بسیاری از ما تصور می‌کنیم اگر تلاش بهتری در زندگی داشتیم و به موفقیت‌‌های چشمگیر می‌رسیدیم، هیچ دغدغه و نگرانی را تجربه نمی‌کردیم. گرچه دستیابی به جایگاه مطلوب زندگی از لحاظ شغلی، تحصیلی و خانوادگی نقش بسزایی در حفظ سلامت روان دارد اما باید خاطرنشان کرد که موفقیت الزاما تنها رمز شادی نیست.

یکی از ویژگی‌های پختگی شخصیت این است که ما خودمان را برازنده‌ دارندگی‌های‌مان بدانیم. اعتدال در همه‌چیز خوب است، حتی در فروتنی. اگر فروتنی راه افراط در پیش بگیرد به جایی می‌رسیم که خودمان را شایسته دستاوردهایمان نمی‌دانیم، آن‌ها را به توانمندی‌ها و تلاش‌هایمان نسبت نمی‌دهیم و به این باور می‌رسیم که هرچه داریم یا مربوط به شانس بوده، یا موقعیت زمانی که در آن بوده‌ایم یا حمایت دیگران، و اگر در این مسیر راه افراط پیش بگیریم، به این نتیجه می‌رسیم که مانند یک کلاهبردار خودمان را در موقعیتی که در منزلت ما نیست با دغل و فریب جا زده‌ایم. به این پدیده «سندرم ایمپاستر» گفته می‌شود.

اگرچه این روزها کمبود داروهایی نظیر آنتی‌بیوتیک بیماران را دچار معضلات بزرگی کرده، اما تحقیقات حاکی از آن است که مصرف این قسم داروها در ایران بیش از حد نیاز است و اگر در سیاست‌های تجویز آنها تجدیدنظر نشود، فشار بر سیستم سلامت کاهش نخواهد یافت.

مشاور اجتماعی رئیس سازمان نظام پزشکی کشور ناامنی برای کادر درمان در مناطق مختلف کشور را موجب آسیب جدی به سلامت مردم می‌داند و معتقد است: «پزشکان و کادر درمان افراد نظامی نیستند و وقتی روپوش سپید بر تن دارند بسیار آسیب‌پذیر هستند و هیچ امکاناتی به‌جز روپوش و گوشی پزشکی ندارند.»