آریتمی زمانی ایجاد میشود که ریتم یا ضربان قلب مختل شود. دو نوع آریتمی وجود دارد: یکی زمانی که ضربان قلب بیش از حد سریع و تند باشد (تاکیکاردی) و دیگری زمانی که ضربان قلب بیش از حد آرام است (برادیکاردی). اکثر آریتمیها خطرناک نیستند، اما در برخی موارد این وضعیت میتواند جدی باشد زیرا قلب ممکن است قادر به پمپ کردن خون نباشد. فقدان جریان خون میتواند سبب آسیب اندامهای حیاتی مانند مغز و خود قلب شود. با وجود دههها پژوهش این سوال همچنان حل نشده باقی مانده که آیا مصرف کافئین سبب بروز آریتمی میشود یا خیر. علیرغم عدم وجود شواهد کافی پزشکان اغلب به بیماران قلبی که در معرض خطر آریتمی قرار دارند توصیه میکنند دریافت کافئین را کاهش دهند. در مطالعات حیوانی مشاهده شده که دریافت مقادیر بالای کافئین با آریتمی مرتبط است. اما این یافتهها در مطالعات انسانی مشاهده نشده است. در گذشته محققان دانشگاه سانفرانسیسکو گزارش کرده بودند که مصرف منظم کافئین با افزایش ضربان قلب مرتبط نیست. بنابراین دانستهها در مورد ارتباط بین مصرف کافئین و آریتمی در بیمارن مبتلا به نارسایی قلبی به خصوص در مقادیر بالا اندک است. در پژوهش حاضر محققان از 51 بیمار برای شرکت در مطالعه دعوت بعمل آوردند. 25 نفر کافئین را به شکل پودر محلول در قهوه بدون کافئین و 26 نفر دارونما دریافت کردند. هر دو گروه 500 میلیگرم کافئین یا دارونما دریافت کردند. این میزان کافئین برابر با حدود یک فنجان 5 اونسی (150 سیسی) قهوه است. محققان هیچ ارتباطی بین مصرف کافئین و آریتمی حتی در زمان استفاده از تست تردمیل که شرکت کنندگان یک ساعت بعد از نوشیدن کافئین یا دارونما انجام داده بودند، مشاهده نکردند.