زخمهای مزمن پوستی، زخمهایی هستند که درمان آنها به طول میانجامد و به درمانهای معمول پاسخ نمیگویند. چنین زخمهایی باید مورد بررسی جدی قرار بگیرند. این زخمها میتوانند علتهای عفونی داشته باشند یا نشانه دیابت، بیماریهای عروقی و شریانی، خود ایمنی، برخی بیماریهای داخلی یا بیماریهای بدخیم پوستی باشند. در بسیاری از موارد باید حتما نمونه برداری انجام شود و درخواست برخی آزمایشها مانند آزمایش خون، نمونه برداری، گرفتن اسمیر از ضایعه شده و نتایج آن را مورد بررسی قرار میدهند. برخی زخمهای مزمن پوستی، سرطانهای شایعی مانند اسکواموس سل کارسینوما، بازال سل کارسینوما و ملانوم است که ملانم در این بین از اهمیت بیشتری برخوردار است. این سه نوع سرطان بیشتر با آفتاب در ارتباط هستند. محافظت از پوست در برابر آفتاب نقش مهمی در پیشگیری از این نوع سرطان دارد. به ویژه افرادی که پوستهای روشنی دارند، باید بیشتر به این مساله توجه کنند. افرادی که پوستهای روشنی دارند با دیدن هر نوع زخم پوستی مزمنی که ماندگار شده، باید به متخصص پوست مراجعه کنند و مورد نمونه برداری قرار بگیرند.
از دیگر عوامل خطری که در سرطانها وجود دارد، گذشته از نور آفتاب، برخی از سندورمهای پوستی است. مانند افرادی که بیماری زالی دارند، از برخی داروها استفاده میکنند، افردی که در معرض آرسنیک قرار دارند یا سابقه استفاده از آب چاه را دارند چون در آب چاه آرسنیک وجود دارد. رادیوتراپی هم از عوامل خطر ایجاد سرطانهای پوستی است. کسانی که به دلیل برخی بیماریها مورد رادیوتراپی قرار گرفتهاند در معرض این نوع سرطان قرار دارند. همچنین افرادی که سابقه بیماری و سرطانهای پوستی را در میان اقوام و خانواده خود دارند در معرض برخی از سرطانها هستند به ویژه سرطان ملانوم. سابقه سرطان ملانوم در میان خانواده و اقوام از اهمیت بالایی برخودار است. کسانی که خالهای متعددی دارند نیز در معرض سرطان پوست هستند و در صورتی که این خالها با هر نوع تغییر شکل و رنگ، بزرگتر یا نامنظم شدن همراه شوند، زنگ خطری برای امکان حرکت به سمت ملانوم است. ملانوم در واقع یک تومور بدخیم است که در ملانوسیتها (سلول هایی که محصول ملانین رنگدانه آن رنگ چشمها،مو و پوست است) آغاز می شود. اکثر ملانوم ها قهوه ای یا سیاه است اما تعدادی از آنها دارای لکه های پوستی صورتی،قرمز،ارغوانی،آبی یا سفید هستند.