معاون اجتماعی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی:
معاون اجتماعی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی گفت: «خودمراقبتی یک عمل اکتسابی و آگاهانه است که در آن هر فرد از دانش و توان خود برای مراقبت از سلامت خود استفاده میکند که حدود 65 تا 85 درصد از مراقبتهایی که به سلامت ما منجر میشود محصول خودمراقبتی است.»
65 تا 85 درصد از مراقبتهایی که به سلامت ما منجر میشود، محصول خودمراقبتی است
11 تیر 1397 ساعت: 09:4
11 تیر 1397 ساعت: 09:4
معاون اجتماعی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی گفت: «خودمراقبتی یک عمل اکتسابی و آگاهانه است که در آن هر فرد از دانش و توان خود برای مراقبت از سلامت خود استفاده میکند که حدود 65 تا 85 درصد از مراقبتهایی که به سلامت ما منجر میشود محصول خودمراقبتی است.»
به گزارش سپیدآنلاین، محمود خدادوست در آستانه برگزاری سومین جشنواره ملی خود مراقبتی و آموزش بیمار که دوم مردادماه مصادف با روز جهانی خود مراقبتی در مجتمع بیمارستانی امام خمینی(ره) تالار امام (ره ) برگزار میشود، گفت: «خودمراقبتی یک عمل اکتسابی آگاهانه و هدفدار است که در آن هر فرد از دانش مهارت و توان خود استفاده میکند تا بهطور مستقل از سلامت خود مراقبت کند. گاهی این مراقبت فرزندان، خانواده، دوستان، همسایگان و همشهریان را نیز شامل میشود.»
وی افزود: «خود مراقبتی در تمام طیف سلامت و بیماری معنی پیدا میکند. در بیماریها هدف این است که بخش مراقبتهای پزشکی حرفهای از این بیماریها را به حداقل برساند و شامل اعمالی است تا از سلامت ذهنی و جسمی خود محافظت کنند. نیازهای اجتماعی و روانی خود را برآورده سازند و از بیماریها یا حوادث پیشگیری کنند، ناخوشیهای مزمن را مراقبت کنند و نیز از سلامت خود بعد از بیماری حاد یا ترخیص از بیمارستان حفاظت کنند.»
معاون اجتماعی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی همچنین تصریح کرد: «خود مراقبتی، گام اول سلامت است. همین که ما یاد بگیریم خودمان از خودمان مراقبت کنیم، بین 65 تا 85 درصد از مراقبتهایی که به سلامت ما منجر می شود محصول همین خودمراقبتی است.»
خدادوست اظهار کرد: «خودمراقبتی انواع مختلفی دارد که از جمله آنها میتوان به خودمراقبتی برای حفظ سلامت، خودمراقبتی در ناخوشیهای جزئی خودمراقبتی در بیماریهای مزمن و خودمراقبتی در بیماریهای حاد اشاره کرد.»
وی ادامه داد: «ارتقا سلامت و کاهش بار بیماریها مستلزم ارتقای سطح آگاهی مردم و تغییر رفتار سلامت آنهاست.»
خدادوست اظهار کرد: «مطالعهای در انگلستان نشان داد که حدود 20 درصد از مراجعات به پزشکان و مراکز درمانی مربوط به بیماریهای جزئی است که بخش عمدهای از اینها توسط خود مردم قابل مراقبت است. طبق آمار شبکه سلامت انگلستان، نزدیک به دو سوم مشاورههای پزشکان عمومی که منجر به تجویز دارو میشود، بدون دارو یا با استفاده از داروهای بدون نیاز به نسخه پزشک قابل درمان است که مبلغ صرفهجویی شده در نظام سلامت، صرفا از همین نظر سالانه 96 میلیارد دلار است.»
وی افزود: «اگر صرفه جوییهای ناشی از عدم نیاز به غیبت از کار برای مراجعه به پزشک، کاهش هزینههای حمل و نقل را اضافه کنیم. صرفهجویی نهایی بسیار بزرگتر میشود بیماریهای مزمن به عنوان چالش اصلی نظام های سلامت در قرن حاضر است (اپیدمی بیماریهای غیرواگیر، مسئول 60 درصد از موارد مرگ و میر در جهان است) حدود 80 درصد از مراجعات سرپایی انگلستان و 75 درصد از هزینه های نظام سلامت در امریکا مرتبط با بیماریهای مزمن است.»
