مدیرعامل کانون هموفیلی ایران با اشاره به دو مشکل اصلی در تامین داروی بیماران هموفیلی، گفت: «باید توجه کرد که هیچ کس به جز پزشک معالج اجازه ندارد در نسخه بیمار دست ببرد، دارو را کاهش یا افزایش دهد، اما متاسفانه بیمهها این اقدام را انجام میدهند و در برخی مواقع تنها نصف داروی بیماران هموفیلی را تایید میکنند.»
به گزارش سپید به نقل از ایسنا، احمد قویدل درباره برخی اظهارات مبنی بر ایجاد مشکل در دسترسی به داروهای بیماران خاص، گفت: «موضوع داروهای بیماران خاص بویژه داروهای بیماران هموفیلی دو مشکل مهم دارد؛ اولین مشکل تاخیر سازمانهای بیمهگر در پرداخت مطالباتشان به داروخانههاست. این عقبماندگی عملا گردش مالی داروخانهها را دچار مشکل کرده و باعث شده که داروخانه نتواند مطالبات شرکتهای پخش را پرداخت کند و این قضیه باعث میشود که انگیزهای برای شرکت پخش نباشد.
طلب ۱۲ میلیاردی کانون هموفیلی از بیمهها
وی با بیان اینکه در حوزه بیماران هموفیلی، بیمه سلامت تا پایان تیر ماه سال گذشته و سازمان تامین اجتماعی نیز تا آذر ماه ۹۶ را به عنوان هزینههای دارویی بیماران پرداخت کردهاند، افزود: «مجموع طلب ما از سازمانهای بیمهگر ۱۲ میلیارد تومان است. بنابراین کانون هموفیلی ایران که مجموعهای کوچک است، ۱۲ میلیارد تومان از بیمهها طلب دارد و همین موضوع باعث میشود که شرکتهای پخش همکاری لازم را با سیستم درمانی نداشته باشند.»
مدیرعامل کانون هموفیلی ایران ادامه داد: «البته شرکتهای پخش داروهای تولید داخل همکارترند و عملا مانعی برای ارائه داروهایشان به دلیل تاخیر در پرداخت مطالبات ایجاد نکردهاند. در عین حال ما هم با این شرکتها توافق کردیم که هر زمان که بیمهها پول کانون را دادند، ما هم پول این شرکتها را پرداخت میکنیم و با اعتمادسازی مشکلاتمان را حل کردهایم. یعنی کانون هموفیلی ایران به تمام شرکتهای پخش دارو اجازه میدهد که کل سیستم نرمافزاری و حسابهای ما را در رابطه با پرداختیهای بیمهای بررسی کنند. ما این اعتمادسازی را در سیستم خودمان بهوجود آوردیم و هیچ شرکت پخشی نیست که مدعی شود که کانون هموفیلی پول را از بیمهها گرفته و آن را صرف هزینههای دیگر کرده است.»
احتکار یا حبس دارو؛ چرا؟
قویدل با بیان اینکه بنابراین مهمترین موضوع در زمینه داروهای بیماران خاص تاخیر در پرداخت مطالبات از سوی بیمههاست، گفت: «آنچه که درباره احتکار دارو گفته میشود، در حوزه هموفیلی به معنای احتکار وجود ندارد. باید توجه کرد که احتکار با هدف افزایش قیمت انجام میشود، اما موضوعی که ما با آن مواجهیم به نوعی حبس کردن دارو برای اعمال فشار نسبت به پرداخت مطالبات شرکتهای دارویی است.» مدیرعامل کانون هموفیلی ایران با بیان اینکه در اکثر دانشگاههای علوم پزشکی سهمیههای دارویی هموفیلیها به صورت مرتب و درست تحویل داده نمیشود، اظهار کرد: «بویژه دسترسی به داروهایی که قیمتهای بالاتری دارند مانند فاکتور هفت و... مشکلتر است. با افزایش قیمت اخیری هم که ناشی از قیمت دلار بود، برخی از این داروها قیمتشان بیشتر شده است. بنابراین گاهی میبینیم که مثلا نیاز یک دانشگاه علوم پزشکی برای تامین این داروها ۳۰۰ میلیون تومان است و پرداخت این قیمتها برای دانشگاهها مقدور نیست. بر همین اساس گاهی میبینیم شرکتهای پخش، داروهای بیماران خاص را ارائه نمیکنند که این موضوع به دلیل بالا بردن قیمت دارو نیست، بلکه نوعی اعمال فشار برای دریافت مطالبات معوقشان است. بنابراین معتقدم این حبس دارو برای دریافت مطالبات از سیستم دولتی است. البته باید بدانیم که قربانی این اعمال فشارها بیماران خواهند بود.
