«کنفرانس تغییرات اقلیمی پاریس نقطه عطفی بود برای آنکه جهان درباره این موضوع بهجد بیندیشد. جهان برای توسعه نیازمند الگویی است ایمن، دیرپا و مفید به حال همه. کنفرانس پاریس (کوپ21) راههایی را میجوید تا بتوان نقشه راهی روشن با معیارهای کوتاهمدت و درازمدت برای این مهم ارائه داد و نیز نظام را که بتوان در طی زمان پیشرفتهایمان را بسنجیم و توسعه دهیم تا به هدف برسیم. توافق پاریس نهتنها ممکن بلکه ضروری و فوری است و ما بر روی مشاکرت هر یک از شرکتکنندگان حساب میکنیم. هر کاری باید انجام شود تا اهداف کنفرانس پاریس تحقق پیدا کند. اگر نتوانیم به هدفهایمان دست پیدا کنیم، مردم دنیا که نظارهگر ما هستند، درکمان نخواهند کرد و همشهریهایمان هم میدانند که بعدا خیلی دیر است. بنابراین ما، وزیران و مذاکرهکنندگان، باید نشان دهیم که همگی در برابر چالشها و مسئولیتهایمان برابر هستیم. همگی باید راهی را برای رسیدن به یک توافق بلندپروازانه پیدا کنیم. ما با هم میتوانیم امید ایجاد کنیم. این وظیفه من است تا این پیام را با یک هدف به گوش همه برسانم: در کنفرانس پاریس به توافقی برسیم که کره زمین در انتظار آن است.»
کریستینا فیگورس، مدیرکل کنوانسیون سازمان ملل متحد در مورد تغییرات اقلیمی در آخرین روز کنفرانس، بعد از نزدیک به 2 هفته مذاکرات هیئتهای سیاسی 190 کشور جهان بلاخره توافق نهایی حاصل شد و جهان متعهد شد که برای مقابله با گرم شدن کره زمین میزان انتشار گازهای گلخانهای خود را کاهش دهد. در این میان تعهد ایالات متحده و چین به عنوان دو کشوری که بیشترین گازهای گلخانهای را تولید میکنند، از اهمیت ویژهای برخوردار است. لوران فابیوس، وزیر امور خارجه فرانسه، که کشورش در شرایط امنیتی حساس پس از حملات مرگبار پاریس میزبان کوپ21 بود، پشت تریبون رفت و اعلام کرد موافقتنامه پاریس امضا شد.
کیمو نیدو، دبیرکل صلح سبز بینالملل، عقیده دارد: «هرچند این گفتوگوها بهتنهایی نمیتوانند ما را از گودالی که در آن هستیم بیرون بکشند، اما میتواند شیب این سراشیبی را کمتر کند.»