سپید

احمدی در ادامه ریشه اصلی مشکل فراورده‌های خونی در ایران را نحوه پوشش‌دهی ضعیف بیمه‌ها عنوان می‌کند و ادامه می‌دهد: «مثلا در آمریکا ممکن است برخی اعمال جراحی توسط بیمه‌ها پوشش داده نشوند، اما تمام اعمال مربوط به فراورده‌های خونی در این کشور تحت پوشش بیمه‌ها قرار دارند. اینکه چرا در ایران بابت فراورده‌های خونی باید پول پرداخته شود، مساله‌ای است که از سال‌های پیش در سطح کلان وزارتخانه مورد بحث قرار گرفته و درنهایت تصمیم کارشناسی شده، این بوده که پولی باشد و سازمان انتقال خون هم با توجه به شرایط مختلف، تعرفه‌هایی را منظور کرده است.» وی ضمن اظهار خرسندی از اینکه از گوشه و کنار اخباری به گوش می‌رسد مبنی‌بر اینکه بیمه‌ها پوشش خدمات فراورده‌های خونی را پذیرفته‌اند، تصریح می‌کند: «اما اینکه بیمه‌ها واقعا در عمل نیز پایبند به تعهدات خود باشند، محل مناقشه است.»
احمدی با تاکیدبر اینکه هرگز نباید از بیماری که فراورده خونی را مصرف نکرده، پولی دریافت شود، خاطرنشان می‌کند: «قبل از اینکه تاریخ مصرف خون باقی مانده بگذرد، این فراورده به انتقال خون بازگشت داده می‌شود. حتی ممکن است یک بیمار 10 واحد خون رزرو اما تنها از 5 واحد آن استفاده کند. این واحدهای باقی‌مانده تا چند روز قابلیت انتظار دارند و اگر مورد استفاده قرار نگرفتند، بازگشت داده می‌شوند. سازمان انتقال خون نیز از آنجاکه با یک شبکه بزرگ بیمارستانی در ارتباط است، واحدهای باقی مانده را به بیمارستان دیگری برای استفاده منتقل می‌کند.» وی با بیان اینکه پلاکت را بیشتر از 3 یا 5 روز نمی‌توان نگهداری کرد، اضافه می‌کند: «گلبول قرمز را با مواد نگهدارنده جدید می‌توان تا 35 روز نگه‌داری کرد. مشروط به اینکه مطابق شرایط استاندارد، بیش از نیم ساعت خارج از شرایط ایده‌‌آل باقی نمانده باشد.»