در یک روز گرم ماه اوت ۲۰۰۴ در فیلادلفیا، من، فیلیپ لدرر، به همراه۵۰ دانشجوی سال اول پزشکی به روی سن سالن اجتماعات دانشگاه علوم پزشکی پنسیلوانیا رفتیم تا آغاز حرفه پزشکیمان جشن بگیریم. رئیس دانشکده همه را یکییکی صدا میکرد و روپوش سفید کوتاهی را روی شانههایمان میانداخت. مدتی بعد سوگندنامه بقراط را خواندیم؛ سوگندی که اهمیت انساندوستی و مردمداری یک پزشک را منعکس میکند.طی 4 سالی که در کالج پزشکی بودم، آن روپوش سفید کوتاه را در بخشهای مختلف بیمارستان میپوشیدم. پس از فارغالتحصیلی، برای گذراندن دوره تخصص به کالیفرنیا رفتم و آنجا بود که روپوش سفید کوتاه من به روپوشی بلند تبدیل شد. دوران دستیاری سخت و طاقتفرسا بود. کشیکهای 30ساعته مجال استراحت را از من گرفته بود، بهنحویکه حتی وقت شستن روپوشهایم را هم نداشتم. روپوشها کثیف و پر از لکه میشد و تمیز نگهداشتن آنها بسیار مشکل بود. یکبار، در بخش مراقبتهای ویژه، پزشک معالج من را کنار کشید و گفت: «از این به بعد روپوشت را بهتر بشور! بیماران و خانوادههای آنها نباید تو را در این وضعیت ببینند.» چند سال بعد، من عضو انجمن بیماریهای عفونی بیمارستانهای دولتی ماساچوست و بیمارستان زنان بودم و در بخش بالینی بیماریهای عفونی دانشگاه هاروارد نیز تدریس میکردم. آنها به من روپوشهایی دادند که نام آن بیمارستانها بر رویشان حک شده بود. هرچند، هرگز آن روپوشها را نپوشیدم! بعد از چند سال تجربه، به این نتیجه رسیدهام که باید از شر این روپوش سفید خلاص شد و جشن روپوش سفید را هم به دست فراموشی سپرد. مسلماً اگر شما هم جای یک بیمار باشید،اصلاً دوست ندارید توسط پزشکی که دستهایش را نمیشوید، ویزیت شوید، نمیخواهید با وسایلی که کاملاً استرلیزه نشدهاند،جراحی شوید یا در اتاقی بستری شوید که مرتب نظافت نمیشود.حال به این سوال پاسخ دهید: «آیا میخواهید توسط پزشکی درمان شوید که روپوشش بیش از یک هفته است که شسته نشده است؟!» در حقیقت، اغلب روپوشها حاوی باکتری استافیلوکوک آرئوس مقاوم به متیسیلین هستند و وقت آن رسیده است تا روپوشها مملو از باکتریهای مختلف را به چوبلباسی بیاویزیم.
روپوش سفید وسیلهای ایدهآل برای برقراری ارتباط است
بااینحال، پزشکان همیشه از روپوش سفید استفاده نکردهاند. تا اواخر قرن ۱۹میلادی، جراحان هنگام عمل روپوش سیاه میپوشیدند. اگرچه ژوزف لیستر پزشک دانشگاه اندیبورگ دریافت که عاری بودن از میکروارگانیسمها (آنتیسپسیس) خطر ابتلا به عفونتهای بیمارستانی را کاهش میدهد، اما سالها طول کشید تا پزشکان روپوشهای سیاهشان را کنار بگذارند. شستن و ضدعفونی کردن دستها هنوز سرسری انجام میگرفت. جراحان وسایل خود را با اسید کاربولیک ضدعفونی میکردند اما جالب اینجا است که با همان روپوشهای سیاه و آغشته به خون و احشا از عمل قبلی، به کار خود ادامه میدادند.سالها بعد، چند پزشک برجسته آلمانی از اولین پزشکانی بودند که از روپوشهای سفید آزمایشگاهی استفاده کردند، اتاقهای عمل را برای دستیابی به محیطهای آزمایشگاهی کامل استریل از نو طراحی کردند و دقت در جراحی را بر سرعت ترجیح دادند..و بهاینترتیب روپوش سفید در بین پزشکان رایج شد. روپوش سفید در طول تاریخ همواره یک نماد بوده است، اما مراسم جشن روپوش سفید درواقع یک نوآوری جدید است که در سال۱۹۹۳توسط بنیاد آرنولد گولد شکل گرفت. این مراسم در حال حاضر در اکثر دانشکدههای علوم پزشکی و پرستاری یک اساس محسوب میشود و به معنای اتصال دانشجو به سنت شریف طبابت است. البته این تنها سنت نیست که پزشکان را در روپوش سپید نگاه میدارد. دکترها به دلایل مختلف آنها را میپوشند؛ برای حمل مقالات و پروندهها، برای گرم نگاه داشتن خود در محیط سرد بیمارستان یا برای افزایش اعتماد به نفسشان در مواجه شدن با یک موقعیت استرسزا. بااینحال، شرایط در بسیاری از کشورها بهطور چشمگیری متفاوت است. در بریتانیا پزشکان هنگام ویزیت بیمار از روپوش سفید استفاده نمیکنند چراکه دولت بریتانیا سیاست «برهنه تا زیر آرنج» را ابلاغ کرده است. تنها پاتولوژیستها و پزشکان آزمایشگاهها از روپوش سفید استفاده میکنند و روپوشها هرگز از آزمایشگاه خارج نمیشوند.
حتی بدون روپوش سفید، شما هنوز یک دکتر هستید
در یک نظرسنجی از هزاران بیمار در آمریکا، ایتالیا، سوییس و ژاپن، مشخص شد که اغلب بیماران لباس رسمی با پیراهنهای آستینبلند و کروات را برای پزشکان مرد، و لباس فرم را برای پزشکان زن ترجیح میدهند. یک مطالعه در اسکاتلند نیز نشان داد که برای اغلب بیماران ادب و دانش پزشکان از اهمیت بیشتری نسبت بهظاهر آنها برخوردار بود و تنها نیمی از بیماران عقیده داشتند که بهداشت فردی پزشک برایشان مهم است و لباسی راحت و شیک را برای پزشکشان ترجیح میدادند که خوشبختانه با سیاست «برهنه تا زیر آرنج» مطابقت داشت .فرهنگ پزشکی بسیار قدرتمند است و ترک عادات قدیمی، مانند روپوش سفید، بسیار مشکل. اما دکترها چه این روپوشها را بپوشند یا نپوشند، همچنان دکتر هستند. حتی اگر روپوشهای سفید باعث جلب اعتماد و اطمینان در بیماران بشوند، این فواید نظری ارزش جنبههای منفی و مضر آن را نخواهد داشت.
منبع: Medicalxpress
ترجمه: محمد کیوان