تمام شد. مشعل بازیهای المپیک ریودوژانیرو هم خاموش شد. یکشنبه شب در شهر ریو و در ورزشگاه ماراکانا، در همان ورزشگاهی که میزبان المپیکها بود، جشن خداحافظی گرفته شد. ساعت 20 به وقت ریو بود که کشورهای حاضر در المپیک با پرچمهایشان وارد ورزشگاه شدند اما جالب بود که از کاروان ایران کسی در این مراسم حاضر نبود. آنها به این بهانه که شرکت در مراسم ضرورتی نداشته، به مراسم اختتامیه نرفتند. این در حالی بود که همه کشورها حتی شده با یک نماینده در این مراسم شرکت کرده بودند. به نظر میرسد شکست رضا یزدانی در روز آخر مسابقات کشتی آزاد، در غیبت کاروان ایران بیتاثیر نبوده است. در حالی که انتظار میرفت مسئولان کمیته ملی المپیک درباره این غیبت توضیحات بیشتری بدهند اما همه سکوت کردند. حتی خبرنگاران اعزامی به ریو هم از دلیل این اتفاق چیزی ننوشتند. فقط خبرگزاری مهر بود که در یک خط نوشت: «دلیل حاضر نشدن ایران در مراسم اختتامیه تفاوتهای فرهنگی بود.» اما عجیب است که چرا این تفاوتهای فرهنگی در مراسم افتتاحیه و حتی در روزهایی که کاروان در مسابقات شرکت میکرد، به چشم نیامد.
 مراسم اختتامیه با استقبال تماشاگران هم روبه رو نشد. همه صندلیهای ماراکانا پر نشد و حتی میشل تمر، رئیسجمهور برزیل هم از ترس هو شدن به ورزشگاه نرفت. شاید دلیل غیبت تماشاگران هم بارش بارانی بود که از روزهای قبل آغاز شده بود، هرچند برزیلیها 24 ساعت قبل برای فینال مسابقات فوتبال که بین برزیل و آلمان برگزار شده بود، ورزشگاه را پر کرده بودند.
 ورزشکاران با مدالهایی که گرفته بودند، سوژه. این مراسم و عکاسان بودند. جالب است که تنها ورزشکار ایرانی که در این مراسم مورد توجه قرار گرفت، کیمیا علیزاده بود. او هم با مدال برنز تکواندو تنها مدال این رشته را در ریو به دست آوردو هم اینکه تاریخساز شد و برای اولین بار برای زنان ایران در المپیک مدال گرفت. تصویر کیمیا علیزاده در کنار بزرگان المپیک؛ مایکل فلپس، اوسین بولت، سرنا ویلیامز و... همه آنهایی که در المپیک تاریخساز شدهاند، از اسکوربورد ورزشگاه ماراکانا پخش شد.
 توکیو میزبان المپیک 2020 است و به روال همه المپیکها میزبان این دوره پرچم را به میزبان دوره بعد داد. ادواردو پائس، شهرداری ریودوژانیرو، پرچم را به یوریکو کویکه، فرماندار توکیو که تنها یک ماه از انتصابش به این سمت میگذرد، تحویل داده شد. ژاپنیها بعد از گرفتن پرچم، کلیپی را که از میزبانی توکیو برای المپیک بعدی آماده کرده بودند، به نمایش گذاشتند تا ورزشکاران بدانند چهار سال بعد کجا مسابقه دارند.
 کارلوس نوزمان، رئیس برگزاری بازیهای المپیک و توماس باخ، رئیس کمیته بینالمللی المپیک با سخنرانیهایشان از همه مهمانانی که به ریو و المپیک رفته بودند، تشکر و با همه خداحافظی کردند. سرودی خوانده شد و مشعل را هم خاموش کردند، به امید چهار سال دیگر و یک المپیک دیگر.
65 رکورد جدید
 در این دوره از بازیها 65 رکورد المپیک جابهجا شد که سهم ایران یک رکورد بود. ورزشکارانی از کرهجنوبی، چین، بریتانیا، ویتنام، مجارستان، آمریکا، سوئد، ایتالیا، تایلند، ژاپن، آلمان، قزاقستان، کانادا روسیه، اتیوپی، سنگاپور، نیوزیلند، دانمارک، آفریقای جنوبی، لهستان، ازبکستان، برزیل، گرجستان، کنیا و اوکراین رکورد جدیدی را به خود خود در رشتههای مختلف ثبت کردند. کیانوش رستمی که در دسته 85 کیلوگرم وزنهبرداری به مقام قهرمانی رسید، موفق شد رکورد مجموع این دسته را به 396 کیلوگرم ارتقا بدهد.
ایرا ن در رده بیستوپنجم
 کاروان ایران در المپیک ۲۰۱۶ ریو باهشت مدال در رده 25 قرار گرفت. این درحالی بود که ایران در بازیهای لندن در رده هفدهم بود. ایران در المپیک لندن صاحب ۴ مدال طلا، ۶ نقره و ۲ برنز شد (با احتساب تغییر رنگ مدال کیانوش رستمی) اما در این دوره نتوانست حتی تعداد مدال طلای خود را به عدد چهار برساند. ایران این بار هشت رده سقوط داشت.
 کیانوش رستمی و سهراب مرادی در وزنهبرداری و حسن یزدانی در کشتی آزاد سه طلایی کاروان ایران در ریو بودند. کمیل قاسمی نیز تنها مدالآور نقره ایران در المپیک ریو بود. سعید عبدولی و قاسم رضایی در کشتی فرنگی، حسن رحیمی در کشتی آزاد و کیمیا علیزاده در تکواندو توانستند ایران را صاحب ۴ مدال برنز کنند.
مدالهای ایران درالمپیک:
۱۹۴۸ لندن: یک نقره و یک برنز
۱۹۵۲ هلسینکی: ۳ نقره، ۴ برنز
۱۹۵۶ ملبورن: ۲ طلا، ۲ نقره و یک برنز
۱۹۶۰ رم: یک نقره و ۳ برنز
۱۹۶۴ توکیو: ۲ برنز
۱۹۶۸ مکزیکوسیتی: ۲ طلا، یک نقره و ۲ برنز
۱۹۷۲ مونیخ: ۲ نقره و یک برنز
۱۹۷۶ مونترال: یک نقره و یک برنز
۱۹۸۸ سئول: یک نقره
۱۹۹۲ بارسلون: یک نقره ودو برنز
۱۹۹۶ آتلانتا: یک طلا، یک نقره و یک برنز
۲۰۰۰ سیدنی: ۳طلا و یک برنز
۲۰۰۴ آتن: ۲طلا، ۲ نقره و ۲ برنز
۲۰۰۸ پکن: یک طلا و یک برنز
۲۰۱۲ لندن: ۴ طلا، ۶ نقره و ۲ برنز
۲۰۱۶ ریو: ۳ طلا، یک نقره و ۴ برنز