محققان هلندی در بررسیهای خود به این نتیجه رسیدهاند که زندگی طولانیتر و بدون بیماری قلبیعروقی با عملکرد حد پائین نرمال تستهای عملکرد تیروئید در ارتباط است.
در واقع، محققان در یک مطالعه جمعیتمحور نشان دادند که عملکرد تیروئید در پائینترین سطح طبیعی خود با امید به زندگی بیشتر و بدون ابتلا به بیماریهای قلبیعروقی در فرد همراه است.
شرکت کنندگان در این مطالعه که پائینترین سطح طبیعی عملکرد تیروئید را نشان میدادند (تا یکسوم پائینی در محدوده طبیعی برای تیروتروپین و تیروکسین آزاد یا FT4)، در مقایسه با افرادی که در محدوده یکسوم بالایی حد نرمال تستهای عملکرد تیروئید قرار دارند، در مجموع تا 5/3 سال بیشتر عمر میکنند و تا 1/3 سال بدون ابتلا به بیماری قلبیعروقی زندگی میکنند.
افراد با بالاترین حد طبیعی FT4، در مقایسه با افرادی که در پائینترین سطح طبیعی به سر میبردند، با 32 درصد بروز بالاتر خطر بیماری قلبیعروقی روبرو بودند، یعنی تظاهرات بالینی زودرس بیماری قلبیعروقی و تعداد سالهای بیشتر زندگی با بیماری قلبیعروقی. همچنین خطر مورتالیتی ناشی از بیماری قلبیعروقی در افراد با سطح بالای نرمال، در مقایسه با سطح پائین، 64 درصد بیشتر بوده است.، یعنی کاهش تعداد سالهای زندگی با بیماری قلبیعروقی.
برای تیروتروپین، امید به زندگی از کمترین حد به حد متوسط محدوده نرمال، بدون تغییر بسیار پس از آن، افزایش نشان میداد. این وضعیت با بیماری قلبیعروقی همبستگی نداشت.
آنالیز مطالعه Rotterdam دربرگیرنده یک کوهورت آیندهنگر از 7 هزار و 785 شرکت کننده با سن 45 سال و بیشتر (میانگین سنی: 7/64 سال) و بدون بیماری شناخته شده تیروئید بود. سطح تیروتروپین و FT4 در محدوده طبیعی (40/0 تا 4 mIU/L برای تیروتروپین و 86/0 تا 94/1 ng/dL برای FT4) گزارش شد.
این مطالعه، اولین مورد نیست که پیشنهاد میکند عملکرد تیروئید در حد بالای طبیعی خود با خطر همراه است، اما اولین بررسی است که تفاوتهای قابل توجهی را در امید به زندگی در همان طیف رفرانس از عملکرد تیروئید نمایش میدهد.
این یافتهها شواهدی را در حمایت از لزوم ارزیابی مجدد محدودههای کنونی رفرانس از مقادیر تیروتروپین و FT4 در افراد میانسال و مسن نشان میدهد.
منبع: JAMA Interna- Medicine