کودکان آسیب‌پذیرترین گروه در تصادفات جاده‌ای طبق گزارش‌های برنامه نظام پایش و پیشگیری از مرگ کودکان هستند به نحوی که حوادث و سوانح از جمله تصادفات جاده‌ای، یکی از شایع‌ترین عوامل مرگ‌ومیر کودکان یک تا ۵۹ ماهه محسوب می‌شود. تصادفات جاده‌ای یکی از علل اصلی آسیب‌های جسمی و مرگ‌ومیر در کشور است. چهار عامل اصلی در تصادفات رانندگی شامل عامل انسانی، جاده، وسیله نقلیه و محیط هستند. در این میان، عامل انسانی نقش پررنگ‌تری دارد و با رعایت اصول ایمنی و دقت رانندگان، می‌توان از بسیاری از این حوادث جلوگیری کرد. پویش ملی «نه به تصادف» با هدف کاهش حوادث رانندگی و ترویج فرهنگ ایمنی، می‌تواند تأثیر بسزایی در کاهش تصادفات و بهبود فرهنگ رانندگی داشته باشد. کودکان؛ آسیب‌پذیرترین گروه در تصادفات جاده‌ای طبق گزارش‌های برنامه نظام پایش و پیشگیری از مرگ کودکان هستند. حوادث و سوانح، ازجمله تصادفات جاده‌ای، یکی از شایع‌ترین عوامل مرگ‌ومیر کودکان ۱ تا ۵۹ ماهه محسوب می‌شود.
آمارها نشان می‌دهد که ۳۸.۵ درصد از حوادث منجر به فوت کودکان در این گروه سنی ناشی از تصادفات جاده‌ای است. در سال ۱۴۰۲، از مجموع ۲۰ هزار و ۴۵ نفر کشته‌شده در تصادفات، ۵۱۱ نفر کودک ۱ تا ۵۹ ماهه بوده‌اند که این میزان بیش از ۲.۵ درصد از کل مرگ‌های ناشی از تصادفات جاده‌ای را تشکیل می‌دهد.
تصادف، معضل جدی سلامت و عامل اصلی مرگ و میر کودکان کودکان در خودرو؛ کوچک‌ترین سرنشین، بزرگ‌ترین مسئولیت متأسفانه برخی والدین تصور می‌کنند که می‌توانند با در آغوش گرفتن کودک، از او در برابر شدت تصادف محافظت کنند.
اما تحقیقات نشان داده است که در تصادفی با سرعت ۵۰ کیلومتر بر ساعت، نیروی واردشده به بدن کودک تا ۱۱۰۰ کیلوگرم افزایش می‌یابد. این نیرو، مهار کودک را حتی برای قوی‌ترین دستان غیرممکن می‌کند. بدون استفاده از صندلی ایمنی کودک، احتمال پرتاب‌شدن او از خودرو بسیار بالاست.