Medscape: در دو تصمیم جداگانه، کمیسیون اروپا داروی «پانوبینوستات» (panobinostat) را با نام تجاری Farydak و ساخت شرکت نوارتیس، برای درمان مالتیپل میلوما و در ترکیب با «دابرافنیب» (dabrafenib)، با نام تجاری Tafinlar و ساخت شرکت نوارتیس، و داروی «ترامتینیب» (trametinib) را با نام تجاری Mekinisو ساخت نوارتیس، برای درمان ملانومای پیشرفته مورد تائید قرار داد. نظرات مثبتی که در مورد این دو محصول در ژوئن 2015 ارایه شده بودند، منجر به این تائیدیه شده است.
تائید پانوبینوستات که نوعی داروی خوراکی است، برای استفاده در ترکیب با «بورتزومیب» (bortezomib) و یک عامل ضدالتهابی (دگزامتازون)، برای درمان بزرگسالان مبتلا به مالتیپل میلومای عودکننده یا مقاوم به درمان، اعلام شده که پیش از این، حداقل دو دوره درمان، شامل بورتزومیب و یک عامل ایمونومدولاتوری، دریافت کرده باشد. در ایالات متحده نیز پانوبینوستات برای همین اندیکاسیون تائیدیه گرفته است.
پانوبینوستات، نخستین مهارکننده هیستون دی استیل از قابل دسترس در اتحادیه اروپا است. این دارو معرف یک گزینه درمانی جدید برای بیماران مبتلا به مالتیپل میلوما است که بیماریشان پس از درمانهای استاندارد مراقبت پیشرفت کرده است.
بیماران مبتلا به مالتیپل میلوما اغلب دچار عود بیماری یا توقف پاسخ به درمان میشوند. پانوبینوستات مکانیسم عملکرد جدیدی را ارایه میدهد که میتواند اثربخشی پاسخ به درمان استاندارد مراقبت را در بیماران بهبود بخشد. این تئوری مطرح است که فعالیت اپیژنتیک پانوبینوستات به بازیابی عملکرد سلولی در بیماران مبتلا به مالتیپل میلوما کمک میکند.
تائید اروپایی پانوبینوستات براساس دادههای آنالیز یک زیرگروه از 147 بیماری است که در فاز 3 محوری مطالعه PANORAMA-1 وارد شده و پیش از آن، حداقل دو رژیم درمانی، شامل بورتزومیب و یک عامل ایمونومدولاتوری، دریافت کرده بودند.
در این کارآزمایی، ترکیب پانوبینوستات، بورتزومیب و دگزامتازون، با ترکیب دارونما، بورتزومیب و دگزامتازون، در بیماران مبتلا به مالتیپل میلومای عود کننده یا عودکننده و مقاوم مقایسه شدند. میانه بقای بدون پیشرفت بیماری در گروه پانوبینوستات، 8/7 ماه بیشتر از گروه دارونما محاسبه شد.
شایعترین عوارض جانبی غیرهماتولوژیک، شامل اسهال، خستگی، تهوع و استفراغ بودند. سمیتهای هماتولوژیک که با درمان ظاهر شدند، عبارت بودند از ترومبوسیتوپنی، آنمی، نوتروپنی و لنفوپنی. حوادث قلبی، که بیشتر از همه فیبریلاسیون دهلیزی، تاکیکاردی، تپش قلب و تاکیکاردی سینوسی، و همچنین حوادث سنکوپ، در بیماران گروه پانوبینوستات در مقایسه با پلاسبو، بیشتر دیده شد. قطع درمان به دلیل عوارض جانبی در 2/36 درصد بیماران رخ داد که مهمترین دلایل آن، عبارت بودند از اسهال، آستنی، خستگی و پنومونی.مرگهای حین درمان که ربطی به مالتیپل میلوما نداشتند، در گروه پانوبینوستات بیشتر از گروه پلاسبو دیده شد
درمان ترکیبی در ملانوما بهتر از مونوتراپی است
تائید ترکیب دو داروی دابرافنیب (dabrafenib) و ترامتینیب (trametinib) برای تجویز در بزرگسالان مبتلا به ملانومای متاستاتیک یا غیر قابل برداشتی است که موتاسیون BRAF V600 هم دارند. این بیماران، در حدود 40 درصد تمامی موارد ملانوما را تشکیل داده و اغلب تهاجمی هم هستند. هر دوی این داروها برای درمان ملانوما در اروپا تائید شدهاند، اما برای استفاده مجزا. ترکیب این دو دارو به تازگی در ایالات متحده نیز مجوز ورود به بازار دارویی را گرفته است.
مجوز جدید بازاریابی در اروپا براساس نتایج فاز 3 مطالعههای COMBI-d و COMBI-v صادر شده است. در مطالعه COMBI-d، متوسط بقای کلی بیماران با درمان ترکیبی، 6 ماه بیشتر از مونوتراپی دابرافنیب بوده است. بیشتر بیماران در گروه ترکیبی در مقایسه با گروه مونوتراپی، در سال 1 و 2 زنده ماندند. در این مطالعه، موضوع نگرانکنندهای در مورد ایمنی داروها گزارش نشد. در گروه ترکیبی، شایعترین عوارض جانبی که حدود 20 درصد بیماران را درگیر کرد، عبارت بودند از تب، خستگی، تهوع، سردرد، لرز، اسهال، راش، آرترالژی، پرفشاری خون، استفراغ، سرفه، و ادم محیطی.
در مطالعه COMBI-v، از یک مهارکننده BRAF دیگر، به نام ومورافنیب (vemurafenib) به عنوان داروی مقایسه، استفاده شد. متوسط بقای کلی بیماران، بهطور قابل توجهی در ترکیب دابرافنیب و ترامتینیب، در مقایسه با ومورافنیب مونوتراپی، بیشتر گزارش شد. در پیگیری بیماران نیز، میزان مورتالیتی بیماران در گروه ترکیبی در مقایسه با مونوتراپی کمتر بود.
در حال حاضر، متخصصان ملانوما معتقدند ترکیب یک مهارکننده BRAF و یک مهارکننده MEK، باید به عنوان استاندارد مراقبت در بیماران مبتلا به ملانوما پیشرفته که موتاسیون BRAF مثبت هستند، مورد استفاده قرار گیرد و تاکید میکنند که درمان ترکیبی به جای یک مهارکننده BRAF به تنهایی تجویز شود.