تعریف
شایعترین تاکیآریتمی فوقبطنی پایدار است که در ECG هیچگونه موج P وجود ندارد. ۳ ویژگی اصلی فیبریلاسیون دهلیزی عبارتند از (۱۰۰ درصد امتحانی):
فقدان موج a در نبض ورید ژوگولر (۱۰۰ درصد امتحانی)،
شدت S1 متغیر و ریتم نامنظم قلب،
عدم تطابق بین سمع سرعت ضربان قلب و سرعت نبض قابل لمس، به عبارت دیگر در حالی که در سمع، ضربان قلب افزایش یافته، در لمس تعداد ضربات بسیار کمتری به دست میخورد.
توجه: هیپرتانسیون شایعترین علت زمینهساز قلبی ـ عروقی برای فیبریلاسیون دهلیزی است.
درمان
درمان فیبریلاسیون در سه مرحله صورت میگیرد که عبارتند از:
پیشگیری از عوارض ترومبوآمبولیک: چون در فیبریلاسیون دهلیزی حوادث ترومبوآمبولیک شایع هستند، یکی از درمانهای اصلی در این آریتمی پیشگیری از عوارض ترومبوآمبولیک است. در فقدان درمان ضدانعقادی، فیبریلاسیون دهلیزی با ۶-۵ درصد خطر Stroke آمبولیک همراه است. عواملی که خطر Stroke را در مبتلایان به فیبریلاسیون دهلیزی بالا میبرند عبارتند از: سابقه Stroke، دیابت، هیپرتانسیون، نارسایی قلب و سن بالا، لذا مبتلایان به فیبریلاسیون دهلیزی باید با وارفارین تحت درمان قرار گیرند تا INR بین ۲ تا ۳ حفظ شود.
کنترل سرعت ضربان قلب: ضربان قلب را معمولا میتوان با دیگوکسین، بتابلوکرها و کلسیمبلوکرها کنترل کرد.
برقراری مجدد ریتم سینوسی طبیعی: اگر فیبریلاسیون دهلیزی با اختلال همودینامیک توام باشد، کاردیوورسیون الکتریکی (۳۶۰-۱۰۰ ژول) درمان انتخابی است. بیمارانی که بیشتر از ۴۸ ساعت در فیبریلاسیون دهلیزی بودهاند یا کسانی که طول مدت آریتمی آنها نامعلوم است در معرض خطر بالاتری از نظر وجود لختههای دهلیزی قرار دارند و باید حداقل به مدت ۳ هفته قبل از کاردیوورسیون تحت درمان ضدانعقادی و کنترل تعداد ضربان قلب قرار گیرند. در بیمارانی که کمتر از ۴۸ ساعت از آغاز AF در آنها میگذرد. کاردیوورسیون الکتریکی یا دارویی را میتوان بدون نیاز به ۳ هفته درمان ضدانعقادی انجام داد.
لازم به ذکر است فیبریلاسیون دهلیزی به همراه تاکیکاردی بطنی بیشترین موارد سوال مبحث آریتمی را در امتحان پرهانترنی و دستیاری داشتهاند.
کامران احمدی