طبق مطالعات اخیر، ویاگرا یا سایر داروهای مورد استفاده در درمان اختلال نعوظ، موجب افزایش خطر ابتلا به بدخیمی کشنده ملانوما نمیشوند. دکتر استیسی لوئب، سرپرست تحقیق میگوید: «هنوز هم باید خطر ابتلا به ملانوما در نیازمندان به این گروه داروها را بررسی کنیم؛ ولی لازم نیست که هشداری در این مورد ذکر شود.»
لوئب، استادیار مرکز پزشکی لانگون نیویورک است. سازمان غذا و داروی آمریکا سال گذشته سیلدنافیل با نام تجاری ویاگرا و سایر داروهای مورد استفاده در درمان اختلال نعوظ از گروه مهارکنندههای نوع5 فسفو دی استراز را در فهرست داروهای بررسی ایمنی خود قرار داده بود. این اقدام به دنبال انتشار گزارشی در نشریه جاما طب داخلی در سال 2014 بود که مصرف ویاگرا را با افزایش خطر ابتلا به ملانوما مرتبط دانست. برای روشن شدن این ارتباط، محققان اطلاعات بدست آمده از 5 مطالعه بزرگ با شرکت بیش از 866هزار مصرفکننده داروهای مورد استفاده در درمان اختلال نعوظ را بررسی کردند. مردان مصرفکننده این گروه داروها، به طور کلی 11 درصد بیشتر از افراد دیگر جامعه با خطر ابتلا به ملانوما روبرو بودند. این نکته نیز مطرح است که مردان مصرفکننده ویاگرا بیشتر نسبت به سلامتی خود حساساند و مراجعات بیشتری به پزشک دارند در نتیجه در مقایسه با مردان هم سن و سال خود بیشتر در معرض تشخیص ملانوما هستند.
لوئب میگوید: «به طور کلی، ویاگرا و سایر مهارکنندههای PDE5 ، تا زمانی که مردان تحت درمان با نیتراتها نباشند، داروهای ایمنی هستند. متخصصان باید تجویز این دارو را به دلیل ترس از ملانوما قطع کنند.» یافتههای حاصل از این مطالعه در نشریه نیمه می سال جاری انستیتو ملی سرطان آمریکا به چاپ رسیده است.
PRNewswire