نقاشی زبان کودکان است. کودکان برخلاف بزرگسالان هستند. آنها از طریق نقاشی کشیدن، قصهگویی، بازی کردن و ... شناخته میشوند. نقاشی به ما کمک میکند تا به دنیای درونی و روحی کودک پی ببریم و بدانیم چه نیازهایی دارد: آیا کودک ناسازگار یا بیمار است؟ در بزرگسالی میخواهد چهکاره شود؟ ...
کودکان به نقاشی علاقه زیادی دارند و آنچه میکشند، بازتاب دنیای درونی آنها است. بیشتر بچهها به کارهای هنریشان فکر نمیکنند یا حتی آن را سانسور نمیکنند. در طول 40 سال گذشته، نقاشی کودکان به عنوان بخش مهمی از تشخیصهای متخصصان اطفال بهکار میرود.
نقاشی به آنها کمک میکند مراحل رشد کودک را در همان لحظه مشاهده کنند و درباره مشکل احتمالی آگاهی یابند. یک نقاشی ساده میتواند نگاهی اجمالی به جهانبینی کودک، نقش او در خانواده و روابطش با دیگر اعضای خانواده و البته اعتماد به نفس او باشد. این نقاشی همچنین میتواند میزان استحکام او و خانواده را نشان دهد که بسیار مهم است. نقاشی کودکان حتی میتواند اوضاع فرهنگی و نوع رفتارهای اعضای خانواده را با یکدیگر مشخص کند، اما این هشدار را در نظر داشته باشید که اگر میخواهید معنای پنهان شده را در نقاشی بیابید، نباید آنها را بیش از حد تفسیر کنید. نباید هر خطی را که کودک میکشد، بخوانید. بهتر است نقاشی کودکان را فرصتی برای صحبت کردن با فرزندانتان تلقی کنید و درباره آنچه میخواسته بکشد، با او حرف بزنید. سپس سوالهایی از او بپرسید تا ارتباطتان را به این ترتیب با فرزندتان بیشتر کنید. حواستان باشد بیش از حد بر او تاثیر نگذارید و او تحت تاثیر شما نباشد. مثلا بگوئید: «درباره نقاشیات برام تعریف کن. این آدما کین تو نقاشیت. چیکار دارن میکنن؟ چرا مامانو این شکلی کشیدی؟»
تحلیل نقاشیهای معمول کودکان
حال با هم برخی از نقاشیهای معمول کودکان را تحلیل میکنیم. توجه داشته باشید که شما نباید موضوع نقاشی کودک خود را تعیین کنید و نباید بالای سر او بنشینید و به او مداد رنگی به میل خودتان بدهید. او باید در نقاشی کردن آزادی کامل داشته باشد. در پایان نقاشی از کودک بخواهید درمورد تصاویر کشیده شده برای شما حرف بزند. کودکان را به کشیدن تشویق کنید، اما آنها را مجبور نکنید که همین الان برای شما نقاشی بکشند.
سر
معرف مرکز شخصیت، قدرت فکری و عامل اصلی کنترل فشارهای درونی است. کودکان همیشه سرهای بزرگ ترسیم میکنند، ولی اگر سر زیاد بزرگ باشد، نشانگرآن است که من کودک، بیش از حد طبیعی است.
صورت
چون بسیار اهمیت دارد، بیشتر تنها کشیده میشود. کودکان پرخاشگر، جزئیات آن را به حد اغراقآمیزی بزرگ ترسیم میکنند، در حالی که کودکان خجالتی، جزئیات را از نظر میاندازند و فقط دایره صورت را ترسیم میکنند.
دهان و دندانها
ممکن است معنی نیاز را به مواد خوراکی نمایان سازد و نیز به معنی پرخاشگری است. اگر لبها بسته باشند، نشان دهنده تنش و رفتار است. چانه نیز تمام قدرت مردانگی است.
چشمها
اجتماعی بودن کودک را نشان میدهد. کودکان خودستا، چشمها را با حالتهای درنده و وحشی میکشند. چون چشمها ارزش زیبایی نیز دارند، دختران چشمها را خیلی بزرگ میکشند.
ادامه دارد..