوتا (طب و جراح) هم دم در فوریت
تند و تند EFAST
حجم مریض بالاست و فرصت نوشتن اردر برای بیماران نیست و دستیاران جراحی + اینترن خود و اینترن طب
روی یک کاغذ می نویسند که مریض چی بود داشت و بد حال را از خوشحال سوا می کنند
برای اینکه اشتباه نشود بر شکم بیمار بزرگ
می نویسند FAST منفی! و گرافی و سی تی اولیه رو بگیر و برو اورژانس جراحی.
رادیولوژیست ها از راه می رسند و سونوگرافی و خواندن سی تی ها تخصصی تر می شود.
مریضی هم که بدحال است(تنگی نفس، سچوریشن پایین، FAST مشکوک و...)
یکی میچبسد به آن که میس نشود.
یکی اینتوبه
یکی C line
یکی چست تیوب می‌گذارد
و یکی...
خلاصه کسی بیکار نیست و همواره به این فکر می کند که بهترین کاری که از او بر میاد چیست؟
4 جراح + تمامی دستیارانش
5 طب اورژانس+ رزیدنت هایش
5 رادیولوژیست
3 بیهوشی
و...
همه کف اورژانس
همزمان سه جراح در اورژانس حراجی دوباره ویزیت میکنند و اونهایی که سوچور و اتاق عملی هستند می فرستند بالا اتاق عمل
12 اتاق عمل همزمان فعال با انواع و اقسام متخصص های مربوطه به سرعت بیماران را عمل و سوچور میکنند و مریض بعدی و بعدی و بعدی... و می‌روند بخش یا ICU
باز تعداد خیلی بالاست
اینجور نمی شود! یک طب اورژانس میرود در حیاط بیمارستان! بیماران را اونجا منیج اولیه می‌کند. اونهایی که تنها سوچوری هستند و خیلی آسیب جدی ندیده اند، ارجاج به کلینیک و درمانگاه دم در میدهد و تعداد زیادی از اینترن ها و پرسنل اونجا مریض هارو سوچور زده و آتل می‌گیرند.
کم کم شرایط و اوضاع خلوت می شود
و بعضی ها عکس هارو گرفته و می روند!!!
اما می مانند تعداد زیادی از بیماران که ویزیت جراحی خورده بودند و ساعت 10 شب است و رزیدنت های جراحی که همگی از زمان آغاز این اتفاق ناگوار با افتخار به خط شده بودند و با تمام وجود و توان دویده بودند، حالا در ICU های جراحی، داخلی
بخش ها و طبقات متعدد، تک تک می‌روند و مجددا بیماران را پیدا کرده و دوباره ویزیت میکنند و اگر لازم باشد باز مریض هارا سونو میکنند و یا اقدامات تکمیلی تر مثل سی تی ها یا مشاورات مختلف رو درخواست میدهند
تا جان عزیزی تو این شرایط بحرانی و فشار روحی و کاری بسیار بالا به خطر نیافتد.
روز سختی بود...
کاش تکرار نشود...
پ.ن: درمان، کار تیمی است و کار همه ی عزیزان در جایگاه خودش ارزشمند و قابل تقدیر است.
خسته نباشید و خدا قوت خدمت همه
پ.ن 2: فکر کنم نزدیک 400 مراجعه کننده طی چند ساعت...!
منبع: کانال پست کشیک