خدادوست تصریح کرد: «مزایای آموزشهای خودمراقبتی در بیماریهای مزمن به اثبات رسیده است. برای مثال مبتلایان به دیابت بطور متوسط در طول یک سال حدود 3 ساعت با یک متخصص در تماساند و 8757 ساعت باقیمانده را با استفاده از همان توصیههایی که در آن 3 ساعت گرفتهاند یا با استفاده از مهارتهای خودمراقبتی میگذرانند.»
معاون اجتماعی دانشگاه علوم و پزشکی شهید بهشتی ادامه داد: «انسان سالم به عنوان اصلیترین عامل توسعه بوده و علوم سلامت، برای تحقق حیات طبیه، شرط وجود انسان سالم و توسعه پایدار است و برای تحقق سلامت باید از تمامی ظرفیتهای مبتنی بر تجربه و عقل بهرهگیری کرد.»
وی همچنین تصریح کرد: «آنچه امروز پزشکی پیشگیری خوانده میشود در منابع طبی کهن ایرانی، حفظالصحه نامیده میشود و پایه و اساس طب ایرانی است.»
حفط الصحه علمی است که سلامت بدن را نگه میدارد و عبارت است از معرفت به قوانین لازمه در اصلاح اعمال طبیعی اعضا. بنابراین در این علم از جلوگیری امراض و منع بروز و ظهور آن گفتوگو میکند.»
خدادوست گفت: «طبق تعریف از منظر حکمای طب ایرانی «بچشکی پیشهای بود که تندرستی آدمیان را نگاهدارد و چون رفته بود، باز آرد به علم و عمل.» اساسا وظیفه پزشک هم این است که به مردم چگونگی درست زندگی کردن را بیاموزد و از نظر حکیم جرجانی اسباب تندرستی و بیماری در شش چیز دانسته شده است که به آن اسباب سته گفتند که عبارتند از : آب و هوا، خوردنی و آشامیدنیها خواب و بیداری، حرکت و ورزش، پاکسازی و دفع مواد زائد از بدن و اعراض و حالات روحی روانی. به همین دلیل مردم چگونگی حفظ تعادل این اسباب را می آموختند. جالبتر اینکه حتی پس از بروز بیماری قدم اول درمان را تدبیر دانسته و تدبیر را دخل و تصرف در این اصول تعریف میکردند.»
معاون اجتماعی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی یادآور شد: «برخلاف آنچه که در طب رایج اصل بر درمان بیماریها است، طب ایرانی «سلامت محور» است و آموزههای طب ایرانی مبتنی بر اصلاح سبک زندگی است و با التفات به ریشهدار بودن این آموزهها در فرهنگ و باورهای مردم قابلیت پذیرش بیشتری داشته و مقبول میباشند و دسترسی به خدمات آن نیز برای مردم آسان است. لذا همانگونه که مورد تاکید سازمان جهانی بهداشت است، ورود خدمات طبی سنتی و آموزههای آن در نظام سلامت با هزینه کمتر و قدرت نفوذ بیشتر کمک زیادی به ارتقای سلامت جامعه میکند.»
وی افزود: «خود مراقبتی در تمام طیف سلامت و بیماری معنی پیدا میکند. در بیماریها هدف این است که بخش مراقبتهای پزشکی حرفهای از این بیماریها را به حداقل برساند و شامل اعمالی است تا از سلامت ذهنی و جسمی خود محافظت کنند. نیازهای اجتماعی و روانی خود را برآورده سازند و از بیماریها یا حوادث پیشگیری کنند، ناخوشیهای مزمن را مراقبت کنند و نیز از سلامت خود بعد از بیماری حاد یا ترخیص از بیمارستان حفاظت کنند.»
معاون اجتماعی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی همچنین تصریح کرد: «خود مراقبتی، گام اول سلامت است. همین که ما یاد بگیریم خودمان از خودمان مراقبت کنیم، بین 65 تا 85 درصد از مراقبتهایی که به سلامت ما منجر می شود محصول همین خودمراقبتی است.»
خدادوست اظهار کرد: «خودمراقبتی انواع مختلفی دارد که از جمله آنها میتوان به خودمراقبتی برای حفظ سلامت، خودمراقبتی در ناخوشیهای جزئی خودمراقبتی در بیماریهای مزمن و خودمراقبتی در بیماریهای حاد اشاره کرد.»
وی ادامه داد: «ارتقا سلامت و کاهش بار بیماریها مستلزم ارتقای سطح آگاهی مردم و تغییر رفتار سلامت آنهاست.»
