ترجمه: علی ملائکه
یک پژوهش جدید نشان میدهد که یا فرزندان اول نسبت به خواهران و برادرانشان که بعد متولد میشوند، ممکن است اندکی بیشتر در معرض خطر نزدیکبین شدن باشند.
پژوهشگران در این مطالعه، به بررسی ترتیب تولد و نزدیکبینی در حدود 89 هزار نفر در 40 تا 69 سال پرداختند. این پژوهشگران دریافتند که نسبت به افرادی که فرزند دوم و بعدی بودهاند، با احتمال 10 درصد بیشتر در معرض خطر نزدیکبینی هستند. فرزندان اول همچنین نسبت به افرادی که فرزند دوم و بعدی بودند، با احتمال 20 درصد بیشتر در معرض نزدیکبینی شدید قرار داشتند.
هنگامیکه پژوهشگران نتایجشان را برحسب میزان تحصیلات مانند بالاترین درجه تحصیلی که افراد دریافت کرده بودند، تعدیل کردند، معلوم شد که تحصیلات میتواند 25 درصد رابطه میان ترتیب تولد و خطر نزدیکبینی را توضیح دهد.
این نتایج بیانگر آن است که والدین ممکن است سرمایهگذاری بیشتری برای تحصیل کودکان اولشان انجام دهند- برای مثال صرف کردن زمان بیشتر برای خواندن یا انجام تکلیفهای درسی با این کودکان و این امر به نوبه خود به معنای آن است که کودکان اول مدت بیشتری را به انجام فعالیتهایی میگذرانند که نزدیکبینی را تشدید میکند.
نتایج این بررسی درآخرین شماره ژورنال JAMA Ophtamology منتشر شده است.
جرمیای گوگنهایم از دانشگاه کاردیف در بریتانیا، سرپرست این بررسی گفت: «بررسی ما شاهدی دیگری بر رابطه میان تحصیل و نزدیکبینی فراهم میآورد و این یافته با شیوع بسیار بالای نزدیکبینی در کشورهایی که تحصیلات فشرده را از سنین پایین شروع میکنند، تطبیق دارد.» برای مثال، یک بررسی قبلی بر روی بیش از 110 هزار فرد مذکر در سنین 15 تا 25 در سنگاپور نشان داد که شیوع نزدیکبینی و نزدیکبینی شدید در میان افرادی که سالهای بیشتری تحصیلات رسمی داشتهاند، بیشتر است. این یافتهها در ژورنال پزشکی سنگاپور منتشر شده بود.
در مقابل، یک بررسی بر روی 1900 کودک در چین که در ماه سپتامبر امسال در ژورنال انجمن پزشکی آمریکا (JAMA) منتشر شد، نشان داد که گذراندن زمان بیشتر در محیط بیرون از خانه با کاهش خطر نزدیکبینشدن همراهی دارد.
به گفته این پژوهشگران، 30 درصد از همه افراد در این بررسی جدید نزدیکبین بودند. این محققان گفتند، شیوع نزدیکبینی در نسلهای جوانتر در بسیاری از بخشهای جهان در حال افزایش بوده است و یک موضوع مهم بهداشت عمومی به شمار میرود. برخی از عوامل خطرساز برای نزدیکبینی شامل ژنتیک، صرف زمان بیشتر در انجام کارهای «نزدیک» مانند خواندن یا فعالیتهای تحصیلی و گذراندن زمان کمتر در محیط بیرون از خانه.
پژوهشهای پیشین نشان دادهاند که کودکان بزرگتر در خانواده کارکرد تحصیلی نسبتا بهتری دارند، زیرا والدین زمان، تلاش و منابع بیشتری را صرف تحصیل این کودکان میکنند. برای همین است که سایر پژوهشگران نیز بیان کردهاند که ممکن است رابطه میان ترتیب تولد و خطر دچار شدن به نزدیکبینی را بتوان دستاوردهای تحصیلی توضیح داد. اما به گفته این پژوهشگران ممکن است علاوه بر تحصیلات، عوامل اندازهگیرینشده دیگری هم مسئول رابطه میان ترتیب تولد و خطر نزدیکبینی فرد باشند.