آزمایشهای تشخیصی: از آنجا که کمکاری تیروئید در زنان مسنتر شیوع بیشتری دارد، برخی پزشکان توصیه میکنند، در طی معاینات جسمی سالانه غربالگری زنان مسنتر بهمنظور تشخیص اختلالات تیروئیدی نیز انجام شود. برخی پزشکان همچنین توصیه میکنند که زنان باردار یا زنانی که تصور میکنند باردار شدهاند، بهمنظور تشخیص کمکاری تیروئید آزمایش دهند. به طور کلی اگر احساس میکنید خستگی و کسالتتان افزایش یافته یا پوست خشک، یبوست و صدای خشن دارید یا در گذشته سابقه مشکلات تیروئیدی یا گواتر را داشتهاید، ممکن است پزشک معالجتان برای تشخیص کمکاری تیروئید آزمایش تجویز کند.
آزمایش خون: تشخیص کمکاری تیروئید بر پایه نتایج تستهای خونی که سطح هورمونهای TSH و گاهی سطح هورمون تیروئیدی تیروکسین را ارزیابی میکند، انجام میشود. کاهش سطح تیروکسین و افزایش سطح TSH در خون نشانگر اختلال در عملکرد تیروئید است. در این حالت غده هیپوفیز شما سعی میکند TSH بیشتری را برای تحریک غده تیروئید (به منظور تولید هورمونهای تیروئیدی) آزاد کند.
در گذشته پزشکان قادر به تشخیص سریع کمکاری تیروئید نبودند تا اینکه علایم بیماری در مراحل نسبتا پیشترفته بیماری ظهور پیدا میکرد. ولی امروزه با استفاده از تست حساس TSH، پزشکتان میتواند بسیار سریعتر و اغلب قبل از اینکه حتی علائم بیماری بروز کند، بیماری کمکاری تیروئید را تشخیص دهند. از آنجا که آزمایش TSH بهترین تست غربالگری است، پزشک معالجتان ابتدا وضعیت TSH شما را بررسی خواهد کرد و در ادامه، در صورت نیاز آزمایشهای هورمونی تیروئیدی را نیز تجویز خواهد کرد. آزمایشهای TSH همچنین نقش مهمی را در کنترل و مدیریت کمکاری تیروئید بازی میکند، چرا که به پزشک معالجتان در تخمین دوز مناسب دارو، چه در ابتدای درمان و چه در ادامه درمان، کمک میکند. به علاوه تستهای TSH به تشخیص شرایطی از بیماری به نام کمکاری تیروئید تحت بالینی کمک میکند که شکل خفیفتری از کمکاری تیروئید است و اغلب منجر به ظهور علائم و نشانههای آشکار بیماری نمیشود. در این حالت، سطح هورمونهای T-3 و T-4خون شما در محدوده طبیعی ولی میزان TSH خون شما در محدوده بالاتر از سطوح طبیعی است.
درمان دارویی: درمان استاندارد برای کمکاری تیروئید شامل استفاده روزانه از هورمونهای تیروئیدی لووتیروکسین (لووتیروئید، لووکسیل، سینتروئید، یونیتروئید) است. این داروهای خوراکی سطوح مکفی هورمونی را بازسازی کرده و بدن شما را به وضعیت طبیعی برمیگرداند. 1-2 هفته پس از شروع درمان متوجه خواهید شد که احساس خستگی کمتری میکنید و همچنین داروها به تدریج سطوح کلسترول افزایش یافته را به علت بیماری، کاهش میدهد و ممکن است هر نوع روند افزایش وزن را معکوس کند. درمان با داروی لووتیروکسین معمولا مادامالعمر است، ولی از آنجا که دوز داروی مورد نیازتان ممکن است تغییر کند، پزشک معالجتان سطح هورمون TSHشما را هر سال بررسی خواهد کرد.
برای تخمین دوز صحیح از داروی لوو تیروکسین، در ابتدای درمان پزشک معالجتان معمولا سطح هورمون TSH شما را پس از 2-3 ماه بررسی میکند. مقادیر افزایش یافته از هورمون میتواند موجب عوارض جانبی ناخواسته مانند اشتهای افزایشیافته، بیخوابی، تپش قلب، لرز و... شود.
اگر بیماری قلبیعروقی و یا کمکاری تیروئید شدیدی داشته باشید، پزشکتان ممکن است درمان را با یک دوز کمتر از دارو شروع کرده و سپس به تدریج دوز دارو را افزایش دهد. پیشرفت درمان هورمونی به قلبتان اجازه میدهد که خودش را با افزایش متابولیسم هماهنگ کند. وقتی که لووتیروکسین در دوز مناسب مصرف شود، حقیقتا عارضه جانبی ندارد و نسبتا ارزانقیمت است. اگر نوع یا مارک دارویتان را تغییر دادید، حتما اجازه دهید که پزشک معالجتان اطمینان بدهد که هنوز مقادیر مناسبی از دارو را مصرف میکنید و همواره مطابق نظر و مشاوره با پزشک معالج دارو مصرف کنید. همچنین از مصرف هیچ دوز از دارو غفلت نکنید یا مصرف دارویی را به این دلیل که احساس میکنید بهتر شدهاید، قطع نکنید. اگر چنین کاری را انجام دهید علایم بیماری کمکاری تیروئید به تدریج باز خواهد گشت.
جذب مناسب از داروی لووتیروکسین: ممکن است برخی داروها و مکملها و حتی برخی غذاهای خاص توانایی شما را در جذب لووتیروکسین متاثر سازند. اگر مقادیر زیادی از محصولات سویا یا یک رژیم پر فیبر را مصرف میکنید، پزشک معالجتان را در جریان قرار دهید یا اگر از داروهای دیگری به شرح زیر استفاده میکنید، به پزشک معالجتان اطلاع دهید:
مکملهای آهن،
کولستیرامین،
آلومینیوم هیدروکسید که در برخی از آنتیاسیدها وجود دارد،
مکمل های کلسیم. منبع: Johns Hopkins Medicine
ادامه دارد...