خدادوست اظهار کرد: «مطالعهای در انگلستان نشان داد که حدود 20 درصد از مراجعات به پزشکان و مراکز درمانی مربوط به بیماریهای جزئی است که بخش عمدهای از اینها توسط خود مردم قابل مراقبت است. طبق آمار شبکه سلامت انگلستان، نزدیک به دو سوم مشاورههای پزشکان عمومی که منجر به تجویز دارو میشود، بدون دارو یا با استفاده از داروهای بدون نیاز به نسخه پزشک قابل درمان است که مبلغ صرفهجویی شده در نظام سلامت، صرفا از همین نظر سالانه 96 میلیارد دلار است.»
وی افزود: «اگر صرفه جوییهای ناشی از عدم نیاز به غیبت از کار برای مراجعه به پزشک، کاهش هزینههای حمل و نقل را اضافه کنیم. صرفهجویی نهایی بسیار بزرگتر میشود بیماریهای مزمن به عنوان چالش اصلی نظام های سلامت در قرن حاضر است (اپیدمی بیماریهای غیرواگیر، مسئول 60 درصد از موارد مرگ و میر در جهان است) حدود 80 درصد از مراجعات سرپایی انگلستان و 75 درصد از هزینه های نظام سلامت در امریکا مرتبط با بیماریهای مزمن است.»
خدادوست تصریح کرد: «مزایای آموزشهای خودمراقبتی در بیماریهای مزمن به اثبات رسیده است. برای مثال مبتلایان به دیابت بطور متوسط در طول یک سال حدود 3 ساعت با یک متخصص در تماساند و 8757 ساعت باقیمانده را با استفاده از همان توصیههایی که در آن 3 ساعت گرفتهاند یا با استفاده از مهارتهای خودمراقبتی میگذرانند.»
معاون اجتماعی دانشگاه علوم و پزشکی شهید بهشتی ادامه داد: «انسان سالم به عنوان اصلیترین عامل توسعه بوده و علوم سلامت، برای تحقق حیات طبیه، شرط وجود انسان سالم و توسعه پایدار است و برای تحقق سلامت باید از تمامی ظرفیتهای مبتنی بر تجربه و عقل بهرهگیری کرد.»
وی همچنین تصریح کرد: «آنچه امروز پزشکی پیشگیری خوانده میشود در منابع طبی کهن ایرانی، حفظالصحه نامیده میشود و پایه و اساس طب ایرانی است.»
حفط الصحه علمی است که سلامت بدن را نگه میدارد و عبارت است از معرفت به قوانین لازمه در اصلاح اعمال طبیعی اعضا. بنابراین در این علم از جلوگیری امراض و منع بروز و ظهور آن گفتوگو میکند.»
خدادوست گفت: «طبق تعریف از منظر حکمای طب ایرانی «بچشکی پیشهای بود که تندرستی آدمیان را نگاهدارد و چون رفته بود، باز آرد به علم و عمل.» اساسا وظیفه پزشک هم این است که به مردم چگونگی درست زندگی کردن را بیاموزد و از نظر حکیم جرجانی اسباب تندرستی و بیماری در شش چیز دانسته شده است که به آن اسباب سته گفتند که عبارتند از : آب و هوا، خوردنی و آشامیدنیها خواب و بیداری، حرکت و ورزش، پاکسازی و دفع مواد زائد از بدن و اعراض و حالات روحی روانی. به همین دلیل مردم چگونگی حفظ تعادل این اسباب را می آموختند. جالبتر اینکه حتی پس از بروز بیماری قدم اول درمان را تدبیر دانسته و تدبیر را دخل و تصرف در این اصول تعریف میکردند.»
معاون اجتماعی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی یادآور شد: «برخلاف آنچه که در طب رایج اصل بر درمان بیماریها است، طب ایرانی «سلامت محور» است و آموزههای طب ایرانی مبتنی بر اصلاح سبک زندگی است و با التفات به ریشهدار بودن این آموزهها در فرهنگ و باورهای مردم قابلیت پذیرش بیشتری داشته و مقبول میباشند و دسترسی به خدمات آن نیز برای مردم آسان است. لذا همانگونه که مورد تاکید سازمان جهانی بهداشت است، ورود خدمات طبی سنتی و آموزههای آن در نظام سلامت با هزینه کمتر و قدرت نفوذ بیشتر کمک زیادی به ارتقای سلامت جامعه میکند.»
دیدگاه کاربران
ممکن است این مطالب هم برای شما مفید باشد