امروزه، بیماری نورودژنراتیو پارکینسون تعداد زیادی از افراد را در سراسر جهان متاثر میکند، اما هنوز دانشمندان دقیق نمیدانند که چرا بعضی از افراد مبتلا به این بیماری میشوند. اکنون، محققان قدم مهم و بزرگی را به سوی درک بهتر از این بیماری برداشتهاند.
آنها در این مطالعه از اطلاعات حدود 15000 بیمار که عصب واگ در معده آنها قطع شده بود، استفاده کردند. بین سالهای حدود 1970 تا 1995، این روش، برای درمان زخم بسیار مرسوم بود. سپس، این بیماران واگوتومی شده باید بهطور طبیعی در برابر ابتلا به بیماری پارکینسون محافظت شده باشند. نتایج این مطالعه نیز همین موضوع را تایید کرد. در واقع، خطر بروز بیماری پارکینسون در آنها پس از 20 سال نصف شده بود. این مساله در مورد بیمارانی صدق میکرد که بهطور کامل عصب واگ آنها قطع شده بود. در مقابل، بیمارانی که تنها قسمت کوچکی از عصب واگ آنها قطع شده بود، با این میزان محافظت روبرو نشده بودند. نتایج به دست آمده کاملا با این ایده همخوانی دارند که روند بیماری بهطور قوی به قطع کامل یا نسبی عصب واگ بستگی دارد که میتواند مغز را تحت تاثیر قرار دهد. نتایج این تحقیق در نشریه Annals of Neurology به چاپ رسیده است. محققان در این مطالعه شواهد قویای را ارایه دادهاند که بیماری پارکینسون از دستگاه گوارش آغاز شده و از طریق عصب واگ به مغز میرسد. بسیاری از بیماران قبل از آنکه علایم بیماری پارکینسون در آنها آغاز شود، از علایم گوارشی رنج میبردهاند. بسیاری از این بیماران، سالها قبل از آنکه تشخیص بیماری پارکینسون در آنها مسجل شود، همواره یبوست داشتهاند که این موضوع میتواند نشانه زودهنگامی از ارتباط میان پاتولوژی نورولوژیکی و گاستروانترولوژیکی، مرتبط با عصب واگ، باشد.
فرضیههای قبلی در مورد ارتباط میان بیماری پارکینسون و عصب واگ از مطالعههای حیوانی و سلولی مطرح شدهاند.