اندویورولوژی و یورولاپاراسکوپی به کلیه اعمال جراحی در حوزه مجاری ادراری از قبیل جراحی سرطانهای مثانه، کلیه، غدد فوقکلیوی و نیز جراحی سنگهای کلیه، مثانه، حالب یا میزنای و... اطلاق میشود که در آن پزشک به جای جراحی باز از طریق جراحی بسته اقدام به اعمال جراحی میکند. در حال حاضر از هر صد بیمار مبتلا به سنگکلیه یا حالب، تنها کمتر از پنج بیمار ممکن است نیاز به جراحی باز پیدا کنند که با سوراخ کردن مستقیم قسمتی از پهلو و بدون نیاز به جراحی باز میتوان نسبت به خروج سنگ کلیه با کمک آندوسکوپهای مخصوص از طریق مجاری ادراری، سنگهای مجرا، مثانه و حالب را خارج کرد. درمان بزرگی پروستات و سرطانهای کلیه به روش جراحی باز یا دیگر روشهای جراحی تنها در 30درصد موارد انجام میشود و 70درصد بقیه با درمانهای دارویی و اندوسکوپی قابل درمان هستند. در بین بیمارانی که با مشکلات غدد فوق کلیوی یا سرطانهای غدد فوقکلیوی مراجعه میکنند در کمتر از 10درصد موارد نیاز به جراحی باز پیدا میشود. ایجاد نکردن شکاف جراحی روی بدن بیمار از مهمترین مزایای رشته اندویورولوژی و یورولاپاراسکوپی به شمار میرود.
با توجه به اینکه سرطانها، سومین علت مرگ و میر در کشور هستند و در میان سرطانهای دستگاههای ادراری، سرطان مثانه شایعترین سرطان به شمار میرود، طی تحقیقی که در مورد شیوع سرطان مثانه در ایران از سوی اینجانب انجام شد و یافتههای آن در نشریه «آسیایی کنترل و محافظت از سرطان» در فوریه 2014 به چاپ رسید، نتایج نشان داد، میزان سرطان مثانه طی سالهای 2009 تا 2003 میلادی (1382 تا 1388 خورشیدی) از 5/1 در صد هزار به 01/2 درصد هزار افزایش یافته که این آمار نشان از رشد 30 درصدی سرطان مثانه در کشور دارد. سرطانهای مثانه به دو دسته سرطانها سطحی و سرطانهای عمقی تقسیم میشوند. در سرطانهای سطحی، بافت سرطانی تنها مخاط مثانه را درگیر میکند که میتوان با تراشیدن تومور و تزریق موادی که مهمترین آنها «BCG» یا همان واکسن ضد سل است با تقویت سیستم ایمنی در مثانه از عود غده جلوگیری کرد. در سرطانهای عمقی که بافت سرطانی به عضله مثانه نفوذ کرده، غده تا عمق مثانه را گرفته و تراشیدن تومور سبب پارگی مثانه میشود. راه درمان برداشتن کل مثانه است که در این روش در آقایان معمولا به همراه مثانه، مجاری نطفه و پروستات و در خانمها قسمت جلوی دستگاه تناسلی زنان (واژن) خارج و سپس، بخشی از روده کوچک به شکل کروی در آمده، جایگزین مثانه فرد میشود که این شیوه هم برای زنان و هم مردان مبتلا به سرطان مثانه کاربرد دارد. روش ابداعی اینجانب در زمینه بازسازی مثانه در افراد مبتلا به سرطان که مثانه خود را از دست دادهاند با هدف بازگشت آنان به یک زندگی عادی و با حفظ کیفیت طبیعی زندگی انجام شده که یافتههای آن در نشریه بین المللی اورولوژی نیز به چاپ رسیده است. در این روش در موارد خاصی میتوان با حفظ پروستات و مجاری نطفه در آقایان مبتلا به سرطان، مثانه جدید را روی پروستات قرار داد. در این شیوه نه تنها امکان ادرار از طریق مجرای طبیعی برای فرد وجود دارد که امکان فعالیتهای جنسی و قابلیت فرزندآوری نیز در وی حفظ میشود.