تشخیص نقرس معمولا با مشاهده حملات نقرسی است. در این بیماری اغلب یک مفصل بدن درگیر میشود و درگیری همزمان چند مفصل مثل وضعیتی که در روماتیسم دیده میشود کمتر است. بررسی مقدار اسید اوریک در خون ممکن است بالا بودن آن را نشان دهد ولی اسید اوریک خون در این بیماران همیشه بالا نیست.
مهمترین تستی که برای تشخیص این بیماری بکار برده میشود بررسی مایع مفصلی است.
مایع مفصلی توسط پزشک و با سوزن از مفصل کشیده شده و به آزمایشگاه فرستاده میشود. در نقرس میزان اسید اوریک این مایع بالاتر از میزان طبیعی است. گاهی اوقات از رادیوگرافی ساده برای کمک به تشخیص نقرس استفاده میشود. در رادیوگرافی ساده ممکن است تجمع توفوسی در اطراف مفاصل دیده شده یا تخریب مفصل مشاهده شود.
نقرس نوعی بیماری التهابی است که به علت تجمع و رسوب اسید اوریک در بافتهای بدن و بهخصوص در مفاصل ایجاد میشود. نشانه عمده بیماری نقرس تورم و درد شدید مفصل بهخصوص مفصل بزرگ شست پا است.
درمان
درمان نقرس شامل دو مرحله است. در مرحله اول باید سعی کرد تا حمله نقرسی، یعنی درد و تورم مفصل بیمار سریعا کاهش یابد و مرحله بعدی درمان پیشگیری از بروز حملات بعدی است. برای کاهش درد و التهاب مفصل از اقدامات زیر استفاده میشود:
سرد کردن مفصل
بالا نگه داشتن مفصل
مصرف داروهای ضدالتهابی مانند بروفن یا ایندومتاسین
مصرف داروهایی مانند کلشیسین، در صورتی که بیمار به دلایلی نتواند از داروهای ضدالتهابی استفاده کند.
مصرف کوتاهمدت کورتیکوستروئیدها، در صورتی که بیمار به علت مشکلات کلیوی نتواند از کلشیسین استفاده کند.
در درمان بلندمدت، هدف کاهش اسید اوریک بدن است تا بتوان از آن طریق احتمال بروز حملات بعدی را کاهش داد. اقدامات زیر در این راستا انجام میگیرند:
تغییر رژیم غذایی، بطوری که بدن اسید اوریک کمتری تولید کند. مصرف کمتر گوشت قرمز، جگر و کلیه و غذاهای دریایی و حبوبات که پروتئین زیادی دارند مهم است.
مصرف داروهایی که موجب دفع بهتر اسید اوریک از طریق ادرار شود، مانند پروبنسید یا داروهایی که موجب کاهش تولید آن در بدن میشوند، مانند آلوپورینول. نکته مهم در استفاده از این داروها این است که باید بعد از اتمام حملات نقرسی مصرف شوند و گرنه ممکن است موجب تشدید حمله شوند.
مصرف آب فراوان برای افزایش دفع آن از کلیه
کاهش وزن
ورزش
در صورت تخریب شدید مفصلی ممکن است نیاز به عمل جراحی تعویض مفصل وجود داشته باشد.
آلوپورینول
آلوپورینول Allppurino- دارویی است که برای پایین آوردن اسید اوریک در کسانی که دچار نقرس هستند مصرف میشود. آلوپورینول آنزیمی را به نام گزانتین اکسیداز که در بدن انسان اسید اوریک تولید میکند مهار کرده و به این طریق با کاهش تولید موجب میشود سطح اسید اوریک در بدن کاهش یابد.
آلوپورینول در چه بیماریهایی استفاده میشود؟
استفاده اصلی آلوپورینول در بیماری نقرس و هدف از استفاده از این دارو در نقرس کاهش سطح اسید اوریک است. آلوپورینول در درمان حملات حاد نقرسی استفاده نمیشود. استفاده از این دارو در نقرس مزمن است و میتواند از بروز حملات نقرسی پیشگیری کند. از این دارو همچنین در کاهش سطح اسید اوریک در بیمارانی که تحت شیمیدرمانی هستند استفاده میشود. در شیمیدرمانی به علت مردن تعداد زیادی سلول سرطانی سطح اسید اوریک بدن زیاد میشود.
در بیماران مبتلا به سنگهای کلیوی از جنس اسید اوریک و در بیماری لیشمانیازیس که نوعی بیماری انگلی است هم از آلوپورینول استفاده میشود.
مصرف آلوپورینول چگونه است؟
آلوپورینول باید بعد از غذا و با مقادیر زیاد آب مصرف شود. این دارو بصورت قرصهای 100 و 300 میلیگرمی تولید میشود. مقدار مصرف روزانه آن بسته به نوع بیماری و شدت آن متفاوت بوده و توسط پزشک مشخص میشود ولی معمولا بصورت روزانه 600-300 میلیگرم مصرف میشود.
عوارض آلوپورینول چیست؟
این دارو مانند هر داروی دیگری میتواند با عوارض ناخواستهای همراه باشد. تهوع، اسهال، سردرد، تغییر در حس چشایی، درد عضلانی و خوابآلودگی از شایعترین عوارص آلوپورینول هستند.
آلوپورینول ممکن است تعداد گلبولهای سفید خون را کاهش داده و استعداد بدن را به عفونت افزایش دهد. به همین علت از بیماری که از این دارو استفاده میکند، بهطور دورهای باید آزمایش خون به عمل آورد. بیماری که آلوپورینول مصرف میکند باید از بیمارانی که در ظاهر دچار بیماری عفونی هستند دوری کند و در صورت ابتلا به هر بیماری عفونی حتی سرماخوردگی به پزشک خود اطلاع دهد.
وقتی مصرف آلوپورینول تازه شروع میشود ممکن است تعداد حملات حاد نقرسی افزایش یابد. در این مواقع پزشک معالج داروهای دیگری به بیمار میدهد تا از این احتمال جلوگیری کند. آلوپورینول ممکن است موجب خوابآلودگی شده و سرعت واکنش را کاهش دهد، پس بیماری که از این دارو مصرف میکند باید از فعالیتهایی که نیاز به سطح هوشیاری بالایی دارند مانند رانندگی اجتناب کند.
حساسیت به آلوپورینول کم است ولی در صورت بروز میتواند خطرناک باشد. در صورت بروز علائم حساسیت مانند قرمزی پوست، خارش، تاول، ورم و کهیر پوستی بخصوص در صورت یا زبان یا گلو، تب، سردرد و یا تنگی نفس با پزشک خود مشورت کنید.
مصرف الکل موجب کاهش اثر آلوپورینول میشود پس در صورت مصرف این دارو باید مصرف الکل قطع شود.
داروهایی مانند آمپیسیلین، آموکسیسیلین، وارفارین و داروهای ادرارآور با آلوپورینول تداخل اثر دارند. اگر از این داروها استفاده میکنید به پزشک معالج خود اطلاع دهید.
منبع: Your Doctor
گردآوری: نیلوفر شایسته