سلامت

به گزاش هلث‌دی آخرین گزارش مراکز کنترل و پیشگیری بیماری‌های آمریکا (سی‌دی‌سی) حاکی از آن است که گرچه مقاومت به درمان آنتی‌بیوتیک سیفیکسیم در فاصله سال‌های 2011 تا 2013 کاهش یافت، مقاومت به این آنتتی‌بیوتیک در سال 2014 دوباره بالا گرفت.

خبر خوب این است که سفیکسیم به طور معمول گزینه اول دارویی برای درمان عفونت‌های سوزاک نیست. آخرین راهنمای سی‌دی‌سی برای درمان سوزاک (که در سال 2012 منتشر شد) استفاده از سفیکسیم را فقط هنگامی توصیه کرده است که گزینه درمان ترکیبی بر اساس سفتریاکسون، در دسترس نباشد. گزارش جدید سی‌دسی همچنان حاوی هشداری درباره تاثیربخشی این درمان ترکیبی نیست.

با این وجود، به گفته نویسندگان این گزارش، شواهد مقاومت به هر درمان سوزاک را باید مشکل‌آفرین شمرد.

دکتر رابرت کیرکالدی، اپیدمولوژیست درش شعبه پیشگیری از بیماری‌های آمیزشی سی‌دی‌سی در این باره گفت: «ضروری است که حساسیت سوزاک به درمان ضدمیکروبی را پایش و الگوهای مقاومت در میان آنتی‌بیوتیک‌های مورد استفاده فعلی برای درمان این بیماری را ردیابی کنیم. «

او افزود: «افزایش اخیر در مقاومت به سفیکسیم نشان می‌دهد که کار ما در این مورد تمام نشده است.»

یافته‌های این بررسی به‌صورت یک نامه پژوهشی در شماره اخیر ژورنال انجمن پزشکی آمریکا منتشر شده است.

سی‌دی‌سی یادآور شده است که سوزاک در حین تماس‌های جنسی واژنی، مقعدی و دهانی بدون وسایل محافظ منتقل می‌شود. این عفونت آمیزشی به خصوص در میان نوجوان و جوانان در فاصله سنین 15 تا 24 شایع است.

بسیاری از افراد دارای عفونت سوزاک بی‌علامت هستند. هنگامی‌که علائم بیماری بروز می‌کند، ممکن است در مردان به‌صورت احساس درد یا سوزش هنگام ادرار کرد؛ تورم و دردناک شدن بیضه‌ها و ترشحات رنگی از آلت تناسلی باشد. علائم بیماری در زنان ممکن است شامل افزایش ترشح واژنی و خونریزی واژنی در فواصل پریودها است. عفونت مقعدی باعث ایجاد سوزش، خارش، خونریزی، ترشح و احساس درد هنگام اجابت مزاج می‌شود.