آیا می‌دانید سن اندام‌های بدنتان چقدر است؟ شاید تعجب کنید که سن زیستی اندام‌های بدن شما ممکن است با سن تقویمی‌تان مطابقت نداشته باشد و همین سن زیستی است که خطر ابتلا به بیماری‌هایی مانند سرطان، زوال عقل و بیماری قلبی را پیش‌بینی می‌کند.

 این تحقیق که یافته‌های آن در ژورنال Lancet Digital Health منتشر شده است، داده‌های یک بررسی درازمدت در انگلیس درباره سالمندی شامل پیگیری ۳۵ ساله 10000 بزرگسال را تجزیه‌وتحلیل کرده است. در آن بررسی نمونه‌های پلاسمای شرکت‌‌کنندگان  ۴۵ تا ۶۹ ساله  بین سال‌های 1997 و ۱۹۹۹ گرفته شده بود. این تحقیق نمونه‌های خون و همچنین داده‌های پیگیری را برای 6235 شرکت‌کننده را هنگامی که 65 تا 89 سال داشتند، مورد تجزیه و تحلیل قرار داد.

پژوهشگران از این تجزیه‌وتحلیل برای کمک به اندازه‌گیری فاصله بین سن تقویمی افراد و سن زیست‌شناختی 9 عضو آن‌ها استفاده کردند: قلب، عروق خونی، کبد، دستگاه ایمنی، لوزالمعده، کلیه‌ها، ریه و ریه. سپس آنها به بررسی داده‌های پیگیری پرداختند که نشان می‌داد شرکت‌کنندگان در طول دو دهه بعد با بالا رفتن سن دچار چه بیماری‌هایی شده‌اند.

این پژوهشگران می‌نویسند که اعضای بدن در افراد متفاوت و حتی در یک بدن با سرعت‌های متفاوتی پیر می‌شوند – و افرادی که اعضایی داشتند که با سرعت پیر شده بودند، در معرض خطر دچار شدن به ۳۰ تا ۴۰ بیماری مربوط به سن قرار داشتند.

برخی از یافته‌های این تحقیق پیری سریع‌تر یک اندام را با بیماری‌های آن اندام مرتبط می‌دانستند. به‌عنوان‌مثال، افرادی که دچار پیری ریه تسریع یافته شده بودند، در طول دوره 20 ساله پیگیری با احتمال بیشتری دچار بیماری تنفسی شده بودند. اما در موارد دیگر، ارتباط به این صورت مستقیم نبود. به‌ویژه پیری سریع کلیه‌ها هم با بیماری‌های کلیه و هم با بیماری‌های سایر اندام‌ها مانند کبد و لوزالمعده مرتبط بودند و پیری شتاب‌یافته اندام‌های متعددی با افزایش خطر بیماری کلیه همراهی داشتند.

 به گفته این پژوهشگران، در کمال شگفتی زوال عقل با پیری سریع مغز به بهترین شکل پیش‌بینی نمی‌شد، بلکه با سن زیست‌شناختی دستگاه ایمنی بدن پیش‌بینی می‌شد.

این پژوهشگران می‌گویند یافته‌هایشان نوید دستیابی به یک آزمایش خون خاص هر اندام را می‌دهد که ساده‌تر از روش‌های گذشته است.

میکا کیویماکی استاد دانشکده علوم مغزی یونیورسیتی کالج لندن و سرپرست این تحقیق می‌گوید چنین آزمایش‌هایی می‌توانند روزی «این نکته را روشن کنند که آیا فرد نیاز به مراقبت بهتر از یک اندام خاص دارد یا خیر، و به طور بالقوه پیام‌های هشدار اولیه‌ای را به دست دهند که آیا ممکن است فرد در معرض خطر یک بیماری خاص باشد یا خیر».
 منبع: واشینگتن پست