گرچه هر استخوانی در بدن، چه در بزرگسالان و چه در کودکان، ممکن است دچار شکستگی شود، شیوع، شکل، جوش خوردن و بسیاری از متغیر های دیگر که در روند شکستگی و جوش خوردن آن دخالت دارند، در این دو دسته تفاوتهایی دارند. در شماره گذشته در مورد بعضی از این تفاوتها صحبت شد. در ادامه، دیگر موارد از نظر میگذرد.
بهبود شکستگیها
 قدرت ریمودلینگ( Remodelling )در کودکان بسیار بهتر، بیشتر و قویتر از بزرگسالان است. ریمودلینگ به تواناییای اطلاق میشود که توسط آن بدن فرد استخوان بدجوش خورده را بهتدریج به همان شکل اولیهای که قبل از شکستگی داشت نزدیک کند. با این حال شکل استخوان ممکن است کاملا شبیه قبل از شکستگی نشود.
 قدرت ریمودلینگ در شکستگیهایی که به مفصل نزدیکترند بیشتر ولی در شکستگیهای داخل مفصلی کم است. قدرت ریمودلینگ در تصحیح چرخش نامناسب قطعات شکسته شده نسبت به هم کم است ولی هنگامی که قطعات شکسته شده با هم زاویه پیدا میکنند یا روی یکدیگر سوار میشوند بیشتر است. هر چه سن کودک کمتر باشد توانایی ریمودلینگ استخوانهای او هم بیشتر است.
رشد استخوان پس از شکستگی
 شکستگی در کودکان موجب تحریک و تشدید رشد استخوان شکسته شده میشود. این پدیده را مربوط به افزایش جریان خون صفحه رشد بدنبال شکستگی و در نتیجه افزایش فعالیت آن میدانند. با این حال افزایش طولی که بر اثر این پدیده در استخوان ایجاد میشود، معمولا کم و قابل اغماض است. در طرف مقابل، شکستگی همچنین میتواند با آسیب به صفحه رشد موجب کندی یا حتی توقف رشد استخوان شود.
 اگر تمام صفحه رشد در جریان یک شکستگی تخریب شود، رشد استخوان در آن ناحیه متوقف میشود. در این موارد هرچه سن بچه کمتر باشد چون سالهای بیشتری تا بلوغ وی باقیمانده، اختلاف طول و کوتاهی اندام آسیبدیده در مقابل اندام سالم در زمان بلوغ بیشتر خواهد بود. وقتی قسمتی از صفحه رشد آسیب میبیند ولی قسمت دیگر سالم است، رشد قسمت آسیبدیده متوقف شده ولی قسمت سالم به رشد خود ادامه میدهد. نتیجه آن است که بعد از مدتی استخوان به یک طرف منحرف میشود. این اتفاق در استخوانهای دوتایی یا جفت هم ایجاد میشود. بهطور مثال، وقتی که صفحه رشد انتهای پایینی استخوان فیبولا در بالای مچ پا کاملا آسیب میبیند ولی صفحه رشد انتهای پایینی استخوان تیبیا در بالای مچ پا سالم است، بعد از مدتی مچ پای بیمار به یک سمت منحرف میشود.
تشخیص شکستگی
 تشخیص شکستگیها در کودکان گاهی بسیار مشکل میشود. شکستگیها در بسیاری اوقات بدون جابجایی یا با جابجایی اندک هستند. در این مواقع تغییر شکل اندام، حرکت قطعات یا خونمردگی وجود ندارد. در بچههای کوچک صحبت کردن با کودک مشکل بوده و گاهی به علت گریه بچه معاینه وی بسیار مشکل میشود. در بسیاری اوقات یک سابقه درست از ضربه وارده را نمیتوان از زبان کودک یا والدین او شنید. گاهی حتی والدین بچه ضربه خوردن بچه را کتمان میکنند (در مواقعی که بچه را کتک زدهاند). گاهی حتی دیدن خط شکستگی در رادیوگرافی کودک بسیار مشکل میشود و گاهی اوقات صفحات رشد با شکستگی اشتباه میشوند. حالت کال استخوانی زیادی که ممکن است بعد از شکستگیهای کودکان ایجاد شود ممکن است به اشتباه عفونت استخوان یا حتی تومور استخوان تشخیص داده شود. با تمام این اوضاع همیشه وقتی کودکی تمایلی به حرکت دادن اندامش ندارد یا کارکرد اندام وی کاهش پیدا کرده، باید به شکستگی آن اندام شک کرد.