سلامت

به گزارش سپید به نقل از پژوهشکده علوم غدد درون ریز و متابولیسم دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، چند سالی است درمان دیابت نوع ۲ از طریق جراحی از موضوعات موضوع بحث محافل پزشکی و نیز بیماران است.

مطالعات نشان داده است گروهی از افراد از جراحی‌های محدود کننده دستگاه گوارش برای بهبود دیابت سود می‌برند؛ به نحوی که به این جراحی‌ها عنوان جراحی متابولیک نیز اطلاق می‌شود.

اینکه کدام گروه از افراد و با چه ویژگی‌هایی می‌توانند از این روش برای درمان دیابت استفاده کنند؛ مقوله‌ای است که تشخیص آن به عهده گروهی از متخصصان اعم از متخصصان غدد و جراحی است که با معیارهای علمی بیماران کاندید عمل جراحی را انتخاب کنند.

اما سوال مهم دیگر در این زمینه آن است که کدام روش جراحی به میزان بالاتر بهبودی در افراد منجر می‌شود؟ دو گروه عمده جراحی‌های متابولیک عبارتند از عمل جراحی بای پس روده که در آن سطح جذب مواد غذایی در داخل گوارش کاهش می‌یابد و عمل جراحی اسلیو معده که با کاستن از حجم معده، میزان خورد و خوراک فرد محدود و در نتیجه هر ۲ این اعمال جراحی بدنبال محدودیت دریافت کالری، کاهش وزن و بهبودی وضعیت متابولیکی صورت می‌پذیرد.

در این زمینه مطالعه‌ای در مرکز تحقیقات پیشگیری و درمان چاقی پژوهشکده علوم غدد درون‌ریز و متابولیسم صورت پذیرفت که با مقایسه نتایج این اعمال جراحی و پیگیری‌های متوالی در مقاطع ۶، ۱۲ و ۲۴ ماهه پس از عمل جراحی مشخص شد که هر ۲ این روش‌ها به میزان یکسان به بهبود دیابت فرد منجر می‌شوند.

مریم برزین مجری این طرح درباره نتایج این مطالعه گفت: «از لحاظ بهبود دیابت، ارجحیتی بین این دو روش نیست، اما انتخاب روش جراحی با توجه به وضعیت هر فرد و نیز امکانات موجود باید توسط جراح صورت پذیرد.»

لازم به یادآوری است هرچه طول مدت ابتلا به دیابت بیشتر باشد، احتمال بهبودی آن بدنبال جراحی‌های متابولیک کمتر است.