هرکسی ممکن است خشمگین شود، اما همه نمیدانند چطور خشمشان را به شیوهای سالم ابراز کنند. این نکات را درباره ابراز و مهار خشم در نظر داشته باشید:
قبل از اینکه حرفی بزنید، فکر کنید. چند لحظهای صبر کنید، افکارتان را جمعوجور کنید و بعد صحبت کنید. به سایر افراد دخیل در آن وضعیت نیز اجازه دهید حرفشان را بزنند.
از واکنشهای خشونتآمیز خودداری کنید. بیان خشم مشکلی ایجاد نمیکند، به شرطی که به شیوهای آرام و عقلانی آن را ابراز کنید. کمی صبر کنید تا هنگامی که بتوانید به روشنی فکر کنید. ناراحتی خود را به طور موکد اما غیرتهاجمی بیان کنید. نگرانیها و نیازهایتان را به طور روشن بیان کنید، بدون اینکه عواطف دیگران را جریحهدار کنید یا اینکه تلاش کنید به زور بر آنان مسلط شوید.
هنگامی که خشمتان را فرومیبرید، احتیاط کنید. از درونی کردن خشم و متوجه کردن آن به خودتان یا برونریزی آن از راههای دیگر خودداری کنید.
در هنگام خشمگین شدن، پیش از آنکه به حل مشکل بپردازید، اول اقداماتی برای آرام نگهداشتن خودتان، کنترل کردن احساساتتان و اجازه دادن به فروکش کردن خشمتان انجام دهید.
از طنز برای رهایی تنشتان استفاده کنید. به شوخی گرفتن میتواند به کاهش تنشتان کمک کند. از طنز استفاده کنید تا بتوانید با چیزی که خشمگینتان میکند، مواجه شوید و انتظارات غیرواقعگرایانهای از پیشرفت امور دارید، از سرتان بیفتند. البته از زخمزبان زدن پرهیز کنید، این کار احساسات دیگران را جریحهدار میکند.
راههای حلهای احتمالی را شناسایی کنید. بهجای متمرکز شدن بر چیزهای که شما را عصبانی میکنند، بر راهحلهای مشکل متمرکز شوید. آیا اتاق شلوغ بچهتان شما را عصبانی میکند؟ در اتاقش را ببندید. آیا هر شب همسرتان دیر بر شام حاضر میشود؟ ساعت شام را عقب بیندازید. خشم هیچچیز را حل نمیکند و فقط موقعیت را بدتر میکند.
فعالیت جسمی میتواند به کاهش استرس که میتواند باعث خشمگینتر شدن شما شود، کمک کند. اگر احساس میکنید خشمتان دارد بالا میگیرد، به پیادهروی سریع یا دویدن بپردازید یا اینکه مدتی را صرف انجام فعالیت جسمی لذتبخش دیگری کنید.
به خودتان زمان استراحت بدهید. در طول زمانهایی از روز که تنشزا هستند، دورههای کوتاه استراحت برای خود بگذارید. چند دقیقه زمان آرام به آمادگی بیشتر شما برای مواجهه با امور کمک میکند.