وقتی پزشک به آرتریت روماتوئید مشکوک شود معمولا بیمار را به یک متخصص بیماریهای روماتیسمی یا روماتولوژیست معرفی میکند تا ایشان بیمار را تحت بررسیهای بیشتری قرار دهد. متخصص روماتولوژیست با بررسیهای تخصصی، بیماری را در صورت وجود، تشخیص و درمان را هرچه سریعتر شروع میکند. شروع زودهنگام درمان در این بیماری بسیار مهم است، چون هرچه در شروع درمان تاخیر بیشتری صورت گیرد عوارض بیماری بیشتر شده و مفاصل بیشتر دچار تخریب غیرقابل بازگشت میشوند.
 روماتیسم مفصلی یا آرتریت روماتوئید یک بیماری مزمن است که علائم عمده آن درد و محدودیت حرکتی در بعضی مفاصل بدن بخصوص مفاصل کوچک دست است.
تشخیص روماتیسم مفصلی
 تقریبا تمامی علائم بالینی و نشانههای آزمایشگاهی روماتیسم مفصلی میتواند به علت بیماریهای دیگر هم ایجاد شود. این بدان معنا است که هیچ علامت بالینی یا تست آزمایشگاهی اختصاصی وجود ندارد که با انجام آن بتوان تشخیص قطعی این بیماری را مطرح کرد ولی پزشک میتواند با مشاهده چند تا از علائم زیر تشخیص روماتیسم مفصلی را مطرح کند:
علائم بالینی که در شمارههای قبلی ذکر شده است.
  تست بررسی پروتئین خاصی در خون به نام فاکتور روماتوئید یا RF که در دو سوم بیماران مبتلا به روماتیسم مفصلی مثبت میشود. البته این آزمایش در یک بیستم افراد طبیعی هم مثبت میشود پس وجود آن علامت قطعی وجود بیماری نیست. تست آزمایشگاهی جدیدتر برای این بیماری بررسی وجود آنتیبادی خاصی در خون به نام cyclic citrullinated peptide یا CCP است که بیشتر از تست قبلی اختصاصی بیماری روماتیسم مفصلی است.
بالا بودن تست ESR و CRP که نوعی آزمایش خون هستند.
بررسی مایع مفصلی که معمولا تعداد گلبولهای سفید در آن به بالای 10 هزار ( با ارجحیت گلبولهای سفید تکهستهای) میرسد.
  علائم رادیولوژیک در عکس ساده مفصل بصورت کم شدن فاصله مفصلی، استئوپروز و پوکی در استخوانهای اطراف مفصل، خوردگی استخوانهای اطراف مفصل و در موارد پیشرفته تغییر شکل مفصل.
سیر بیماری رماتیسم مفصلی از هر ده نفری که مبتلا به این بیماری هستند:
دو نفر از آنها فرم خفیف بیماری را داشته و میتوانند مانند افراد عادی دیگر زندگی کنند.
یک نفر از آنها به شدت ناتوان میشود.
 هفت نفر از آنها دچار بیماری با شدت متوسط میشوند. اینها باید تغییراتی را در روش زندگی خود بدهند ولی اگر بتوانند از ایجاد عوارض بیماری پیشگیری کنند طول عمر معمولی خواهند داشت.
 معمولا بعد از گذشت 12-10 سال از شروع بیماری 85 درصد از بیماران به نوعی حال کم یا زیاد دچار ناتوانیهایی میشوند. با این حال هر سالی که میگذرد با معرفی شدن داروهای جدیدتر این بیماران بهتر میتوانند زندگی کنند و مشکلات آنها کمتر میشود.
 اینکه آیا بیمار مبتلا به روماتیسم مفصلی در سالهای آینده مشکلات کمی یا زیادی خواهد داشت به عواملی وابسته است. شرایط زیر موجب میشود بیمار در آینده ناتوانیهای بیشتری داشته باشد:
درگیر بودن بیش از 20 مفصل
مقداز بالای RF و CCP و CRP
وجود علائم خارج مفصلی
سن بالا
زن بودن
سطح سواد کم در بیمار.