کمبود ویتامین D به هیچ عنوان مشکلی نیست که به یک یا دو کشور محدود باشد و معضلی جهانی است. نکته اساسی در مورد ویتامین D این است که تنها از طریق مکملها برطرف میشود و نمیتوان با قرار دادن خود در معرض نور آفتاب یا خوردن مواد غذایی دریایی ویتامین مورد نیاز را تامین کرد. مردم دنیا امروزه بیشتر روز خود را در ساختمانها میگذارنند و تلاش میکنند در معرض نور مستقیم آفتاب قرار نگیرند. در مورد تهران این مسئله از آنجا اهمیت بیشتری پیدا میکند که اغلب زنانی که باردار هستند یا شیر میدهند به ویتامینD بیشتری احتیاج دارند و کودکان هم جزو گروه نیازمند محسوب میشوند. اما به علت آلودگی هوا در شهرهایی مانند تهران میزان دریافت این ویتامین پایین میآید. نبود ویتامین D در کودکان به استخوانهای آنان چه به لحاظ رشد و چه از نظر تراکم استخوان آسیب میرساند و باید همیشه میزان ویتامین بدن آنها تحت نظر باشد. خصوصاً در شهرهایی که کودکان در معرض نور مستقیم آفتاب نیستند یا میزان آلودگی بالا است.
 در مورد دریافت ویتامینD از نور آفتاب، عوامل زیادی مانند نوع پوست، مدت زمان قرارگیری جلوی آفتاب، میزان پوشش بدن، ساعت روز و نوع فصل اهمیت زیادی دارد. هر چه پوست تیرهتر باشد جلوی نور آفتاب مقاومتر است و هرچه آفتاب مستقیمتر بتابند و بخش بیشتری از بدن در معرض آن باشد ویتامین بیشتری هم دریافت میکند. اما ما نمیتوانیم پوست خود را در خطر آفتاب سوختگی قرار دهیم و کرمهای ضدآفتابی هم که استفاده میکنیم علاوه بر محافظت پوست ما در برابر اشعههای مضر، خورشید جلوی دریافت ویتامین دی را هم میگیرند.
 همچنین هر مقدار ماهی یا باقی مواد غذایی مکمل هم که مصرف شود نمیتواند تمام نیاز ما را تامین کند. مصرف مکملها هیچگونه عوارضی ندارند. در واقع بیشترین دوزهای این ویتامین که به هیچ وجه تجویز نمیشود هم کشنده نیستند و تنها مشکلات کبدی در پی دارند. بنابراین اجتناب از مصرف آنها سودی ندارد و باید مردم را به مصرف هفتگی آنها تشوق کرد. البته باید در ابتدا با دوزهای این ویتامین آشنا باشند و بدانند که میزان دوزهای بالا را در بازه زمانی میتوانند مصرف کنند.