در گذشته رادیوتراپی از زیرشاخههای رادیولوژی بود اما اکنون چندین سال است که از یکدیگر تفکیکشده است. از آن زمان به بعد که رشته کارشناسی این رشته نیز شکل گرفت. پیشازاین کارشناسان رادیولوژی دورهای تکمیلی را میگذراندند و در بخش رادیوتراپی مشغول میشدند. اما در حال حاضر به دلیل اینکه دانشگاهها شروع به پذیرش دانشجوهای رادیوتراپی کرده است بنا بود بخشهای رادیوتراپی ترجیحاً در صورت وجود کارشناسان رادیوتراپی این افراد را استخدام کند اما هنوز هم مشکل گماردن افراد مرتبط در فیلد و رشته مربوطه وجود دارد. در حال حاضر و در دنیای مدرنی که ما با آن روبهرو هستی بهویژه در حوزه پزشکی و سلامت به دلیل شریف بودن جان آدمی تخصصهای ریز و زیرشاخههایی که ایجاد میشود افراد با تخصص و مهارت مرتبط باید به کار گمارده شوند تا بیمار تواند منتهای خدمت را دریافت کند. ما امیدوار هستیم بخشهای رادیوتراپی توسط کارشناسان رادیوتراپی که فارغالتحصیل شدهاند اداره شود و شورای آموزش عالی به خاطر همین هدف اقدام به پذیرش دانشجو کرده است.
 مشکلاتی که بهعنوان عوارض پرتودرمانی در حین درمان ممکن است پیشآیند، گرچه ناخوشایند هستند، ولی غالباً عوارض حاد یا خطرناک نبوده و باگذشت زمان از بین میروند. رادیوتراپی هم دو دسته عوارض دارد. عوارض زودهنگام و دیرهنگام. عوارض زودهنگام مانند خستگی، حالت تهوع، اسهال، استفراغ، ضعف عمومی و کاهش وزن. عوارض زودهنگام میتواند برخی از التهابهای ماندگار مانند التهاب میلین، التهاب نخاع و برخی بیماریها که ممکن است حادث شود و برخی از نکروزهایی را که در معرض و تابش پرتوهای که برای درمان بهکار میرود شامل شود. عوارض دیرهنگام، عوارضی است که حداقل 6 ماه بعد از اتمام رادیوتراپی بروز میکند. عوارض جانبی دیررس نادر هستند ولی اتفاق میافتند. خیلی مهم است که بیمار برای بقیه عمرش به آنکولوژیست مراجعه و پیگیری داشته باشد. ابتلا به عوارض جانبی به برخی عواملی بستگی دارد، ناحیهای از بدن که درمان شده است، دوز و طول دوره رادیوتراپی، اینکه بیمار قبل، هنگام یا بعد از رادیوتراپی تحت شیمیدرمانی قرارگرفته است یا خیر. پزشک باید در مورد عوارض جانبی دیررس و راههای جلوگیری از آن و راههای کنترل و درمان با بیمار صحبت کند. بعضی از عوارض جانبی دیررس شامل مشکلات مغزی، ناباروری، ناراحتیهای موضعی، ادم لنفاوی، مشکلات و ناراحتیهای دهان و دندان و سرطانهای ثانویه است.