قویدل با تاکید بر اینکه کمبودها و مشکلات دارویی در حوزه بیماران خاص موجب صدمه به بیماران میشود، افزود: بارها برای دولت و وزارت بهداشت توضیح دادهایم که اختلال در تحویل سهمیههای بیماران، برایشان مشکلاتی ایجاد میکند. باید توجه کرد که هر ساله دولت میلیاردها تومان برای بیماران هموفیلی هزینه میکند، اما توزیع غلط این داروها، دسترسی به آنها را در برخی مواقع با چالش روبرو میکند و به همین دلیل سیمای سلامت بیماران هموفیلی با هزینههایی که برایشان میشود، مطابقت ندارد و صدمه اصلی این ماجرا را هم بیمار میبیند؛ چراکه دارو مرتبا در دسترس نیست.
وی با بیان اینکه البته چنین اتفاقاتی در همه جای کشور دیده نمیشود، گفت: در هر شوکی که در بدهیهای بیمهای ایجاد میشود، این مشکل را در چند نقطه در کشور میبینیم. البته طی یک ماه گذشته آهنگ پرداخت بیمهها تندتر شده است. از طرفی دولت برای تامین هزینههای شرکتهای پخشکننده دارو، به آنها اوراق میدهد، نه پول. با توجه به اینکه نقد کردن اوراق با میزانی از ضرر همراه است، انگیزههای عمومی شرکتهای پخش هم کاهش مییابد.
قویدل با بیان اینکه تامین ارز دارو و تامین بودجه مناسب برای دارو، سلامت مردم را تامین میکند و در این حوزه سیستم دولتی باید فعالتر باشد، گفت: از طرفی سازمانهای بیمهگر هم پرداختهای دولت را بروز محاسبه نمیکنند. بیمهها یکسری بدهیهای سنواتی دارند و هر پولی را که دولت به آنها میپردازد، بجای بخشی از بدهیشان محاسبه میکنند. به نظر میرسد که راهکار موقت این سیستم در شرایط کنونی این است که پول دارو و تامین دارو که اکنون از طریق بیمهها پرداخت میشود، مسیر جداگانهای داشته باشد تا رفتوآمد پول در سیستم قابل کنترل باشد. در حال حاضر ما در کانون هموفیلی ایران این کنترل را به وجود آوردیم و اجازه نمیدهیم که پرداختهای دارویی بیمهها صرف هزینههای دیگر شود. در دانشگاههای علوم پزشکی هم باید اینگونه باشد، نه اینکه پول داروی بیماران خاص در قسمتهای دیگر هزینه شود. بنابراین باید در این حوزه دولت، مراکز درمانی را تقویت کند. در غیر اینصورت عارضه ایجاد شده و عارضهاش چیزیست که میتوان نامش را تحریم داخلی گذاشت؛ یعنی سیستم دارویی ما و شرکتهای پخش وارد بازی ناخواستهای میشوند و از آنجایی که اهرم دیگری برای دریافت مطالباتشان ندارند، داروها را حبس میکنند. در حال حاضر در حوزه هموفیلی کمبود دارویی نداریم، بلکه دسترسیها مرتب نیست.