رتینوپاتی دیابتی عارضهای ناشی از دیابت است که به دلیل تغییرات ایجادشده در رگهای خونی رخ میدهد. پرده شبکیه لایه عصبی در پشت چشم است که نور را درک میکند و تصاویر را به مغز میفرستد. وقتی عروق خونی در شبکیه آسیب میبینند ممکن است باعث نشت مایع یا خون یا منجر به رشد شاخههای عروقی شکننده و کلافمانند شده و باعث تخریب شبکیه شود درنتیجه تصویری که شبکیه به مغز میفرستد تار شده یا کجومعوج میشود.
  در حال حاضر درمان قطعی برای رتیونوپاتی دیابتی کشف نشده است اما میتوان با کمک گرفتن از روشهای دارویی و جراحی جلوی از دست دادن دید این بیماران را گرفت. برای درمان این بیماران میتوان از روشهای لیزر درمانی، تزریق داخل چشمی و جراحی چشمی استفاده کرد. لیزر درمانی از دو زیرگروه فوکال و اسکترلیزر تشکیلشده است و از این روش برای از بین بردن نئوواسکولار به وجود آمده در رتین(شبکیه که داخلیترین لایه چشم بوده و شامل سلولهای گیرنده نور و نورونها است) و گاهی برای پایدارسازی ماکولا(قسمت حساس به نور شبکیه و مسئول دید مستقیم و واضح بوده که برای کارهای دقیق مثل خواندن و رانندگی لازم است) بهکار میرود. در روش تزریق داخل چشمی از داروهای ضد آنژیوژنیک برای درمان ماکولاپاتی و تعدیل کردن خطرات تهدیدکننده بینایی استفاده کرد. از روش جراحی چشمی برای خارج کردن بافت خونی و بافت زخم از درون چشم استفاده میشود. این کار زمانی صورت میگیرد که دیابت وارد مرحله فازپرولیفراتیو شده است و دیگر لیزر درمانی کارساز نیست. در این مرحله عروق جدید در اثر رها شدن فاکتورهای آنژیوژتیک ناشی از ایسکمی شبکیه ایجاد میگردد و چون این عروق طبیعی نیستند، بهراحتی ممکن است خونریزی نمایند.
  در برخی از مراحل و در مراحل پیشرفته دیابتیک رتینوپاتی بافت فیبروز ایجادشده کششی روی رتین ایجاد کرده و موجب جداشدگی شبکیه میشود. در این حالت جراح ویتره (مایع ژل مانندی است که درون چشم را پر میکند) را از حفره گلوب خارج کرده و سالین درون چشم قرار میدهد. این احتمال نیز وجود دارد که معالجه کننده بعد از خارج کردن ویتره از چشم بیمار عروقی را که دچار اختلال شدهاند لیزر کند یا بافت فیبروز را بریده و از چشم خارج کند.