بر اساس تحقیقات انجامشده در دانشگاه میشیگان، استراتژی ساده والدین در کمک به کودکان نوپا برای درک عواطف میتواند مشکلات رفتاری آنها را کاهش دهد. در نتیجه این تحقیق، کودکان نوپای دارای مشکلات رفتاری که بیشتر در آسیبپذیرترین خانوادهها قرار دارند، خواهند توانست بیش از همه، از یاد گرفتن عواطف از مادرانشان سود ببرند. در این تحقیق، 89 کودک نوپا (در سنین بین 18 ماهگی تا دو سالگی) از خانوادههای کمدرآمد بودند. از مادران خواسته شد به همراه کودکان نوپایشان به یک کتاب مصور بدون واژه نگاه کنند. این کتاب شامل ارتباطات عاطفی فراوانی بود، مانند تصاویری از دختری که یک حیوان خانگی را گم و پیدا کرده بود. دانشمندان روی ارتباط عاطفی مادران با کودکان تمرکز کردند. مادران، غمگین بودن را برای کودکان تشریح کردند (دختر غمگین بود زیرا پرندهاش را از دست داده بود) و آن را به زندگی خود کودک مرتبط کردند (به طور مثال، به یاد بیاور زمانی که خودت خرست را از دست داده بودی و غمگین بودی). در ملاقات بعدی با خانوادهها در حدود هفت ماه بعد، محققان مشکلات رفتاری کمتری را در کودکان مشاهده کردند. دانشمندان بر این باورند این موضوع احتملا به این دلیل است که با آموزشهای عاطفی، کودکان نوپا درباره عواطفشان یاد میگیرند و به تدریح کلمات ساده را برای بیان عواطف، نیازها و خواستهها، به جای استفاده از فیزیک جسمانی به کار خواهند برد. کمک کردن به کودکان در درک عواطف، باید یک استراتژی مداوم و طولانیمدت باشد. والدین میتوانند در هر زمانی درباره عواطف با کودکانشان صحبت کنند و به مرور زمان این مکالمههای کوتاه میتواند به تجارب غنی برای کودک تبدیل شوند. ارتباطات عاطفی میتوانند به ویژه برای خانوادههای از لحاظ اقتصادی ضعیفی مفید باشند که با محرکهای چندگانه دست و پنجه نرم میکنند. کودکان بسیار کم سن و سال در خانوادههای فقیر در معرض شنیدن واژگان عاطفی کمتری در مقایسه با کودکان حاضر در خانوادههای با درآمد متوسط یا بالا هستند. منبع:Medscape