دارودرمانی در آسیب تروماتیک مغزی در شرایطی توصیه میشود که علایم بیش از حد انتظار طول کشیدهاند یا با ناتوانی عملکردی همراه هستند. علایم آسیب مغزی که به درمان دارویی به خوبی پاسخ میدهند عبارتند از اختلالات خواب، سردردها، تغییرات خلقی، تشنجهای پس از تروما و صرع.
شایع ترین اختلالات در آسیب مغزی خواب عبارتند از خوابیدن اضافی، خوابآلودگی روزانه، مشکل در به خواب رفتن و از خواب پریدنهای متناوب شبانه. در صورت رعایت نکات مربوط به بهداشت خواب و بر طرف نشدن اختلال، تجویز خواب آورهایی نظیر ملاتونین، دی فنیل هیدرامین یا داروهای مشابه ممکن است کمک کننده باشد. از تجویز خواب آورهایی که ممکن است موجب اختلال شناختی شوند نظیر سداتیوها و برخی از ضداضطرابها (نظیر هیپنوتیکهای بنزودیازپینی و غیربنزودیازپینی) خودداری کنید. این گروه داروها ممکن است اثرات منفی روی وضعیت شناختی و خلقی بیماران داشته باشد.
درمان ساده سردرد، ضددردهایی نظیر استامینوفن و داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی است. در مورد سردردهای پایدار، آگونیستهای 5HTسروتونین نظیر تریپتانها ممکن است با احتیاط تجویز شوند و بهطور معمول؛ اپیوئیدها برای درمان سردردهای پس از آسیب تروماتیک مغزی توصیه نمیشوند. اگر سردرد مزمن پایدار باشد، درمانهای پیشگیرانه نظیر آمیتریپتیلین و توپیرامات تجویز میشوند.
اختلالات خلقی ممکن است پس از آسیب مغزی به شکل، نوسانات خلق، تحریک پذیری، اضطراب، افت تواناییهای ذهنی و اختلال تمرکز و حافظه گزارش شود. علایم افسردگی و اضطراب میتوانند به دنبال تجویز مهارکنندههای اختصاصی بازجذب سروتونین یا ضدافسردگیهای سه حلقهای درمان شوند. متیل فنیدات و آمانتادین نیز در بیماران پس از آسیب تروماتیک مغزی مورد مطالعه قرار گرفتهاند.
تشنجهای پس از تروما، به دو دسته زودرس(کمتر از یک هفته پس از ضربه) و دیررس(پس از یک هفته از ضربه) طبقهبندی میشوند. تشنجهای متعاقب ضربه به سر، اغلب به درمان با داروهای استاندارد ضدصرع پاسخ نمیدهند. این بیماران را برای مدت یک هفته پس از آسیب تروماتیک مغزی روی درمان پیشگیرانه با فنی توئین یا لووتیراستام قرار میدهند.
تخمین زده شده که در حدود 5.3 میلیون نفر در آمریکا با عوارض ناتوان کننده ناشی از آسیب مغزی زندگی میکنند. آسیب تروماتیک مغزی بر اساس علت، پیش آگهی یا بیشتر از همه -شدت آن- طبقهبندی میشود. شدت آسیب تروماتیک مغزی، بر اساس (GCS) ارزیابی میشود. GCS، یک درجهبندی 15 تایی است که سطح هوشیاری بیمار را بر اساس پاسخ دهی حرکتی، کلامی و چشمی اندازه گیری میکند. GCS اگر بین 13 تا 15 باشد، آسیب تروماتیک مغزی، خفیف درنظر گرفته میشود. اگر بین 9 تا 12 باشد، متوسط و بین 3 تا 8، شدید درنظر گرفته میشود. به GCS کمتر از 3، وضعیت گیاهی اطلاق میشود.
منبع:US.Pharmacist