پایگاه خبری سلامت
دکتر حیدر رئیسیان دستیار ارشد جراحی عمومی بندرعباس
اول با چهار مریض ترومایی شروع شد که عمدتا آسیب ناشی از ترک شهای انفجار داشتند.
در کسری از ثانیه ا ورژانس قیامت گشت.
هیچکس یه جورایی انتظار این حجم از بیمار در این مدت زمان محدود را نداشت و همه غافلگیر شدند...!
یک جراح وایساد دم در و تریاژ کرد
بیمار بسیار بد حال (سطح یک) برود CPR
مریض های نسبتا بد حال(سطح دو) برود فوریت
و نسبتا خوشحال (سطح سه) بخش فست ترکت.
آقا دستگاه سونوگرافی کمه
این یکی که آوردن خرابه!
دستگاه سونو ها می رسند
یکی سطح سه(طب اورژانس)
یکی CPR(طب و جراح)
و دوتا (طب و جراح) هم دم در فوریت
تند و تند EFAST
حجم مریض بالاست و فرصت نوشتن اردر برای بیماران نیست و دستیاران جراحی + اینترن خود و اینترن طب
روی یک کاغذ می نویسند که مریض چی بود داشت و بد حال را از خوشحال سوا می کنند
برای اینکه اشتباه نشود بر شکم بیمار بزرگ
می نویسند FAST منفی! و گرافی و سی تی اولیه رو بگیر و برو اورژانس جراحی.
رادیولوژیست ها از راه می رسند و سونوگرافی و خواندن سی تی ها تخصصی تر می شود.
مریضی هم که بدحال است(تنگی نفس، سچوریشن پایین، FAST مشکوک و...)
یکی میچبسد به آن که میس نشود.
یکی اینتوبه
یکی C line
یکی چست تیوب می‌گذارد
و یکی...
خلاصه کسی بیکار نیست و همواره به این فکر می کند که بهترین کاری که از او بر میاد چیست؟
4 جراح + تمامی دستیارانش
5 طب اورژانس+ رزیدنت هایش
5 رادیولوژیست
3 بیهوشی
و...
همه کف اورژانس
همزمان سه جراح در اورژانس حراجی دوباره ویزیت میکنند و اونهایی که سوچور و اتاق عملی هستند می فرستند بالا اتاق عمل
12 اتاق عمل همزمان فعال با انواع و اقسام متخصص های مربوطه به سرعت بیماران را عمل و سوچور میکنند و مریض بعدی و بعدی و بعدی... و می‌روند بخش یا ICU
باز تعداد خیلی بالاست
اینجور نمی شود! یک طب اورژانس میرود در حیاط بیمارستان! بیماران را اونجا منیج اولیه می‌کند. اونهایی که تنها سوچوری هستند و خیلی آسیب جدی ندیده اند، ارجاج به کلینیک و درمانگاه دم در میدهد و تعداد زیادی از اینترن ها و پرسنل اونجا مریض هارو سوچور زده و آتل می‌گیرند.
کم کم شرایط و اوضاع خلوت می شود
و بعضی ها عکس هارو گرفته و می روند!!!
اما می مانند تعداد زیادی از بیماران که ویزیت جراحی خورده بودند و ساعت 10 شب است و رزیدنت های جراحی که همگی از زمان آغاز این اتفاق ناگوار با افتخار به خط شده بودند و با تمام وجود و توان دویده بودند، حالا در ICU های جراحی، داخلی
بخش ها و طبقات متعدد، تک تک می‌روند و مجددا بیماران را پیدا کرده و دوباره ویزیت میکنند و اگر لازم باشد باز مریض هارا سونو میکنند و یا اقدامات تکمیلی تر مثل سی تی ها یا مشاورات مختلف رو درخواست میدهند
تا جان عزیزی تو این شرایط بحرانی و فشار روحی و کاری بسیار بالا به خطر نیافتد.
روز سختی بود...
کاش تکرار نشود...
پ.ن: درمان، کار تیمی است و کار همه ی عزیزان در جایگاه خودش ارزشمند و قابل تقدیر است.
خسته نباشید و خدا قوت خدمت همه
پ.ن 2: فکر کنم نزدیک 400 مراجعه کننده طی چند ساعت...!
منبع: کانال پست کشیک