عباس‌زاده:
استاد پرستاری دانشگاه علوم‌پزشکی شهید بهشتی طی یادداشتی به تشریح مسئولیت‌های حرفه‌ای سازمان نظام پرستاری پرداخت و نوشت: «به برادران عزیزم در سازمان نظام پرستاری توصیه می‌کنم ادب حرفه‌ای را رعایت کنند و از بردن کلمات و واژه‌های تهاجمی سخیف و غیرحرفه‌ای پرهیز کنند.»
ادبیات پرستاری، «منطقی»، «مستدل» و «مودبانه» است
16 خرداد 1395 ساعت: 20:3
16 خرداد 1395 ساعت: 20:3
استاد پرستاری دانشگاه علوم‌پزشکی شهید بهشتی طی یادداشتی به تشریح مسئولیت‌های حرفه‌ای سازمان نظام پرستاری پرداخت و نوشت: «به برادران عزیزم در سازمان نظام پرستاری توصیه می‌کنم ادب حرفه‌ای را رعایت کنند و از بردن کلمات و واژه‌های تهاجمی سخیف و غیرحرفه‌ای پرهیز کنند.»
به گزارش «سپیدآنلاین»، عباس عباس‌زاده ضمن بیان این مطلب که تشکیل سازمان نظام‌پرستاری یکی از مظاهر مردم‌سالاری در حرفه پرستاری است، میزان کم مشارکت پرستاران در انتخابات هیئت‌مدیره‌ها و به تبع آن شورای عالی نظام پرستاری را از مشکلات این سازمان دانست و تصریح کرد: «مشارکت حدود ده درصدی اعضای نظام پرستاری در انتخابات صنفی هر چند که قانوناً مانعی در جهت تشکیل هیئت‌مدیره و شورای‌عالی نمی‌باشد، اما منطقا نمایندگی افکار عمومی پرستاران را به این گروه نمی‌دهد. تا جایی که در مناطقی که بالغ بر 40 هزار نفر پرستار فعالیت می‌کنند، فردی می‌تواند با 700 رای وارد هیئت مدیره شود.» وی افزود: «این موضوع در مورد شورای‌عالی که با رای غیرمستقیم پرستاران تشکیل می‌شود، اهمیت بیشتری پیدا می‌کند. این آسیب باعث شده شکلی از احساس برد انتخاباتی به عده‌ای دست دهد که در رقابت انتخاباتی گسترده برگزیده نشده‌اند.»
عضو پیشین شورای‌عالی نظام پرستاری اضافه کرد: «آسیب دیگری که سازمان نظام پرستاری اکنون دچار آن شده، دوری از اهداف و وظایف قانونی است. سازمان نظام پرستاری مثل هر نظام صنفی دیگر مهمترین وظیفه‌اش تضمین خدمات تخصصی پرستاری و اطمینان دادن به مردم از جهت کیفیت خدمات و صلاحیت ارائه‌دهندگان خدمت و تامین حقوق مردم و البته حقوق متقابل ارائه‌دهندگان خدمت است. امروز برداشت عمومی از سازمان نظام پرستاری تبدیل شدن به یک نهاد صنفی است. نهادی که مثل صنوف متشکله شورای اصناف منافع مالی و سود شاغلین صنف خود را جستجو می‌کند.» وی با اشاره به تفاوتی که میان «صنف» و «حرفه» وجود دارد، یک سازمان حرفه‌ای را متولی رشد حرفه دانست و اظهار داشت: «انتظار می‌رود یک سازمان حرفه‌ای بیش از هر چیز رشد حرفه‌ای را هدف قرار دهد. مظاهر رشد حرفه‌ای تحصیلات، آموزش، اخلاق، مهارت و نظایر آن است. اما امروزه در مسئولین فعلی سازمان تنها موضوع مورد توجه، حل مشکل پزشک‌سالاری و نجات جامعه از این بلیه می‌باشد. این امر علی‌رغم اینکه تا چه حد واقعی است و یا تا چه حد جدی است، موضوع اصلی سازمان نظام پرستاری نمی‌باشد.»
