استخوانها برای قوی ماندن نیاز دارند تا مرتبا تحت فشار و نیروهای خارجی (نیروی وزن و عضلات) قرار گیرند و در صورتیکه این نیروها به استخوان وارد نشوند در آنها پوکی ایجاد میشود. علت پوکی استخوان در کسانی که مدت زیادی در بستر استراحت میکنند و یا در فضانوردانی که کمتر تحت تاثیر نیروی جاذبه هستند هم همین است. بنابراین باقی ماندن پلاک در اندام به مدت زیاد موجب پوکی استخوان میشود. این پدیده بهخصوص در ران و ساق دیده میشود و در لگن، بازو و ساعد کمتر وجود دارد. بنابراین تمام پلاکهای ران و ساق بعد از اینکه شکستگی آنها جوش خورد و محکم شد باید خارج شوند. این زمان معمولا بین یک و نیم تا دوسال است. پس از این مدت پزشک جراح از استخوان عکسبرداری میکند و اگر تشخیص داد که شکستگی به اندازه کافی محکم شده و دیگر نیازی به پلاک ندارد، باید آنرا از بدن خارج کرد. در مورد اندام فوقانی این روند صورت نمیگیرد. پلاکهای بازو یا ساعد حتی بعد از جوش خوردن شکستگی نیازی به خارج شدن ندارند، مگر اینکه بیمار ورزشهای سنگین و ضربهای را مانند ورزشهای رزمی انجام دهد. در این بیماران بهتر است پلاکهای بازو و ساعد هم خارج شوند. گاهی اوقات خارج کردن پلاک بازو یا ساعد از گذاشتن آنها مشکلتر بوده و به علت نزدیک بودن پلاک و عصب اندام، در موقع خارج کردن پلاک ممکن است به عصب آسیب برسد. بنابراین حتیالامکان از خارج کردن پلاک های بازو و ساعد اجتناب میشود، مگر اینکه واقعا نیاز به این کار باشد. نیلها یا میلههای داخل استخوانی در ران و ساق هم مانند پلاکها بهتر است بعد از جوش خوردن کامل شکستگی خارج شوند. البته این ایمپلنتها مانند پلاکها موجب پوکی استخوان نمیشوند و تاکید زیادی برای خارج کردن آنها از ران و ساق نیست.
مهرداد منصوری، متخصص ارتوپدی