سلامت

محسن معینی در گفت‌وگو با سپیدآنلاین ضمن اعلام بی‌خبری از نتایج تاسیس صندوق حمایت از زوج‌های نابارور، می‌گوید: «ما دو قطب بزرگ درمان ناباروری در کشور داریم که یکی از آنها بخش دولتی و دانشگاهی و دیگری بخش خصوصی است و بهتر است در اولین گام و قبل از هر برنامه‌ای، این دو بخش با یکدیگر هماهنگ شوند.» وی ضمن تاکیدبر ضرورت افزایش کیفیت درمان در بخش دانشگاهی، تصریح می‌کند: «برعکس تمام دنیا، کیفیت خدمات درمان ناباروری در ایران در بخش خصوصی قوی‌تر از بخش دولتی و دانشگاهی است. مسئولین در ابتدا باید این تعادل را ایجاد و سپس به سراغ حمایت درمانی از زوجین نابارور بروند.»
معینی با بیان اینکه در کشورهای مختلف، پوشش بیمه‌ای برای درمان ناباروری با محدودیت‌های گوناگون روبرو است، توضیح می‌دهد: «در این کشورها اینکه زوجین تا چه سنی می‌توانند مراجعه و چه تعداد درمان قادرند انجام دهند و در این درمان‌ها تا چه اندازه حمایت مالی می‌شوند، مورد بررسی قرار می‌گیرد. وقتی یک زوج نابارور تحت درمان قرار می‌گیرند، می‌توان با یک مرحله آی‌وی‌اف، از یک خانم 12 تخمک گرفت که 8 عدد آن جنین و 3 عدد آن منتقل شود. همچنین می‌توان یک خانم 39 ساله که 4 مرتبه جراحی شکم شده و تخمدان او دستکاری یا لاپاراسکوپی شده را درمان کرد. بنابراین هزینه این 2 زوج به یک اندازه نیست و ممکن است یکی 10 برابر دیگری شود. لذا تشکیل صندوق حمایت از زوجین نابارور نیازمند یک سازوکار دقیق و حساب شده است. یعنی باید مشخص شود که در چه سنی، در چه اندیکاسیون‌هایی و تا چه حدی درمان را حمایت کرد. آیا درمان دارویی نیز حمایت می‌شود یا فقط جراحی آنها مورد حمایت قرار می‌گیرد؟»
معینی با تاکیدبر اینکه حمایت‌های وزارت بهداشت باید در بخش خصوصی هم صورت گرفته و به گونه‌ای باشد که از سوء استفاده‌های احتمالی برخی نهادهای فعال در زمینه درمان جلوگیری شود، خاطرنشان می‌کند: «مراجعات در بخش خصوصی بسیار بیشتر از دولتی است، با اینکه پزشکان تفاوتی با هم ندارند. حتی درصد موفقیت مراکز خصوصی بیشتر از مراکز دانشگاهی است.»