یک بررسی جدید نشان می‌دهد که گیجی، بی‌خوابی و عدم پاسخگویی ممکن است از اولین علائم اوتیسم در نوزادان باشد.
این پژوهشگران که یافته‌هایشان را در ژورنال Pediatric Research گزارش کرده‌اند می‌گویند که با استفاده از این علائم، والدین ممکن است بتوانند به تشخیص اوتیسم بالقوه در سال اول زندگی کودک کمک کنند.
به گفته این پژوهشگران، این یک پیشرفت بزرگ نسبت به روش‌های تشخیصی فعلی است که به‌وسیله آنها اوتیسم را معمولاً فقط در سن 3 تا 5 سالگی می‌توان تشخیص داد.
استفان شینکوپف، سرپرست این پژوهش و استاد بیماری‌های اطفال در مرکز اوتیسم و رشد عصبی تامپسون در دانشگاه میسوری در آمریکا می‌گوید: «آنچه که ما دریافتیم این بود که نوزادان 9 ماهه‌ای که گزارش شده بود بیشتر سروصدا می‌کردند، مشکل‌تر سازگار می‌شدند، مشکل خواب بیشتر و تاخیر بیشتری در رسیدن به شاخص‌های رشدی داشتند، با احتمال بیشتری تا 12 ماهگی علائم اوتیسم اولیه را نشان می‌دادند.»
والدین 332 نوزاد برای این بررسی به سوالاتی در مورد خلق و خو و سازگاری کودکان 9 ماهه خود پاسخ دادند، از جمله اینکه آیا آنها رفتارهایی مانند گریه کردن مکرر، تحریک‌پذیری، مشکل در آرام شدن و مشکل در سازگاری با محیط‌های جدید داشته‌اند یا نه.
هنگامی که نوزادان به یک‌سالگی رسیدند، والدین آنها یک پرسش‌نامه غربالگری اوتیسم را تکمیل کردند که مهارت‌های ارتباطی، حساسیت‌های حسی و رفتارهای محدودکننده یا تکراری آنها را ارزیابی می‌کرد.
برای مثال، این غربالگری نشان می‌دهد که آیا نوزادان به نام‌هایشان پاسخ می‌دهند یا صداهای بلندی مانند صدای جاروبرقی آنها را از پا می‌اندازد یا نه.
نتایج نشان داد که مشاهدات والدین در مورد رفتارهای اولیه نوزادشان می‌تواند به طور بالقوه به تشخیص خیلی زودتر علائم اوتیسم و تاخیر در رشد کمک کند.
البته این پژوهشگران هشدار دادند که هنوز خیلی زود است که بگوییم آیا این علائم اولیه منجر به تشخیص رسمی اوتیسم می‌شوند یا خیر.
به گفته پژوهشگران، بااین‌حال، این علائم می‌توانند به شناسایی نوزادانی منجر شوند که ممکن است از مداخله زودهنگام سود ببرند و به افزایش توانایی پزشکان اطفال برای ارزیابی رشد این نوزادان کمک کنند.
شینکوپف گفت: «چه این کار کمکی به نوزادان برای رشد دادن مهارت‌های زبانی خود تا نزدیک به میزان‌های مورد انتظار برای سنشان باشد و چه به مهارت‌های اجتماعی اولیه‌ای را ایجاد کنند که به آنها در دوران پیش - دبستانی کمک می‌کند، درهرحال ما می‌خواهیم همه این بچه‌ها شکوفا شوند.»
پژوهشگران همچنین در حال ردیابی سایر معیارهای رفتار نوزاد هستند، از جمله روش‌های پیشرفته برای ردیابی گریه نوزاد.
اما این پژوهشگران می‌گویند که توصیفات والدین ابزاری کلیدی در ردیابی رشد نوزادان است.
شینکوپف گفت: «والدین شهودی هستند. آنها در مورد فرزندان خود متخصص هستند و اکنون ما در تلاش هستیم تا راه‌های بهتری برای اندازه‌گیری مواردی ایجاد کنیم که آنها در فرزندان خود پیدا می‌کنند.»
منبع: هلث‌دی