بابک خطی/ طبیب کودکان
- تهیه وسائل محافظتی به طور فردی توسط هر شخص
- نداشتن هیچگونه مسوولیت در صورت ابتلای فرد به کرونا
- نداشتن هیچگونه مسوولیت در مورد سرایت احتمالی فرد مبتلا به دیگران یا ایجاد عوارض کرونای شخص در دیگران
- در صورت خسارت یا جبران خسارت تمام پول آن نهایتا باید از طرف شخص پرداخت گردد.
و...
شاید فکر کنید مواد این تعهدنامه قسمتی از فیلمنامهای است که قرار است در مورد زندگی زندانیان گوانتامو نوشته شود. اما چنین تعهدنامهای که حتی در زندان گوانتامو هم پذیرفته نبوده و نوعی اقدام علیه بشریت است، تعهدنامهای است که طبق نامه۸۶/۷۰۹۹ از طرف مدیرکل توسعه آموزشی دانشگاه آزاد اسلامی از کارآموزان و کارورزان گرفته میشود تا آنان را چون پیشاهنگانی مظلوم به هر بیمارستانی که اراده کردهاند - از مواد تعهدنامه - بفرستند و بیمارستان و دانشگاه اساسا هیچ مسوولیتی در هیچ موردی در هیچ جایی نداشته باشند و با خاطری آسوده روزها پشت میزهای ستادی امور را به روش عدم مسوولیت پذیری مطلق، رتق و فتق کنند و شبها هم بدون کوچکترین عذاب وجدانی سر بر بالین نهند.
مسوولیت ابتلا یک انسان به کرونا در یک مرکز آموزشی درمانی در حین آموزش و کار اگر به عهده مسوولان بالا دستی بیمارستان و دانشگاه نیست! پس با چهکسی میتواند باشد؟ چگونه این شوخیهای دردناک در این ایام سخت پاندمی- که کادر درمان باید با حمایت همهجانبه چون یدی واحده عمل کنند- رنگ واقعیت به خود میگیرند؟
چطور وقتی کارهای بیمارستان روی کاکل کارورزان میچرخد و بیمارستان در بیشتر ساعات شبانهروز زیر نگین خدمات سختکوشانه آنان میگردد، عزیز و محترم هستند، اما موقع صیانت از سلامت خود، باید به طور شخصی وسایل حفاظتی بخرند و یاللعجب اگر در محیط کار و آموزش به کرونا مبتلا شدند مسوولیتی متوجه مدیران بیمارستان و دانشگاه نیست؟
این تعهدنامه یکی از ناکوکترین سازهای ارکستر سیستم درمان کشور برای کنترل کروناست.
البته هنوز طپش انسانیت و وزانت منطق در عرف و افراد کاربلد جامعه وجود دارد، که اگر در مجموعهی فوقالذکر موجود باشد، این سند ضدبشری باید در اسرع وقت تکذیب یا به اشتباه پی برده، بلااثر اعلام گردد و اگر واقعا چنین نامهای صحت داشته و بلااثر نگردد احتمالا نیاز به پیگیری قضایی است.
امید که اینگونه نباشد...