Medica- News Today: نتایج تحقیق جدیدی که در نشریه معتبر و پرارزش لنست به چاپ رسیده، حاکی از آن است که در سال 2013، انگلستان در مقایسه با 18 کشور پردرآمد دیگر در اتحادیه اروپا، استرالیا، کانادا، نروژ و آمریکا، بیشتر از حد متوسط اقدامات موثر در زمینه پیامدهای کلیدی مختلف سلامت، انجام داده است. اما این یافتهها به تاثیر نابرابریهای قابلتوجه سلامت در مناطق انگلیسی، تلفات قابلتوجهی ناشی از بیماریهای مزمن ناتوانکننده و اهمیت مقابله با بیماریهای قابلپیشگیری نیز اشاره میکند. احتمالا، نزدیک به 40 درصد از بار کاری NHS مربوط به عوامل خطر بالقوه قابل پیشگیری بازمیگردد.
در این مطالعه که با استفاده از دادههای «مطالعه بار جهانی بیماریها، صدمات و عوامل خطر 2013» انجام شده، محققان انگلیسی الگوهای بیمار ـ سلامت و مرگ را در انگلستان آنالیز کرده و میزان سهم عوامل خطر قابل پیشگیری، همچنین جایگاه انگلستان را در مقایسه دیگر کشورهای با درآمد بالا، در سالهای 1990 و 2013 مقایسه کردند. 9 ناحیه انگلیسی و 45 ناحیه زیرمنطقهای، براساس سطح محرومیت، تعریف شده و تخمینها در مورد آنها نیز محاسبه شد.
بین سالهای 1990 و 2013، انگلستان به یکی از بزرگترین دستاوردها در امید به زندگی ملی میان مردان دست یافته و با افزایش 4/6 سال، به 5/79 سال رسیده است. البته در این زمینه، لوکزامبورگ پیشتاز است، اما انگلستان همتراز با فنلاند است. برای زنان، میانگین امید به زندگی ملی، بهطور متوسط 4/4 سال افزایش داشته و به میزان 2/83 سال رسیده که همتراز یا بیشتر از همه کشورهای فوقالذکر است، به جز فنلاند، آلمان، ایرلند، لوگزامبورگ و پرتغال.
نکته قابل توجه آنکه، پیشرفت ملی با بهبود در نابرابریها همراه نبوده است. از سال 1990، فاصله در امید به زندگی میان بیشترین و کمترین گروههای منطقهای محروم در انگلستان، برای مردان بدون تغییر باقی مانده (2/8 سال) و 3/0 سال نیز برای زنان کاهش نشان میدهد (از 2/7 به 9/6 سال). محقق ارشد این مطالعه معتقد است: «در سال 2013، افرادی که در محرومترین نواحی زندگی میکنند، هنوز به سطح امید به زندگی که گروههای با محرومیت کمتر در سال 1990 داشتند، نرسیدهاند.»
این مطالعه نشان میدهد، پیشرفتهایی که در سطح امید به زندگی در انگلستان دیده میشود، به دلیل کاهش در مرگو میرهای ناشی از بیماریهای قلبیعروقی و بعضی از سرطانها است. اما افزایش در میزان مرگ ناشی از بیماری کبدی، سوءاستفاده از دارو و الکل، و وضعیتهای نورولوژیک دیده میشود که در محرومترین مناطق، در بالاترین سطح قرار دارند و باعث محو شدن پیشرفتهای به وجود آمده میشوند.
به نظر میرسد انگلستان در طول 23 سال گذشته، در بسیاری از زمینههای بسیار خوب عمل کرده، اما هنوز کارهای زیادی مانده تا تلفات قابلتوجه ناشی از بیماریهای قابل پیشگیری را کاهش دهد. بهطور مثال، در این کشور برای پیشگیری از مرگهای نارس بسیار خوب عمل شده، اما با کاهشی که در ناتوانی و بیماری دیده میشود، هماهنگ نیست. به دلیل آنکه، افراد عمر طولانیتری با بیماری دارند.
این مطالعه اهمیت زیاد اندازهگیری بار بیماری را در سطوح محلی نشان میدهد. ارزیابی علل اصلی مرگ، ناتوانی، و از دست دادن سلامت، فقط در سطوح ملی، روندهای کلیدی لوکال را مبهم میکند و باید در سطوح پائینتر هم مشخص شوند. تصمیمگیران سیاستهای سلامت باید به بهترین شواهد دسترسی داشته باشند تا مناسبترین راهحلهای لوکال را برای هر منطقه برگزینند و به نابرابریهای سلامت خاتمه دهند.
محققان در پایان نتیجهگیری میکنند: «انگلستان به موفقیتهایی در یافتن راهحلهای درمانی برای بیماریهای قلبیعروقی و بعضی سرطانها دست یافته، اما هنوز راه درازی مانده تا این پیشرفتها را در حوزه علل اصلی بیماری، سلامت و ناتوانی تکرار کند. اگر انگلستان بتواند پیشرفتهایی در زمینه دخانیات، الکل، عوامل خطر تغذیهای، فعالیت فیزیکی و چاقی داشته باشد، کاهش عظیمی در ناتوانی رخ میدهد. لازمه این امر، رویکردهای جدید برای حمایت از رفتارهای سلامت، اصلاح عوامل خطر شناخته شده و کم کردن شدت شرایط ناتوانکننده مزمن است.»