لنزهای تماسی الکتریکی برای پایش قند خون و واقعیت افزوده
10 February 2016 ساعت: 02:2
10 February 2016 ساعت: 02:2
دانشمندان استرالیایی یک لنز تماسی رسانای الکتریسته را طراحی کرده‌اند که قابلیت جا دادن نمایش‌گرهای مینیاتوری کامپیوتری و حس‌گرهایی را دارد که می‌تواند وضعیت سلامت را تحت نظر بگیرد.
به نوشته گیزمگ محققان موسسه صنایع آینده در دانشگاه استرالیای جنوبی (FII) پیشرفت‌های چشمگیری در قلمرو فنّاوری لایه‌های فوق‌نازک به دست آورده‌اند. آن‌ها پیش‌ازاین نوعی لایه بازتابی نازک را طراحی و توسعه داده بودند که درزمینهٔ هوشمند کردن پنجره خودروها به‌منظور کنترل میزان نور استفاده می‌شد اما اکنون این فناوری به حوزه پزشکی وارد شده است.
درو اونز، استادیار دانشگاه استرالیای جنوبی در این باره می‌گوید: «اکنون ما می‌دانیم که فناوری لایه پوششی ما قابلیت کارکردهای بسیاری را دارد و اکنون توانسته‌ایم قدم‌های بعدی را برای آینده برداریم و آن‌ها را زیست‌سازگار کنیم، و با استفاده از این پلیمرهای رسانا در مقیاس نانو به‌طور مستقیم آن‌ها روی لنزهای تماسی به‌کار ببریم.»
اوانز و همکارانش ابتدا با لایه‌بندی لنز با یک ماده هیدروژل هیدراته گروه تحقیقاتی توانستند یک‌لایه پلیمری را در لنز قرار دهند که بانام PEDOT شناخته می‌شود که هم به‌شدت رسانا است و هم ویژگی زیست‌سازگاری دارد. آنان با پیش از این کار با پرداخت‌کاری پلاسمایی چسبندگی هیدروژل را بهبود داده بودند.
نتیجه این تغییرات، ساخت نمونه‌ای بود که می‌توانست به مفهوم لنزهای تماسی ایمن با قابلیت انتقال الکتریسیته واقعیت بدهد. این پیشرفت امکان ساخت مدارهای الکتریکی برای روشن کردن نمایشگر و انواع مختلف حس‌گرها را برای اسکن و برخی شاخص‌های زیستی فراهم کرد.
اوانز گفت:«مایعات موجود در چشم شاخص‌هایی از سلامت فرد را در اختیار می‌گذراند، بنابراین اکنون هدف ما ساخت حس‌گرهای الکتریکی در لنزهای تماسی با استفاده از پلیمرهایی است که می‌توانند در همان زمان سلامت فرد را شناسایی کنند. قدم بعدی ما توسعه فنّاوری‌هایی است که بتواند اطلاعات به‌دست‌آمده را از پلیمرهای رسانا بخوانند.»
چندین سال است که گوگل هم در حال کار روی یک فنّاوری مشابه است و توانسته آزمایش‌هایی روی لنزهای تماسی با قابلیت پایش میزان قند انجام دهد. سایر محققان نیز به پیشرفت‌های چشمگیری در این زمینه رسیده‌اند که یکی از آن‌ها واکنش تغییر رنگ لنزها در مواجه با سطوح بالای قند بوده است. شرکت مایکروسافت نیز در این زمینه فعال است، بااین‌حال این پیشرفت‌ها همچنان در حوزه آزمایشگاهی باقی مانده است.
درو اونز، استادیار دانشگاه استرالیای جنوبی در این باره می‌گوید: «اکنون ما می‌دانیم که فناوری لایه پوششی ما قابلیت کارکردهای بسیاری را دارد و اکنون توانسته‌ایم قدم‌های بعدی را برای آینده برداریم و آن‌ها را زیست‌سازگار کنیم، و با استفاده از این پلیمرهای رسانا در مقیاس نانو به‌طور مستقیم آن‌ها روی لنزهای تماسی به‌کار ببریم.»
اوانز و همکارانش ابتدا با لایه‌بندی لنز با یک ماده هیدروژل هیدراته گروه تحقیقاتی توانستند یک‌لایه پلیمری را در لنز قرار دهند که بانام PEDOT شناخته می‌شود که هم به‌شدت رسانا است و هم ویژگی زیست‌سازگاری دارد. آنان با پیش از این کار با پرداخت‌کاری پلاسمایی چسبندگی هیدروژل را بهبود داده بودند.
نتیجه این تغییرات، ساخت نمونه‌ای بود که می‌توانست به مفهوم لنزهای تماسی ایمن با قابلیت انتقال الکتریسیته واقعیت بدهد. این پیشرفت امکان ساخت مدارهای الکتریکی برای روشن کردن نمایشگر و انواع مختلف حس‌گرها را برای اسکن و برخی شاخص‌های زیستی فراهم کرد.
اوانز گفت:«مایعات موجود در چشم شاخص‌هایی از سلامت فرد را در اختیار می‌گذراند، بنابراین اکنون هدف ما ساخت حس‌گرهای الکتریکی در لنزهای تماسی با استفاده از پلیمرهایی است که می‌توانند در همان زمان سلامت فرد را شناسایی کنند. قدم بعدی ما توسعه فنّاوری‌هایی است که بتواند اطلاعات به‌دست‌آمده را از پلیمرهای رسانا بخوانند.»
چندین سال است که گوگل هم در حال کار روی یک فنّاوری مشابه است و توانسته آزمایش‌هایی روی لنزهای تماسی با قابلیت پایش میزان قند انجام دهد. سایر محققان نیز به پیشرفت‌های چشمگیری در این زمینه رسیده‌اند که یکی از آن‌ها واکنش تغییر رنگ لنزها در مواجه با سطوح بالای قند بوده است. شرکت مایکروسافت نیز در این زمینه فعال است، بااین‌حال این پیشرفت‌ها همچنان در حوزه آزمایشگاهی باقی مانده است.
برچسب ها
دیدگاه کاربران
ممکن است این مطالب هم برای شما مفید باشد