این عمل تاریخی بوسیله جراحان مرکز بهداشتی دانشگاه یو‌سی‌ال‌ای (دانشگاه کالیفرنیا در لوس‌آنجلس) و مرکز پزشکی کک در دانشگاه یوسی‌اس (دانشگاه کالیفرنیای جنوبی) در ۴ ماه مه (۱۴ اردیبهشت) انجام شد. دکتر نیما نصیری از دانشگاه یوسی‌‌ال‌ای و دکتر ایندربیر گیل از دانشگاه کالیفرنیای جنوبی سرپرستی عمل جراحی را به عهده داشتند. هر دو جراح سال‌ها صرف اصلاح این تکنیک کرده‌اند، به این امید که گزینه‌ای متحول‌کننده برای بیماران مبتلا به اختلال عملکرد شدید مثانه و درد مثانه ارائه دهند.

این جراحی انقلابی در مرکز پزشکی رونالد ریگان دانشگاه یواس‌ال‌ای بر روی اسکار لارینزار ۴۱ ساله و پدر چهار فرزند انجام شد. لارینزار پیش از این به دلیل برداشتن تومور سرطانی، بیشتر مثانه خود را از دست داده بود و بافت باقی‌مانده آنقدر آسیب دیده بود که نمی‌توانست به درستی عمل کند. او همچنین به دلیل سرطان و بیماری کلیوی پیشرفته از نارسایی کلیه رنج می‌برد و مجبور بود در هفت سال گذشته به دیالیز متکی باشد. این عمل پیشگامانه شامل پیوند همزمان یک مثانه جدید و یک کلیه جدید از یک اهداکننده بود.

تیم جراحی به سرپرستی نصیری و گیل، ابتدا کلیه و سپس مثانه را پیوند زدند و این دو اندام را با استفاده از تکنیک پیشگامانه‌ای که خودشان توسعه داده بودند، به هم متصل کردند. کل جراحی تقریباً هشت ساعت طول کشید.

نتایج پیوند بلافاصله مشخص شد. کلیه جدید لارینزار بلافاصله شروع به تولید حجم زیادی ادرار کرد و عملکرد کلیه او به سرعت بهبود یافت. برای اولین بار در هفت سال، او دیگر نیازی به دیالیز نداشت.

دکتر نصیری با اشاره به موفقیت این عمل گفت: «ادرار به درستی به مثانه جدید تخلیه شد.» دکتر گیل همچنین از نتیجه ابراز رضایت کرد و خاطرنشان کرد که بهبودی لارینزار روان بوده و تاکنون هیچ عارضه عمده‌ای نداشته است.

این دستاورد، لحظه‌ای تاریخی در تاریخ پزشکی را رقم می‌زند. برای بیمارانی که مثانه‌هایشان به شدت آسیب دیده یا از کار افتاده است، پیوند مثانه اکنون می‌تواند گزینه جدیدی باشد. تاکنون، به دلیل شبکه پیچیده رگ‌های خونی در ناحیه لگن و چالش‌های فنی جراحی، پیوند مثانه هرگز انجام نشده بود. درمان‌های سنتی شامل استفاده از بخشی از روده بیمار برای ایجاد یک مخزن ادراری یا مسیر جدید برای خروج ادرار از بدن بود. اگرچه این روش‌ها اغلب موثر هستند، اما می‌توانند با خطرات جدی مانند خونریزی، عفونت و مشکلات گوارشی همراه باشند.

دکتر نصیری معتقد است که پیوند مثانه می‌تواند به طور بالقوه یک مخزن ادراری طبیعی‌تر و سالم‌تر فراهم کند و از برخی خطرات مرتبط با جراحی‌های معمول جلوگیری کند. این عمل موفقیت‌آمیز بخشی از یک کارآزمایی بالینی بود که بوسیله نصیری و گیل طراحی شده بود و برنامه‌هایی برای انجام پیوندهای مثانه بیشتر در آینده نزدیک وجود دارد.

دکتر گیل این عمل را یک گام تاریخی رو به جلو خواند و گفت که این عمل، دری را به سوی امکانات جدید برای بیماران مبتلا به بیماری‌های «لاعلاج» مثانه باز می‌کند. نصیری و گیل هر دو نسبت به آینده خوش‌بین هستند و امیدوارند که پیوند مثانه به زودی به یک گزینه استاندارد برای بیماران نیازمند تبدیل شود.
منبع: ناوریج