محققان آلمانی اعلام کردهاند که مصرف داروی قلبی دیگوکسین در بیماران با بینظمیهای ضربان قلب و نیز مبتلایان به نارسایی قلبی ممکن است، خطر مرگ زودرس را افزایش دهد. در تحقیق مذکور مشخص شد که بیماران تحت درمان با دیگوکسین در مقایسه با بیمارانی که این دارو را دریافت نمیکنند، با افزایش خطر 21 درصدی مرگ زودهنگام (صرفنظر از علت مرگ) روبرو هستند.
محققان دریافتهاند در میان بیمارانی که ریتم قلبی نامنظم (فیبریلاسیون دهلیزی) دارند، خطر مرگ زود هنگام 29 درصد بیشتر است؛ این میزان خطر در میان مبتلایان به نارسایی قلبی،14درصد است. دکتر استفان هونلوسر، متخصص بیماریهای قلبی در دانشگاه جیدبلیو گوته در فرانکفورت، میگوید: «در تجویز دیگوکسین باید بسیار محتاط بود. برای بسیاری از بیماران، مثلا گروهی که به علت فیبریلاسیون دهلیزی تحت درمان هستند، داروهای بهتری وجود دارد. بتابلاکرها و بلوک کنندههای کانال کلسیم را داریم و اگر دیگوکسین تجویز شده است، تحتنظر گرفتن بیمار و کنترل سطح خونی دیگوکسین در او ضروری است.»
نتایج تحقیق اخیر در شماره 5 می نشریه قلب اروپا به چاپ رسیده است. دکتر گرگ فونارو، متخصص بیماریهای قلب دانشگاه کالیفرنیا، میگوید: «دیگوکسین دهههای متمادی است که برای درمان مبتلایان به فیبریلاسیون دهلیزی مورد استفاده قرار میگیرد؛ با این حال، مطالعات بالینی انجام شده در مورد کاربرد دیگوکسین در درمان فیبریلاسیون دهلیزی بسیار محدود است و نتایج بهدست آمده پیرامون اثربخشی و ایمنی این دارو در این گروه از بیماران ضد و نقیضاند.»
مطالعات متعددی پیشنهاد کردهاند که مصرف دیگوکسین با افزایش خطر مرگ زودرس مرتبط است، اما این یافتهها ممکن است نادرست باشند، زیرا دیگوکسین بیشتر در مبتلایان به نارسایی قلبی شدید و نیز بیمارانی که به سایر داروهای قلبی پاسخ درمانی ندادهاند تجویز میشود. ترکیب کردن چند مطالعه هم از میزان این خطا نخواهد کاست. دستورالعملهای اخیر، به اهمیت و جایگاه سایر داروها در درمان فیبریلاسیون دهلیزی تاکید کردهاند. فونارو میگوید: «به مبتلایان به فیبریلاسیون دهلیزی هشدار دهید که نباید بدون نظر پزشک درمانگر تغییری در داروی مصرفی خود ایجاد کنند و باید از سوی پزشک درمانگر از فواید و مضرات گزینههای درمانی موجود مطلع شوند.»
در مطالعه اخیر، 19 مطالعهای که قبلا در مورد ارتباط میان مصرف دیگوکسین و مرگ ناشی از فیبریلاسیون دهلیزی و نارسایی قلبی انجام شده بود، بررسی شدند. در این 19 مطالعه که در فاصله زمانی سال های 1993 تا 2014 میلادی به چاپ رسیده بودند، بیش از 325هزار بیمار شرکت داشتند.
PRNewswire