عباس‌زاده در ادامه این یادداشت آورده است: «اینجانب به عنوان عضو سابق شورای عالی نظام پرستاری و از کسانی که از ابتدا در جریان روند شکل‌گیری این سازمان بوده و در برهه‌های مختلف از 32 سال قبل مستقیم و غیرمستقیم در بطن موضوعات پرستاری قرار داشتم، امروز برای این سازمان و به‌طور کلی برای پرستاری کشور احساس خطر و تهدید می‌کنم.» وی افزود: «به برادران عزیزم در سازمان نظام پرستاری توصیه می‌کنم ادب حرفه‌ای را رعایت کنند و از به‌کاربردن کلمات و واژه‌های تهاجمی سخیف و غیرحرفه‌ای پرهیز کنند. اینجانب اطمینان دارم جامعه شریف پرستاری به ما اجازه هر نوع سخن گفتن و توهین و مهمتر از همه جهت‌گیری سیاسی و استفاده ابزاری از سازمانی که همه برای شکل‌گیری آن تلاش کرده‌اند را نمی‌دهند. پرستاران عزیز و شریف ایران چه آنها که به شما رای دادند، چه آنهایی که به رقبای شما رای دادند و چه اکثریت قاطعی که در انتخاب هیئت‌مدیره‌ها شرکت نکرده‌اند، چنین ادبیات بی‌ادبانه و پرخاشگرانه‌ای را بر نمی‌تابند. دیالوگ پرستاری در کشور ما همواره مودبانه، منطقی، عالمانه و البته آزادمنشانه بوده است. راه پرستاران از راه توهین و استفاده از الفاظ سخیف و بی‌مایه جداست. به مسئولین سازمان نظام پرستاری به عنوان یک عضو توصیه می‌کنم در گفتگو‌ها، بیانیه‌ها و سخنرانی‌ها از ادبیات پرستاری که منطقی، مستدل و مودبانه است، استفاده کنند.»
عضو پیشین شورای‌عالی نظام پرستاری اضافه کرد: «آسیب دیگری که سازمان نظام پرستاری اکنون دچار آن شده، دوری از اهداف و وظایف قانونی است. سازمان نظام پرستاری مثل هر نظام صنفی دیگر مهمترین وظیفه‌اش تضمین خدمات تخصصی پرستاری و اطمینان دادن به مردم از جهت کیفیت خدمات و صلاحیت ارائه‌دهندگان خدمت و تامین حقوق مردم و البته حقوق متقابل ارائه‌دهندگان خدمت است. امروز برداشت عمومی از سازمان نظام پرستاری تبدیل شدن به یک نهاد صنفی است. نهادی که مثل صنوف متشکله شورای اصناف منافع مالی و سود شاغلین صنف خود را جستجو می‌کند.» وی با اشاره به تفاوتی که میان «صنف» و «حرفه» وجود دارد، یک سازمان حرفه‌ای را متولی رشد حرفه دانست و اظهار داشت: «انتظار می‌رود یک سازمان حرفه‌ای بیش از هر چیز رشد حرفه‌ای را هدف قرار دهد. مظاهر رشد حرفه‌ای تحصیلات، آموزش، اخلاق، مهارت و نظایر آن است. اما امروزه در مسئولین فعلی سازمان تنها موضوع مورد توجه، حل مشکل پزشک‌سالاری و نجات جامعه از این بلیه می‌باشد. این امر علی‌رغم اینکه تا چه حد واقعی است و یا تا چه حد جدی است، موضوع اصلی سازمان نظام پرستاری نمی‌باشد.»
عباس‌زاده در ادامه این یادداشت آورده است: «اینجانب به عنوان عضو سابق شورای عالی نظام پرستاری و از کسانی که از ابتدا در جریان روند شکل‌گیری این سازمان بوده و در برهه‌های مختلف از 32 سال قبل مستقیم و غیرمستقیم در بطن موضوعات پرستاری قرار داشتم، امروز برای این سازمان و به‌طور کلی برای پرستاری کشور احساس خطر و تهدید می‌کنم.» وی افزود: «به برادران عزیزم در سازمان نظام پرستاری توصیه می‌کنم ادب حرفه‌ای را رعایت کنند و از به‌کاربردن کلمات و واژه‌های تهاجمی سخیف و غیرحرفه‌ای پرهیز کنند. اینجانب اطمینان دارم جامعه شریف پرستاری به ما اجازه هر نوع سخن گفتن و توهین و مهمتر از همه جهت‌گیری سیاسی و استفاده ابزاری از سازمانی که همه برای شکل‌گیری آن تلاش کرده‌اند را نمی‌دهند. پرستاران عزیز و شریف ایران چه آنها که به شما رای دادند، چه آنهایی که به رقبای شما رای دادند و چه اکثریت قاطعی که در انتخاب هیئت‌مدیره‌ها شرکت نکرده‌اند، چنین ادبیات بی‌ادبانه و پرخاشگرانه‌ای را بر نمی‌تابند. دیالوگ پرستاری در کشور ما همواره مودبانه، منطقی، عالمانه و البته آزادمنشانه بوده است. راه پرستاران از راه توهین و استفاده از الفاظ سخیف و بی‌مایه جداست. به مسئولین سازمان نظام پرستاری به عنوان یک عضو توصیه می‌کنم در گفتگو‌ها، بیانیه‌ها و سخنرانی‌ها از ادبیات پرستاری که منطقی، مستدل و مودبانه است، استفاده کنند.»
برچسب ها
دیدگاه کاربران
ممکن است این مطالب هم برای شما مفید باشد